Απλώς, ΔΕ ΣΕ ΓΟΥΣΤΑΡΕΙ..

Η Αλίκη αναρωτιόταν κι η ίδια τι είχε βρει στον Θανάση. Να ήταν τα μεγάλα του γυαλιά? Τα καρό πουκάμισά του, που θύμιζαν άλλες εποχές? Τα σπυράκια του, που κάλυπταν όλο του το πρόσωπο? Η διακριτική καμπούρα του, που έδινε ιδιαίτερη χάρη στο περπάτημα του? Ναι, καλά το κατάλαβες. Ο Θανάσης ήταν ένα κλασσικό nerd-σπασικλάκι-φυτό. Και τύχαινε να είναι αναπληρωτής καθηγητής στην σχολή της. Κι όμως από την πρώτη στιγμή που τον συνάντησε ένιωσε το σκίρτημα μέσα της, εκείνες τις πεταλούδες, που τις νιώθεις να σου κατατρώνε τα σωθικά, εκείνος ο κόμπος που μεταφέρεται από τον λαιμό στο στομάχι και πάλι πίσω. Όλα αυτά. Και την Αλίκη δεν την έλεγες άσχημη κοπέλα, αντιθέτως. Μάλιστα, είχε ιδιαίτερη πέραση στο αντρικό φύλο. Είχε τον τρόπο της. Ένα αστείρευτο σκέρτσο, ένα συνεχές νάζι και μια τρομερή γλυκύτητα χαρακτήριζαν την συμπεριφορά της.

Η απόρριψη ήταν μια λέξη που απλά δεν γνώριζε. Ο Θανάσης φαινόταν ένας τύπος που έχει λιγοστές, αν όχι μηδαμινές, εμπειρίες με γυναίκες. Επομένως, ήταν πολύ εύκολος στόχος για εκείνη. Την εντυπωσίαζαν οι γνώσεις του πάνω σε διάφορα επιστημονικά θέματα, αλλά και η εξυπνάδα του. Τι να πω? Ίσως ήθελε να δοκιμάσει κάτι άλλο, πέραν από τους ωραίους μεν, άμυαλους δε, πρώην της. Ίσως πάλι να της έβγαινε και κάποιο απωθημένο από το σχολείο, ή να είχε φαντασίωση με καθηγητές. Η αίσθηση του απαγορευμένου, πολλές φορές, λειτουργεί ως καθοριστικός παράγοντας, ειδικά σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις.

Αποφασίζει να τον προσεγγίσει, λοιπόν, ζητώντας του να την βοηθήσει, δήθεν, σε μια εργασία της. Εκείνος δέχεται και κανονίζουν συνάντηση στο γραφείο του. Κι ενώ εκείνη έχει επιστρατεύσει όλα της τα μέσα, τόσο σε άποψη ντυσίματος, όσο και στον τρόπο της, εκείνος δεν δείχνει να «συγκινείται», ούτε να αποσπάται από το θέμα της εργασίας. Η Αλίκη, ωστόσο, δεν ήταν διατεθειμένη να τα παρατήσει τόσο εύκολα. Του ζητάει, λοιπόν, το τηλέφωνό του, σε περίπτωση που χρειαζόταν περισσότερες διευκρινίσεις για την εργασία της.

Και φυσικά την επόμενη κιόλας μέρα του τηλεφώνησε, κανόνισαν και τελικά βρέθηκαν. Οι προθέσεις της ήταν κάτι παραπάνω από ξεκάθαρες. Ο λόγος της συνάντησης τους ήταν η εργασία της Αλίκης. Εκείνη, όμως, ισχυρίστηκε πως την ξέχασε σπίτι και επειδή ένιωθε άσχημα, και καλά, του πρότεινε να κεράσει τους καφέδες. Γυναίκες! Οι διαθέσεις της ήταν ολοφάνερες κι ένας άντρας στα τριάντα και κάτι του, θα έπρεπε να τις αντιληφθεί, έτσι δεν είναι? Ο Θανάσης, ωστόσο, έδειχνε πως δεν είχε καταλάβει τις ερωτικές διαθέσεις της Αλίκης. Όσο κι αν εκείνη προσπαθούσε με νύχια και με δόντια να είναι μαζί του, να του μιλάει, να βρίσκει αφορμές να τον αγγίζει, δήθεν τυχαία, να τον καλεί συνέχεια για καφέ για να τις λύνει τις ‘απορίες’ της, κι εκείνος τίποτα.

Κι έπειτα από έναν μήνα που η Αλίκη σχεδόν παρακάλαγε τον Θανάση, κι ήταν κοντά στο να του κάνει όχι απλά ερωτική εξομολόγηση, αλλά και πρόταση γάμου, ξαφνικά, σαν να της ήρθε η επιφοίτηση, μετά από ατέλειωτα πακέτα τσιγάρων, πολλά κιλά κρασιού και άπειρων ωρών συζητήσεων με τις φίλες της αποφασίζει πως σπαταλάει τον χρόνο της μαζί του και πως δεν θα ξαναασχοληθεί. Τέλος._

Αλλά πάντα η ζωή φροντίζει να κάνει τα πράγματα πιο περίπλοκα από ότι είναι. Και να που ο Θανάσης, μετά από μια εβδομάδα κι αφού έχει χάσει κάθε ίχνος της Αλίκης, εμφανίζεται από μόνος του. Για πρώτη φορά στα χρονικά, την παίρνει τηλέφωνο για να βγούνε. Όταν χάνεις κάτι δεδομένο, εκτιμάς την αξία του? Άντρες! Η Αλίκη, τότε, πετάει από την χαρά της. Πάει στο κομμωτήριο, μετά για αποτρίχωση και αγοράζει καινούργια και πολύ σέξυ εσώρουχα. Και φτάνει, επιτέλους, η στιγμή που περίμενε τόσο καιρό. Τον συναντάει, έχοντας πολλές προσδοκίες, δεν θα ήταν υπερβολή αν σας πω ότι άκουγε το γαμήλιο εμβατήριο και είχε ήδη φανταστεί το κοντό, κρεμ, δαντελωτό νυφικό της. Κι όμως, στο τέλος της νύχτας η Αλίκη κατέληξε στο σπίτι της κολλητής της, αγκαλιά μ΄ένα πακέτο χαρτομάντιλα κι ο Θανάσης σπίτι του αγκαλιά με το μαξιλάρι του, υποθέτω. Όχι, δεν την είχε απορρίψει. Απλά, δεν είχε κάνει και κάποια κίνηση για να της δείξει ότι ενδιαφέρεται κι ότι του αρέσει. Ήταν σαν δύο καλοί φίλοι, τίποτα παραπάνω. Η Αλίκη δεν του τηλεφώνησε ξανά. Κι όμως εκείνος εμφανίστηκε πάλι, μετά από μια εβδομάδα. Και πάλι βγήκαν. Και πάλι καινούργια εσώρουχα. Και πάλι φιλικό κλίμα. Και πάλι απογοήτευση. Κι αυτό συνεχίζεται μέχρι και σήμερα.

Απλώς, δεν σε γουστάρει. Είναι γεγονός. Δεν ενδιαφέρεται. Παραδέξου το! Γιατί? Πολλοί οι πιθανοί λόγοι. Τι κι αν είναι ωραία κοπέλα? Τι σημαίνει αυτό? Ότι πρέπει όλοι να την γουστάρουν? Ή ότι επειδή τον θεωρούσε εύκολο στόχο δεν μπορούσε να την απορρίψει? ‘Η απλά να μην του αρέσει? Η ομορφιά, άλλωστε, είναι κάτι τελείως υποκειμενικό. Τώρα γιατί την έπαιρνε τηλέφωνο? Γιατί ήταν καλός μαζί της? Γιατί δεν την άφηνε να τον ξεπεράσει? Ήθελε να παίξει ίσως. Ή ίσως να μην ήθελε να χάσει την συντροφιά μιας όμορφης κοπέλας. Τον γοήτευε το γεγονός ότι μια γυναίκα σαν την Αλίκη τον γούσταρε και δεν ήθελε να το χάσει αυτό. Ανύψωνε το ‘εγώ’ του. Του άρεσε να την κυκλοφορεί. Αλλά μέχρι εκεί. Και τίποτα παραπάνω.

Όπως λέει και μια φίλη μου, υπάρχουν κάποια πράγματα που θεωρείς πως πρέπει να τα κάνει ένας άντρας στην αρχή της γνωριμίας σας. Και όντως πρέπει να τα κάνει. Κάποιες κινήσεις που δηλώνουν ενδιαφέρον. Όταν δεν τα κάνει υπάρχει κάποιο πρόβλημα. Και μάλλον, δεν είναι ούτε ότι το παίζει δύσκολος, ούτε ότι θέλει να σε ψήσει. Απλώς, δε σε γουστάρει. Ή έστω δε σε γουστάρει τόσο, ώστε να αξίζει να ασχοληθείς παραπάνω μαζί του. Σ΄αυτές τις περιπτώσεις, θαρρώ, πως δεν πρέπει να αρκείσαι με τίποτα λιγότερo από τα πάντα. Όλα ή τίποτα. Εξάλλου αν δεν είναι όλα τέλεια στην αρχή πότε θα είναι? Επομένως, γιατί να συμβιβαστείς με κάτι λιγότερο από το τέλειο?

Και τώρα τι κάνουμε?? Πως το αντιμετωπίζεις, δηλαδή, όταν καταλαβαίνεις ότι αυτός που θες κολασμένα δεν ανταποδίδει το ενδιαφέρον σου. Απλά, πας παρακάτω. Κανείς δεν πέθανε από απόρριψη. Άλλωστε, είναι ο πρώτος, ή ο τελευταίος άντρας που βρέθηκε στον δρόμο σου? Μάλλον, τίποτα από τα δύο. Θα γνωρίσεις κι άλλους, καλύτερους, που θα σε θέλουν όσο κι εσύ, ή ίσως και λίγο παραπάνω. Εδώ πρέπει να μιλήσει η λογική. Απλή, ξερή λογική. Χαμογελώ, ξεχνώ και προχωράω. Δε σου λέω πως είναι πάντα τόσο εύκολο. Ειδικά όταν ο άλλος σε παίρνει τηλέφωνα και σου λέει να βγείτε, σου στέλνει μηνύματα για να δει τι κάνεις και το χειρότερο, τον συναντάς κι είναι πάντα γλυκός μαζί σου. Υπάρχει όμως κι η λύση για τις τολμηρές που δεν αρκούνται στις υποθέσεις. Κάνεις την ‘κουβέντα’, που λατρεύουν όλοι οι άντρες. Που βαδίζει αυτή η σχέση? Εμείς οι δύο είμαστε φίλοι, γνωστοί, γκόμενοι, τι είμαστε πια? Απλά, να είσαι προετοιμασμένη να ακούσεις αυτό που δεν θες, ή έστω κάτι παρόμοιο.

Αν ακούσεις, λοιπόν,:Σε βλέπω φιλικά-Δεν είμαι έτοιμος ακόμα για σχέση-Είναι νωρίς για να προχωρίσουμε-Δεν είμαι καλά ψυχολογικα και δεν ξέρω τι θέλω-Δεν είμαι σε φάση για δεσμεύσεις κι άλλα τέτοια να ξέρεις πως το νόημα είναι ένα. Ποιο? Το γράφει με μεγάλα γράμματα και στον τίτλο. Απλώς, ΔΕ ΣΕ ΓΟΥΣΤΑΡΕΙ!

(Για αυτό το άρθρο θέλω να ευχαριστήσω την Ιωάννα για την βοήθεια και την έμπνευση που μου έδωσε!!)