Κοινωνική δικτύωση ή κοινωνική εξαθλίωση...;

Τα τελευταία χρόνια η τεχνολογία και πιο συγκεκριμένα ο χώρος της τηλεόρασης και του ίντερνετ έχουν γνωρίσει μεγάλη εξέλιξη . Όλα τα σπίτια πλέον είναι εξοπλισμένα με δύο τουλάχιστον τηλεοράσεις και έναν υπολογιστή, ο οποίος φυσικά έχει πρόσβαση στο ίντερνετ. Εκπομπές που έχουν ως θέμα την επίλυση των διαφορών μιας οικογένειας ή ενός ζευγαριού παρουσιάζουν τρομερή επιτυχία. Σε αυτές εμφανίζονται άνθρωποι της διπλανής πόρτας που εξιστορούν τα προβλήματά τους, ενώ ταυτόχρονα άτομα από τον κοινωνικό τους περίγυρο συμμετέχουν στη συζήτηση μέσω τηλεφώνου. Φυσικά τα προβλήματα αυτά καλείται να επιλύσει συνήθως κάποιος/α παρουσιαστής/παρουσιάστρια ή άλλοτε κάποιος ψυχολόγος.Το τραγικό της όλης ιστορίας είναι πως οι άνθρωποι πλέον δε διστάζουν να βγάλουν τα άπλυτα τους στη φόρα για λίγη δημοσιότητα ή ακόμη και λίγα χρήματα.
Πλέον έχουμε φτάσει σε ένα στάδιο, ως κοινωνία, όπου δε διστάζουμε να ξευτηλιστούμε στο πανελλήνιο με αντάλλαγμα την εμφάνιση μας στο γυαλί και το σχολιασμό μας από τους τηλεαστέρες. Με λίγα λόγια επιθυμούμε διακαώς να εισάγουμε στη ζωή μας την κάμερα, να βγούμε για λίγο στα παράθυρα, να γίνουμε για λίγο στάρ. Το φαινόμενο, όμως, της προσωπικής εξαθλίωσης δε σταματά στην διαπόμπευση των προσωπικών μας, μέσω της τηλεόρασης, αλλά και μέσω του γνωστού σε όλους πλέον, facebook.
Μέσω αυτής της ιστοσελίδας κοινωνικής δικτύωσης πολλές φορές τα άτομα εκθέτουν προσωπικές καταστάσεις με σκοπό εισακουστούν από τους γύρω τους, να συζητηθούν για λίγο στα πηγαδάκια, με αποτέλεσμα να γίνουν οι «σταρ» του facebook. Ακόμη και μέσω αυτού οι άνθρωποι των σύγχρονων κοινωνιών παρουσιάζουν μια ροπή προς την αναζήτηση της εφήμερης δημοσιότητας και της αναγνώρισης από άτομα τα οποία δε γνωρίζουν και δε θα γνωρίσουν πιθανότατα ποτέ. Η έκθεση των προσωπικών μας στοιχείων στο facebook και οι εκπομπές κοινωνικής ξεφτίλας έχουν κατακλύσει την καθημερινότητα μας και έχουν γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας.
Μήπως τελικά αυτός ο κενός και επιφανειακός χαρακτήρας της εποχής μας θα έπρεπε να μας προβληματίσει και να μας κάνει να επαναπροσδιορίσουμε την έννοια του προσωπικού δεδομένου, την έννοια της αξιοπρέπειας, και της ξεφτίλας, για να μην καταλήξουμε ένα μάτσο ανθρώπων που ζουν μέσα από τον υπολογιστή και την τηλεόρασή τους; Μήπως ανάμεσα στους καφέδες και στα μπουζούκια να προσπαθήσουμε να επαναπροσδιορίσουμε την προσωπικότητά μας ως κοινωνία; γιατί ο άνθρωπος κάποτε έκανε μεγάλα πράγματα…δε μπορεί πιστεύετε να τα κάνει ακόμα;