Τρίτη 28 Ιουνίου 2011

Ζήλια μου....με σένα η καρδιά μου ειναι ζωντανή...

Η ζήλια είναι ένα αρχέγονο συναίσθημα που βασάνιζε τους ανθρώπους από την αρχή της δημιουργίας. H ζήλια, ή αλλιώς ο φθόνος, είναι ένα συναίσθημα αρκετά σύνθετο, που περιβάλλεται από φόβο, ανασφάλεια, άγχος, θυμό και απελπισία, με αποτέλεσμα να είναι ικανό να προκαλέσει στο άτομο μια έντονη ψυχοσωματική εμπειρία, χωρίς να αναγνωρίζει τις καταστροφικές δυνατότητες που έχει για τις σχέσεις του και για τον ίδιο του τον εαυτό. Όλοι έχουμε πέσει θύματα αυτού του άσχημoυ και νοσηρού συναισθήματος, ιδιαίτερα όταν αισθανθούμε ότι το έτερον μας ήμισυ πολιορκείται ερωτικά από κάποιον άλλον. Η ζήλια σε μια σχέση είναι καλή, γιατί φανερώνει το ενδιαφέρον του άλλου, όμως μπορεί τα πράγματα να πάρουν δραματική τροπή όταν αυτή είναι αρρωστημένη.
Ο Σαίξπηρ ήταν αυτός που μέσα από το έργο του "Οθέλλος", έδωσε τον ακριβή ορισμό της αρρωστημένης ζήλιας: «Η ζήλια είναι ένα τέρας, που γεννιέται από τον εαυτό του, και τρέφεται απ’ τον εαυτό του», ίσως το πιο κλασσικό παράδειγμα παθολογικής ζήλιας.

Το συναίσθημα της ζήλιας θα μπορούσαμε να το διακρίνουμε σε τρεις συναισθηματικές καταστάσεις, σύμφωνα με τον Φρόυντ υπάρχουν τρία είδη ζήλιας:

Φυσιολογική ζήλια. Είναι το συναίσθημα, που αισθάνονται λίγο πολύ όλοι οι άνθρωποι σε κάποια φάση της ζωής τους, και προκαλείται από τη συμπεριφορά κάποιου τρίτου, ενώ λειτουργεί κολακευτικά προς τον αποδέκτη, χωρίς ωστόσο να προκαλεί συναισθηματικές ρωγμές στη σχέση.

Νευρωτική ζήλια. Εμφανίζεται έντονα σε υπερευαίσθητα άτομα και συνήθως η αιτία βρίσκεται σε αισθήματα ενοχής και στο μηχανισμό άμυνας της προβολής. Ο σύζυγος που είχε μια εξωσυζυγική σχέση και αισθάνεται τύψεις και ενοχές «προβάλλει» τα συναισθήματά του στη γυναίκα του και την κατηγορεί για την πιθανότητα απιστίας.

Παθολογική ή αρρωστημένη ζήλια.Όταν το άτομο ζει σχεδόν αποκλειστικά με την έμμονη ιδέα της απιστίας και η ζήλια φτάνει να είναι ψυχιατρική διαταραχή. Επίσης υπάρχει μια νέα διαγνωστική κατηγορία διαταραχής, η «Παραληρητική Διαταραχή Ζήλιας» ή «Οθέλλου Σύνδρομο», όπου το άτομο είναι πεπεισμένο ότι ο/η σύντροφός του είναι άπιστος/-η, χωρίς, βέβαια, εύλογα ή αντικειμενικά αποδεικτικά στοιχεία.

Γιατί, όμως οι άνθρωποι ζηλεύουν....?

Από τα πρώτα χρόνια της ζωής μας, αναπτύσσεται μέσα μας το αίσθημα της ζήλιας από πολύ μικρά και ασήμαντα γεγονότα, όπως είναι η "αντιπαλότητα" με τα αδέρφια μας ή η πλεονεκτικότερη θέση στην οποία μπορεί να βρίσκεται κάποιο μέλος της οικογένειας μας σε αντίθεση με εμάς.Συνήθως τα άτομα που ζηλεύουν σε επικίνδυνο βαθμό, είναι άτομα ανασφαλή, με διάφορες ψυχικές διαταραχές και συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Ειδικότερα, συνήθως τα άτομα αυτά έχουν ελεγκτικό χαρακτήρα, δηλαδή θέλουν να έχουν τον έλεγχο και να γνωρίζουν αναπάσα στιγμή πού βρίσκεται ο/η σύντροφός τους, ώστε να τους πείσουν να μην ξαναπάνε ή να τους δημιουργήσουν ενοχές.
Επίσης τα άτομα αυτά είναι ανασφαλή και συνήθως υπερτονίζουν τα δικά τους πνευματικά ή σωματικά χαρίσματα, είτε υπάρχουν, είτε όχι κάνοντας τον/την σύντροφό τους να φαίνεται υποδεέστερος/η. Τέλος, άτομα με χειριστικό χαρακτήρα, δηλαδή άτομα που υποφέρουν και κάθε φορά που νιώθουν ότι χάνουν τον έλεγχο προσπαθούν να επιβληθούν επινοώντας διάφορα γεγονότα για να ανακτήσουν το χαμένο έλεγχο και άτομα με κτητικό χαρακτήρα, δηλαδή άτομα που συμπεριφέρονται στον/στην σύντροφό τους σα να είναι κτήμα τους και προσπαθούν να τους κάνουν και τους ίδιους να πιστέψουν κάτι τέτοιο.

Η αρρωστημένη ζήλια δεν είναι ένδειξη αγάπης και ενδιαφέροντος, αλλά προβολή των δικών μας αδυναμιών και ανασφαλειών, εφόσον το αρρωστημένο αυτό συναίσθημα μετατρέπει τον κάτοχό του σε ένα τέρας, κτητικό που δεν ενδιαφέρεται για τις επιθυμίες του άλλου, τα άσχημα συναισθήματα που του προκαλεί, και την κλοπή της ελευθερίας του, εφόσον ο άνθρωπος που ζηλεύει παθολογικά επιθυμεί να ελέγχει και να καταπιέζει τον άλλον. Άλλωστε ας μη ξεχνάμε πως η αγάπη είναι ένα ελεύθερο συναίσθημα και το άτομο που κατέχεται από αυτή επιθυμεί την ευτυχία του άλλου, παραμερίζοντας τα δικά του προβλήματα, έχοντας σα στόχο μόνο αυτό.

Η αγάπη δε δίνει, παρά μόνο τον εαυτό της, και δεν παίρνει, παρά μόνο από αυτόν...δε μπορεί να κατέχει, ούτε να κατέχεται...γιατί η αγάπη αρκείται στην αγάπη, δεν αγοράζεται ούτε πουλιέται, δεν υποχρεώνεται και δεν υποδουλώνεται.
Και μη ξεχνάτε αυτοί που σας αγαπούν πραγματικά, δε θα θελήσουν ποτέ να σας εγκλωβίσουν, να σφετεριστούν την ελευθερία σας και να σας επιβάλλουν τα αρρωστημένα πάθη τους, αδιαφορώντας για τη γαλήνη της ψυχής σας.

10 σχόλια:

  1. de mporo na katalavo poios eisai....!!!! pragmatika.....!!!!! :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. hahahahaha...8a parameinw anwnumh!esu na spate to kefalh sas!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. oloi psifizoume rodo gia ton top kalokairino proorismo !!! anonimos 2

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. o anonumos 2 na stamatisei na propagandizei gia na vgei kalutero to nhsi tou...!!!! kai anonumi 1 se exoume katalavei.....!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή