Τρεις μέρες πριν το γάμο κι όλα μπορουν να αλλάξουν..

Η Μαργαρίτα γυρνούσε από την τελευταία πρόβα νυφικού. Ήταν αργά το βράδυ, γύρω στις 11 και πεινούσε πάρα πολύ. Ήταν άλλωστε εξουθενωμένη από την πρόβα και τις τελευταίες ετοιμασίες του γάμου. Ένιωσε πολύ τυχερή λοιπόν, όταν ανάμεσα σε όλα τα εστιατόρια που συνάντησε στο δρόμο της το μόνο που βρήκε ανοιχτό ήταν ένα φαστφουντάδικο. Παράγγειλε βιαστικά και κάθισε να φάει. Οι καθαρίστριες είχαν αρχίσει ήδη να μαζεύουν το μαγαζί.

Όταν τελείωσε το φαγητό της, ανέβηκε γρήγορα στην τουαλέτα, πριν φύγει για το σπίτι της. Δεν έμελλε να είναι η τυχερή της μέρα όμως, καθώς όταν προσπάθησε να ανοίξει την πόρτα της τουαλέτας για να φύγει, κατάλαβε πως είχε φρακάρει και δεν άνοιγε με τίποτα. Άρχισε να φωνάζει, όμως μάταια. Κανείς δεν την άκουγε. Η τουαλέτα ήταν στον πρώτο όροφο και στο μαγαζί είχαν μείνει μόνο ο μάγειρας και οι καθαρίστριες. Η Μαργαρίτα μετά από δέκα λεπτά που είχαν περάσει κι εκείνη φώναζε, απογοητεύτηκε και ξέσπασε σε κλάματα. Λίγο η κούραση και η πίεση της ημέρας, λίγο η κλειστοφοβία της, δεν θέλει πολύ ο άνθρωπος. Ώσπου ξαφνικά, άκουσε βήματα έξω από την πόρτα και μια αντρική φωνή να την καθησυχάζει και να της λέει πως θα της ανοίξει αμέσως. Εκείνος προσπαθούσε για πολλή ώρα να ξεφρακάρει την πόρτα, χωρίς αποτέλεσμα. Τότε είπε στην Μαργαρίτα πως θα κατέβει κάτω για να ζητήσει την βοήθεια κάποιου άλλου.

'Οταν όμως κατέβηκε το μόνο που αντίκρυσε ήταν σκοτάδι και ένα άδειο μαγαζί. Ούτε ο ίδιος δεν μπορούσε να πιστέψει αυτό που του συνέβαινε. Άρχισε να παίρνει τηλέφωνα, τους φίλους του, την αστυνομία, την πυροσβεστική, όμως κανείς δεν μπορούσε να βοηθήσει. Μάλιστα κάποιοι γελούσαν στο άκουσμα ότι κάποιος κλειδώθηκε σ΄ένα φαστουντάδικο. Το μόνο που του έμενε, λοιπόν, να κάνει ήταν να περιμένει μέχρι το επόμενο πρωί που θα ξαναάνοιγε το μαγαζί. Μέχρι τότε όμως? Και πως θα το έλεγε αυτό στην κοπέλα, που φαινόταν ήδη απελπισμένη?

Ανέβηκε στις τουαλέτες διστακτικά, πήρε και δύο αναψυκτικά μαζί του και ετοιμάστηκε να της πει τα μαντάτα. Για κάποιο λόγο ένιωθε υπεύθυνος που εγκλωβίστηκαν για όλο το βράδυ στο μαγαζί. "΄Αντε! Που ήσουν? Νόμιζα πως με ξέχασες εδώ πάνω!", του είπε η Μαργαρίτα γεμάτη αγωνία. Εκείνος πέρασε το αναψυκτικό πάνω από την πόρτα και της είπε:" Έψαχνα κάτι να πιούμε. Δε θα περάσει αλλιώς η νύχτα!" Η Μαργαρίτα νόμιζε πως της έκανε πλάκα, όμως δεν άργησε να καταλάβει πως μιλούσε πολύ σοβαρά. Άρχισε κι εκείνη να παίρνει τηλέφωνα, που όμως είχαν το ίδιο αποτέλεσμα με του Νικόλα. Νικόλα τον έλεγαν. Τόση ώρα και δεν είχαν συστηθεί. Και να που είχαν μια ολόκληρη νύχτα για να γνωριστούν. Κάπως έπρεπε να περάσει η ώρα. Κι όσο κουρασμένοι κι αν ήταν και οι δύο, δεν ήταν και εύκολο να κοιμηθούν εκεί πέρα. Είχαν, όμως, την ευκαιρία να μιλήσουν. Όχι όμως να δουν ο ένας τον άλλον. Τους χώριζε, βλέπεις, μια πόρτα. Αυτό, ωστόσο, δεν εμπόδιζε την κουβέντα τους. Φάνηκε μάλιστα πως απολάμβαναν ο ένας την παρέα του άλλου. Υπήρχε αυτό που λέμε ΄χημεία΄.

Oι ώρες αναμονής πέρασαν χωρίς σχεδόν να το καταλάβουν. Όταν άνοιξε το μαγαζί η καθαρίστρια, τρόμαξε που άκουσε φωνές και νόμιζε πως ήταν διαρρήκτες. Όταν της εξήγησαν τι συμβαίνει η καθαρίστρια τους είπε πως η πόρτα ήταν χαλασμένη και τους ζήτησε συγνώμη για την ταλαιπωρία. Έφερε ένα κλειδί και την άνοιξε. Η στιγμή που περίμενε η Μαργαρίτα τόσες ώρες είχε φτάσει. Κι εκείνη αντί να σκέφτεται πως επιτέλους θα πήγαινε στο σπίτι της να ξεκουραστεί, χαιρόταν που θα έβλεπε το Νικόλα, που τόση ώρα της κρατούσε συντροφιά. Το ίδιο κι εκείνος, αγωνιούσε να την δει. Ήταν άραγε όπως την φανταζόταν από την φωνή της?

Με το που άνοιξε την πόρτα η Μαργαρίτα αντίκρυσε μπροστά της το Νικόλα. Ήταν σα να έφευγε το τοίχος που τους χώριζε όλο το βράδυ. Και τότε έμειναν εκεί κολλημένοι, να κοιτάζουν κατάματα ο ένας τον άλλον, χωρίς να μιλάνε. Για σχεδόν πέντε λεπτά, ο χρόνος είχε σταματήσει γι΄αυτούς. Και εδώ εμφανίζεται αυτό που λέμε 'έρωτας με την πρώτη ματιά'? Κι όμως, ήταν κάτι πολύ πιο περίπλοκο. Πως γίνεται άλλωστε να ερωτευτείς κάποιον τρεις μέρες πριν τον γάμο σου? Λίγο ουτοπικό δεν είναι?

Η Μαργαρίτα με το Νικόλα αντάλλαξαν τηλέφωνα και ανανέωσαν το ραντεβού τους για το βράδυ. Η Μαργαρίτα ένιωθε πολύ υποχρεωμένη και πρότεινε να του κάνει το τραπέζι. Εκείνος δέχτηκε, περισσότερο γιατί ήθελε να την ξαναδεί.

Η Μαργαρίτα γύρισε σπίτι της, στον μέλλοντα άντρα της. Κι όμως δε μπορούσε να βγάλει από τον μυαλό της το Νικόλα. Όπως άλλωστε κι όλο το βράδυ που μιλούσε μαζί του δεν σκέφτηκε ούτε στιγμή τον άντρα της, ή τον επικέιμενο γάμο τους, που τόσο πολύ περίμενε κατα τ΄άλλα. Μήπως αυτό που πήγαινε να κάνει ήταν ένα λάθος που θα την σημάδευε για όλη της την ζωή? Λένε πως όταν σε φλερτάρει ένας άντρας. κι εσύ ξεχνάς διαπαντός την ύπαρξη του συντρόφου σου, τότε μάλλον τον ερωτεύεσαι σιγά σιγά, χωρίς να σκέφτεσαι λογικά.

Ο Μιχάλης, ο άντρας της Μαργαρίτας ήταν αυτό που λέμε mr.PERFECT. Αυτός ο πρίγκιπας που ονειρευομάστε από μικρές. Ιδανικός για οικογένεια, όπως της έλεγαν συνέχεια οι γονείς της και πολύ καλό παιδί. ΄Ηταν και γιατρός, και ευκατάστατος, και αγαπούσε πολύ την Μαργαρίτα. Γιατί όμως εκείνη ένιωθε τόσο κενή? Κι αν τελικά δεν ήθελε τον Μιχάλη, τόσο όσο οι γονείς της? Ποτέ δεν είχε νιώσει έτσι μαζί του τόσα χρόνια, όπως ένιωσε με το Νικόλα για μερικές ώρες. Κι ας μην είχε την ιδανική δουλειά, ή το ιδανικό εισόδημα, ή την ιδανική εμφάνιση. Από την άλλη ήταν δυνατόν να τα τινάξει όλα στον αέρα για κάποιον που ξέρει ελάχιστα, ή που μάλλον δε ξέρει καθόλου? Εσείς τι θα κάνατε στην θέση της??

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...