Εγωισμός και ανασφάλεια, τα πάθη της γενιάς μας...

Αγαπημένοι μου αναγνώστες, το σημερινό μου άρθρο έχει ιδιαίτερη σημασία για μένα, μιας και είναι εμπνευσμένο από δύο πολύ κοντινούς μου ανθρώπους, που τους αγαπώ πολύ. Θα σας μιλήσω για τον εγωισμό, γυναικείο και αντρικό, τον εγωισμό που όλοι πολύ καλά ξέρετε και με τον οποίο, όλοι είμαστε φίλοι κολλητοί, δυστυχώς. Δε μπορώ να σας πω πως είμαι και ιδιαίτερα κοινωνική, σαν άνθρωπος, και πως με παρακαλάνε κάθε Σάββατο δέκα διαφορετικές παρέες να βγούμε, παρόλα αυτά γνωρίζω αρκετό κόσμο και έχω ακούσει διαφορετικές απόψεις πάνω στο θέμα "ζωή". Έχω καταλήξει, λοιπόν, στο συμπέρασμα, πως τη σημερινή εποχή, οι νέοι άνθρωποι έχουν μετατραπεί σε εγωκεντρικά, κενά και γεμάτα ανασφάλεια πλάσματα. Και ναι, μέσα σε αυτή την κατηγορία, τοποθετώ και εμένα.

Σήμερα φοβόμαστε να αγαπήσουμε, να δωθούμε, να ζήσουμε, και αντ'αυτού περιπλανιόμαστε σε ανούσιες σχέσεις που μας προσφέρουν μονάχα ηδονή και καλοπέραση, και δε λέω η καλοπέραση είναι πολύ βασική σε μία σχέση, αλλά ας μην υπάρχει μόνο αυτή. Οι φήμες λένε πως η γενιά μου είναι η πιο ερωτική γενιά (μάλλον γιατί η σεξουαλική ζωή των νέων αρχίζει στα 14), αλλά εγώ θα την έλεγα την πιο κομπλεξική και εγωιστική γενιά. Και πριν βιαστείτε να με χαρακτηρίσετε ως πικρόχολη, θα σας εξηγήσω αμέσως τι εννοώ. Είμαστε μεγαλωμένοι σε ένα κόσμο, που από την πρώτη στιγμή που ήρθαμε σ' αυτόν, εξωπληστήκαμε με κόμπλεξ και ανασφάλειες, και ένα σωρό αντισώματα αυτοπεποίθησης και ανθρωπιάς. Χιλιάδες διαζύγια κάθε χρόνο, προβληματικές οικογένειες, εγκαταλελειμμένες γυναίκες, εκτρώσεις, καταπίεση, ανεργία, φόβος. Όλα αυτά δε προσφέρουν τα κατάλληλα υλικά για τη διάπλαση ενός υγιούς χαρακτήρα. Μότο της γενιάς μου είναι: "Θα πάω με όσους/ες πιο πολλούς/ες μπορώ και μετά βλέπουμε.!"? Και μετά τι....? Φοβόμαστε να αγαπήσουμε και να δωθούμε, το εγώ μας είναι τόσο γιγαντομένο, που περικλείει τις ζωές μας, σαν ένα τοίχος προστασίας, απέναντι στον έρωτα, απέναντι στη ζωή. Και μη μου πείτε ότι κανένας από εσάς, που ανήκετε στη γενιά μου δεν έχετε ερωτευτεί, αλλά φοβηθήκατε να το ζήσετε, για να μη πληγωθεί ο εγωισμός σας. Δε θα σας πιστέψω! Και για να γίνω πιο σαφής, θα σας διηγηθώ τις ιστορίες της φίλης μου της Κατερίνας και του φίλου μου του Σταμάτη.

Πράξη πρώτη.

Τοποθετούμαστε στη Νέα Σμύρνη, του νομού Αττικής, όπου και κατοικεί τα τελευταία 22 χρόνια η φίλη μου η Κατερίνα, με τους γονείς της. Η Κατερίνα είναι φοιτήτρια στη γυμναστική ακαδημία Αθηνών, έχει πολλούς γνωστούς, αλλά λίγους φίλους. Είναι κοινωνική, της αρέσει να διασκεδάζει στο έπακρο, αγαπάει τα σκυλάδικα και ταυτόχρονα την όπερα (ναι περίεργος άνθρωπος). Τώρα ας περάσουμε στο ζουμί, δηλαδή στον τομέα των σχέσεων της Κατερίνας. Η Κατερίνα τα τελευταία έξι χρόνια, που είναι ενεργή στον τομέα αυτό, δεν έχει κάνει κάποια σοβαρή σχέση. Και με αυτό δεν εννοώ φυσικά πως κάνει ξεπέτες. Απλώς έχω παρατηρήσει το εξής φαινόμενο, μόλις πάει καλά μία σχέση της σπάει ο διάολος το πόδι το ή και η ίδια βάζει τρικλοποδιά! Κάτι θα γίνει, κάτι θα την πειράξει και θα χωρίσει δίχως δεύτερη σκέψη. Το μότο της είναι "Αφού δε με μου δίνει αυτά που θέλω, γιατί να μείνω?", και όμως με τον καιρό έχει καταλάβει ότι αυτή είναι που δε ξέρει τι θέλει τελικά. Από μικρή έχω την εξής διαστροφή, μ' αρέσει να παρατηρώ τον κόσμο, γνωστούς και άγνωστους και να προσπαθώ να τους ψυχολογίσω, ε λοιπόν τη φίλη μου την Κατερίνα δε την έχω ψυχολογήσει τόσα χρόνια. Με τον καιρό έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι φοβάται απίστευτα να πληγωθεί. Είναι τόσο εγωίστρια που φοβάται να ερωτευτεί, γιατί ο έρωτας σε τρελαίνει, σε κάνει να χάνεις τα λογικά σου, να τρέχεις πίσω από τον έρωτά σου, αλλά μπορεί και να σε πληγώσει και γι' αυτό θα περιγράψω μια ιστορία της και να μου πείτε εσείς μετά εάν έχω δίκιο η άδικο.

Η Κατερίνα γνώρισε τον Γιώργο σε μία κοινή παρέα. Δε της έκανε εντύπωση στην αρχή, παρόλα αυτά δεν αρνήθηκε την πρόσκλησή του για ποτάκι ένα Σάββατο του Ιουνίου. Μερικά ραντεβού αργότερα η Κατερίνα συνειδητοποίησε πως με το Γιώργο ταίριαζε απίστευτα! Περνούσαν πολύ καλά μαζί και μόνο αδιάφορος δεν της ήταν πια. Εκείνος της είχε δείξει από την αρχή το ενδιαφέρον του κι έτσι αποφάσισαν να γίνουν ζευγάρι. Περνούσαν πολύ χρόνο μαζί και η ίδια με τον καιρό έδειχνε να τον ερωτεύεται, φυσικά δε το παραδέχτηκε ποτέ σε μένα και σε κανέναν, και πιστεύω πως ούτε καν στον ίδιο της τον εαυτό. Οι ώρες με το Γιώργο κυλούσαν ευχάριστα, θα μπορούσε κανείς να πει πως είχαν την τέλεια σχέση, παρά τους μικροτσακωμούς που είχαν κατά καιρούς. Πέντε μήνες αργότερα και ενώ όλα κυλούσαν ομαλά, ο Γιώργος πήγε διακοπές με τους φίλους του για μια βδομάδα, και εκεί έκανε την πρώτη και τελευταία στραβή. Δε μιλούσαν πολύ στο τηλέφωνο, κοινώς στη γυναικεία γλώσσα, την έγραφε. Η Κατερίνα δε το δέχτηκε αυτό, έκανε σενάρια περί κεράτου, και άλλα τρελά, που κάνουμε εμείς οι ανασφαλείς γυναίκες.
Με το Γιώργο χώρισε πριν καλά καλά γυρίσει στην Αθήνα πετώντας χωρίς δεύτερη σκέψη όσα είχαν ζήσει. Και πριν οι άντρες τη χαρακτηρίσετε τρελή ή παρανοϊκή και οι γυναίκες ηρωίδα και δυναμική, θα σας προλάβω και θα την χαρακτηρίσω απλώς ανασφαλή και εγωίστρια, γιατί για άλλη μια φορά μόλις συνειδητοποίησε πως ο Γιώργος δεν ήταν τόσο τέλειος όσο νόμιζε, αν και ο καλύτερος που είχε μέχρι τώρα, χώρισε για να μην πληγωθεί αργότερα και βασικά κατά την ταπεινή μου γνώμη, γιατί φοβόταν.

Τρείς μήνες μετά τον χωρισμό τους και αφού δε μίλησαν ξανά, συναντήθηκαν τυχαία σε μια καφετέρια στο κέντρο της Αθήνας, και τότε μετά από οχτώ μήνες η Κατερίνα τον ένιωσε μέσα της παντού σα να μη πέρασε μια μέρα από το ναι του χωρισμού. Συνειδητοποίησε πως θέλει τον Γιώργο και βασικά, πως ήταν ερωτευμένη μαζί του, όλο αυτό το διάστημα. Με το Γιώργο έτυχε να βρίσκονται σε κοινές παρέες, να μιλάνε, και πού και πού εκείνος έκανε κάποιες κινήσεις, της είπε, μάλιστα, να βγουν για τα γενέθλιά του, αλλά ποτέ δεν έκανε κάτι παραπάνω. Όσο για την Κατερίνα, δεν έκανε, ποτέ, την παραμικρή κίνηση να τον προσεγγίσει, αν και τον ήθελε, γιατί όπως έλεγε η ίδια φοβόταν μη την απορρίψει και πως αν ήθελε και αυτός κάτι παραπάνω, θα το έκανε.
Η Κατερίνα έκανε άλλη μία αποτυχημένη σχέση που διήρκησε 2 μήνες, αλλά και πάλι ο Γιώργος δεν έβγαινε από το μυαλό της.

Ένα χρόνο μετά τον χωρισμό της με τον Γιώργο, αποφάσισε να του στείλει μήνυμα για να δει τι κάνει. Το πήρε επιτέλους απόφαση, μετά από ένα χρόνο! Στην παρέα δε το πιστεύαμε! Και, όμως, ο Γιώργος απάντησε και βγήκαν μετά από καμιά βδομάδα. Βρεθήκανε, είπαν τα νέα τους και προτού προλάβει η Κατερίνα να πιστέψει πως τον έχει απέναντι της, ο Γιώργος της είπε πως δυσκολεύτηκε να την ξεπεράσει και πως την σκεφτόταν, αλλά δίσταζε να κάνει κίνηση, γιατί φοβόταν μην απορριφθεί και ότι τώρα είναι καλά και έχει μία νέα σχέση. Φυσικά η Κατερίνα έμεινε άφωνη και δεν είπε ποτέ στο Γιώργο τι ένιωθε, απλά αναφέρθηκε στα νέα της και αποχώρησε, όχι μόνο από το μαγαζί, αλλά κι από τη ζωή του γενικά. Από τότε δε ξαναμίλησαν...

Η Κατερίνα έπεσε θύμα του εγωισμού της, που εξαιτίας του δε διεκδίκησε τον μόνο άνθρωπο που ερωτεύτηκε .Πολλοί θα μου πείτε πως αυτό που συγκρατούσε την Κατερίνα δεν ήταν εγωισμός, αλλά αξιοπρέπεια και εγώ θα σας απαντήσω, πως στον έρωτα και γενικά στη ζωή πρέπει να τολμάς, δε λέω, φυσικά πρέπει να διατηρείς την αξιοπρέπεια σου σε όλες τις διαστάσεις της ζωής σου, αλλά ας μην ονομάζουμε αξιοπρέπεια κάθε εγωιστικό κατάλοιπο του χαρακτήρα μας, που μας εμποδίζει να ζήσουμε και το μόνο που κάνει είναι να περιφρουρεί και να εξωραΐζει τη δειλία μας

Προσεχώς η "Πράξη Δεύτερη"......