Γεννιέσαι...και είσαι τόσο μικρός, σχεδόν αδύναμος. Προσπαθείς να καταλάβεις τον κόσμο τόσο απλά, μονάχα με τις πέντε σου αισθήσεις. Αγγίζεις, γεύεσαι, μυρίζεις. Δε γνωρίζεις τίποτα, κι όμως θα τα μάθεις όλα. Μεγαλώνεις και είσαι απλά ένα παιδί, μικρό κι ευαίσθητο. Γνωρίζεις έννοιες τόσο σημαντικές, όπως η φιλία, η αγάπη, η ειλικρίνεια. Είσαι τόσο αληθινός. Αγαπάς και λες πως αγαπάς, με μια λέξη, ένα φιλί, μια αγκαλιά, έτσι αβίαστα, χωρίς να το σκεφτείς και πολύ. Πονάς και κλαις, χωρίς να ντραπείς, λες την αλήθεια όσο κι αν πονέσει.
Και ξαφνικά μεγαλώνεις, και είσαι έφηβος και ζεις έντονα! Νομίζεις πως μπορείς να κατακτήσεις τον κόσμο, αντιδράς, πηγαίνεις κόντρα σε όλους και σε όλα. Ζεις με πάθος, φοβάσαι, ερωτεύεσαι για πρώτη φορά. Διεκδικείς και πονάς. Κάνεις τα πρώτα σου λάθη, γίνεσαι φίλος με τον εγωισμό, χάνεις και κερδίζεις φίλους, αξίες και εμπειρίες. Γνωρίζεις σιγά σιγά τον εαυτό σου και αυτό σε τρομάζει. Και έτσι απλά βγαίνεις μόνος σου στον στίβο της ζωής και είσαι πλέον ενήλικος.
Είναι σα να σε αφήνουν ξαφνικά μόνο σου σε έναν απέραντο ωκεανό, που δε γνωρίζεις τους κινδύνους που ελλοχεύουν. Και αυτή την ατελείωτη περιπέτεια την ονομάζουμε "ζωή". Άνθρωποι έρχονται και φεύγουν απ' αυτή, αγαπάς και πληγώνεσαι, αλλά ερωτεύεσαι ξανά και ξανά, ζεις, διασκεδάσεις, κλαις και όλα απ' την αρχή, όλα είναι ένας κύκλος, που όταν ανοίξει δεν πιστεύεις ότι θα κλείσει. Και όμως, ζεις παρόμοιες καταστάσεις ξανά και ξανά, από την πρώτη μέρα που ήρθες σ' αυτόν τον κόσμο. Αισθάνεσαι, φοβάσαι, ερωτεύεσαι, αγαπάς, πληγώνεσαι, κλαις, γελάς, γλεντάς και όλα πάλι από την αρχή. Μόνο που κάθε φορά ρίχνεσαι στη μάχη, πιο δυνατός, πιο ώριμος.
Και ξαφνικά μοιράζεσαι με κάποιον τη ζωή σου, δουλεύεις σκληρά και διεκδικείς. Αλλά η ζωή έχει ακόμα πολλά να σου δείξει. Κάνεις οικογένεια, και όλα αρχίζουν πάλι από την αρχή, μόνο που τώρα γνωρίζεις συναισθήματα, που ποτέ σου δεν είχες ξανανιώσει. Συναισθήματα μοναδικά και ανεπανάληπτα.
Όμως, έτσι είναι η ζωή, γυρίζει γύρω από τα ίδια συναισθήματα, απλά κάθε φορά, στην έναρξη κάθε νέου κύκλου της, το μόνο που αλλάζει είσαι εσύ. Κάθε φορά πιο ώριμος, πιο δυνατός, πιο ανεκτικός, πιο σκληρός, πιο εγωιστής. Οι εμπειρίες, που γεμίζουν το άλμπουμ της ζωής σου, όμορφες, άσχημες, παίρνουν διάφορες αποχρώσεις και τη χρωματίζουν.
Και έτσι απλά, κάπου εκεί, μακριά, εκεί που δεν ήξερες ποτέ ότι θα φτάσεις η ζωή κλείνει τον μεγάλο κύκλο, που άνοιξε όταν ήρθες σ' αυτήν. Φεύγεις απ' αυτή κουρασμένος, ή όχι, ευτυχισμένος ή μή. Συνεχώς κάτι ανακαλύπτεις και εκεί στο τέλος, όπου θα 'χουν όλα τελειώσει, πάλι θα φοβηθείς, θα πονέσεις, θα αγαπήσεις πιο δυνατά και θα ευχηθείς όλα να άρχιζαν και πάλι από την αρχή.
Η ζωή μας είναι ένας απέραντος πίνακας, που κάποτε κάποιος μας έδωσε για να ζωγραφίσουμε. Μούσα μας το άγνωστο, χρώματα τα συναισθήματα, πινέλα οι αισθήσεις. Όλα άγνωστα και συνάμα μυστηριώδη.
Μη πείς ούτε στιγμή πως δεν είσαι ευτυχισμένος, ό,τι κι αν συμβεί, γιατί μη ξεχνάς πως ο ζωγράφος αυτού του πίνακα είσαι εσύ! Μη κοπιάσεις και μη δειλιάσεις, μη κρυφτείς απ' τη ζωή, γιατί πάντα μπορείς να βγεις νικητής και να ζωγραφίσεις ξανά νέες εικόνες. Μη λείπεις από τη ζωή σου, να είσαι πάντα εκεί..!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου