Αληθινές Ιστορίες..[το τέλος]

Ο χαρακτηρισμός που θα μπορούσα να δώσω στην ιστορία Μαρίας-Μιχάλη θα ήταν "σχέση μερικής απασχόλησης" όσο γελοίο κι αν ακούγεται αυτό...Πως πας σε μια εταιρία και σου λένε ότι εμείς σε χρειαζόμαστε μόνο 4ώρες την ημέρα,τις υπόλοιπες έχουμε τους άλλους υπαλλήλους μας και καλύπτουν τις ανάγκες μας.Ε κάπως έτσι γινόταν κι εδώ!Ο Μιχάλης έπερνε την Μαρία τηλέφωνο το πολύ μια φορά την μέρα και στην καλύτερη περίπτωση της έλεγε να βρεθούνε.Είχανε πάει,ωστοσό,σε κάθε παρακμιακή καφετέρια που υπάρχει στο λεκανοπέδιο αττικής,μη τυχόν και τους πάρει κανένα μάτι κι έχουμε άλλα!!Το καλύτερο όμως σε όλη την ιστορία ήταν πως δε συζητούσαν ποτέ για το φλέγον θέμα της σχέσης του Μιχάλη!Η Μαρία μάλιστα ντρεπόταν(!) να τον ρωτήσει πότε έχει σκοπό να χωρίσει..Πιστεύω πως είχε συμπαθήσει την κοπέλα του(την βασική εννοώ)!Αφού κάθε φορά που την ρωτούσα γι'αυτό το θέμα έπερνε ένα ύφος συμπόνιας και έλεγε"Ρεεε...είναι κρίμα!Δεν πρέπει να πληγωθεί η καημένη"Τώρα ποιά ακριβώς ήταν η καημένη της υπόθεσης αφήνω να το κρίνετε εσείς!!Έλα όμως που ο θεός αγαπάει τον κλέφτη,αγαπάει και τον νοικοκύρη..(βέβαια στην προκειμένη περίπτωση μάλλον ο κλέφτης ήταν η Μαρία)!'Ετυχε λοιπόν μια μέρα στην σχολή να συναντήσω μια παλιά μου φίλη την Ι. πού είχα να την δω απο το δημοτικό.Αποφασίζουμε λοιπόν να πάμε για καφέ μιας και είχαμε τόσα χρόνια να τα πούμε.Καθώς μιλάγαμε έτυχε να μου πει για την κολλητή της η οποία ζούσε την ιδανική σχέση εδώ και μερικά χρόνια.ΚΑΙ ΠΟΣΟ ΜΙΚΡΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ??ΠΟΣΟ??ναι καλά κατάλαβες..η κολλητή της φίλης μου της Ι. ήταν η κοπέλα του Μιχάλη.Εννοείται πως δεν της είπα τίποτα..έτρεξα όμως στο σπίτι της Μαρίας και της τα είπα όλα..ότι δηλαδή ο Μιχάλης με την κοπέλα του έκαναν σχέδια για το μέλλον και πως δεν σκόπευαν σε καμμία περίπτωση να χωρίσουν άμεσα!Η Μαρία σοκαρίστηκε αλλά καμμιά φορά καλύτερα να ξυπνάς απότομα παρά να κοιμάσαι τον ύπνο του δικαίου..Ο Μιχάλης φυσικά προσπάθησε να την μεταπείσει με τρομέρα ψέματα..Η Μαρία απο την πλευρά της δεν ήθελε να ακούσει καν το όνομα του!!Είχε αποφασίσει επίσης να μην μοιραστεί ποτέ ξανά ταξί με άγνωστο......

Αληθινές Ιστορίες..[Μέρος Τέταρτο]

Η Μαρία μας έλεγε πως περνούσε τα καλύτερα χριστούγεννα της ζωής της,τις λιγοστές φορές που ερχόταν μαζί μας για καφέ.Την είχαμε χάσει αυτές τις δύο εβδομάδες των διακοπών..αλλά δεν ανησυχούσαμε γιατί ξέραμε πως περνούσε καλά!Κάποια μέρα λοιπόν η Μαρία με πήρε τηλέφωνο και μου ζήτησε να βρεθούμε.Στο τηλέφωνο ακουγόταν πολύ σκεπτική αλλά πίστεψα πως δεν θα ήταν κάτι σημαντίκο.Όταν όμως είδα τα μάτια της κατάλαβα πως τα πράγματα δεν ήταν όπως τα νόμιζα.Αντί να αρχίσει να μου μιλάει άρχισε να κλαίει χωρίς να μπορώ με τίποτα να την ηρεμήσω!Το μόνο που ψιθύριζε κάθε λίγο ήταν πως όλα ήταν ψέματα...Το προηγούμενο βράδυ ο Μιχάλης της είχε αποκαλύψει πως είχε σχέση εδώ και τρία χρόνια με μια κοπέλα που είναι από την επαρχία και σπουδάζει στην Αθήνα.Της ορκιζόταν πως θα χωρίσει γιατί είναι τρελά ερωτευμένος μαζί της,απλά ήθελε λίγο χρόνο μέχρι να το πει στην κοπέλα του έτσι ώστε να μην την πληγώσει.Το κινητό της,ωστόσο δεν είχε σταματήσει να χτυπάει όλη τη διάρκεια που μιλάγαμε..Εκείνη φαίνοταν αποφασισμένη..δε θα δεχόταν να γίνει αιτία να χαλάσει μια σχέση τόσων χρόνων..ακόμα κι αν ο Μιχάλης της έλεγε πως είχε σκοπό να χωρίσει εδώ και καιρό γιατί"Δεν πήγαινε άλλο"..Κι πάλι αν δεν ήταν η αιτία ήταν σίγουρα η αφορμή..Κι αυτό δεν της άρεσε!Το μότο της άλλωστε ήταν"Καλύτερα ελεύθερη..παρά να είμαι δεύτερη!'' Έλα όμως που στα λόγια είμαστε όλοι καλοι,στην πράξη έχουμε ένα πρόβλημα..Γι'αυτό και η Μαρία αποφάσισε(ή ίσως την έπεισε ο Μιχάλης)να ακολουθήσει την καρδία της(ε ρε τι κάνει το 'μπλα μπλα' στις γυναίκες..)Και ακολούθησε την καρδία της..Μπορεί να άργησε να το κάνει αλλά το αποτέλεσμα παραμένει ίδιο..Το θέμα είναι πως σ'αυτό το σημείο μου γεννιόυνται πολλές απορίες..Πώς μπορείς να είσαι με κάποιον ενώ ξέρεις οτί έχει κοπέλα?'Οτι τον μοιράζεσαι?Πόσο αυτοεκτίμηση έχεις στον εαυτό σου?Και πόσο εμπιστοσύνη έχεις στον άλλον?Γιατί αν και αναγνωρίζω το θάρρος του Μιχάλη να πει την αλήθεια στην Μαρία το δούλεμα παραμένει ΔΟΥΛΕΜΑ..το ψέμα παραμένει ΨΕΜΑ..κι η απιστία παραμένει ΑΠΙΣΤΙΑ..

Αληθινές Ιστορίες..[Μέρος Τρίτο]

Ακόμα θυμάμαι τα ΠΜ της Μαρίας στο ΜΣΝ εκείνο τον καιρό..''Θέλω να σε ξαναδώ..κουράστηκα να ζω στο μαύρο και στο γκρίζο..:((('',''Σ'αναζητώ σαν πρωινό τσιγάρο που λαχταρώ στα χείλη να σε πάρω,σ'αναζητώ στης ερημιάς μου τον βυθό..''Και αφού όλοι επιμέναμε να ξεκολλήσει επιτέλους από τον φανταστικό της φίλο(ναι έτσι τον αποκαλούσαμε..),κι εκείνη φαινόταν να μελαγχολεί όλο και πιο πολύ,κι οι ψυχολόγοι σήκωναν τα χέρια ψηλά με την περίπτωση της,κάποια μέρα ειδα στο ΜΣΝ να γράφει"ΧΑΜΟΓΕΛΩ ΚΑΙ ΠΡΟΧΩΡΑΩ!!".Η αλήθεια είναι πως όλοι οι άνθρωποι χρειάζονται κάποιο χρονικό διάστημα μέχρι να ξυπνήσουν και να δουν τα πράγματα όπως είναι,κι οχι όπως τα φαντάζονται ή όπως θα΄θελαν να είναι!Κάποιοι το καταλαβαίνουν αμέσως,κάποιοι άλλοι δεν ξυπνάνε ποτέ.Η Μαρία χρειάστηκε ένα μήνα!Έλα όμως που η ζωή είναι περίεργη σ'αυτά τα θέματα..και κάθε φορά που ξεχνάς ή ξεπερνάς κάποιον εκείνος εμφανίζεται μπροστά σου ως δια μαγείας!Έτσι λοιπόν,καθώς γυρνούσαμε από τα χριστουγεννιάτικα ψώνια μας προχθές και ήμασταν στιβαγμένες στο 608ακούμε μια φωνή απ΄το βάθος"ΜΑΡΙΑΑΑ!!"και ναι να μη στα πολυλογώ εμφανίστηκε μπροστά μας ως δια μαγείας!(Ααα ρε σύμπαν με τα ωραία σου!)και ναι αυτή την φορά ανταλλάξανε αριθμούς!και ναι ο Μιχάλης έδειχνε να ενδιαφέρεται πολύ για κείνη!και ναι ήταν και πολύ κούκλος!Και το ΠΜ της Μαρίας έγραφε σήμερα"Χριστούγεννα,χριστούγεννα ευτυχισμένα δε γίνονται καρδούλα μου χωρίς εσένα..''
*συνεχίζεται

Αληθινές Ιστορίες..[Μέρος Δεύτερο]

Τον ενθουσιασμό εκείνης της βραδιάς διαδέχτηκε αρχικά η αγωνία και στην συνέχεια η απογοήτευση.Τα μόνα στοιχεία που ήξερε η Μαρία για εκείνον ήταν τα εξης...Μιχάλης,2ο ,ιατρική!!Είχε σκεφτεί κάθε τρόπο για να μπορέσει να τον ξαναδεί..έστειλε μήνυμα στην athensvoicε στο Σε Είδα,αποτέλεσμα όμως δεν είχαμε!Περιμέναμε ώρες έξω απ΄την ιατρική μη τυχόν και τον πετύχουμε,αλλά δεν τον είδαμε ποτέ!Κι εκεί ήταν που η Μαρία άρχισε να πιστεύει οτι ο Μιχάλης δεν υπήρχε..οτι ίσως τον ονειρέυτηκε!Οτι ίσως είχε παραισθήσεις απο το ποτό κι οτι έπλασε με την φαντασία της τον ΤΕΛΕΙΟ άντρα.Εδώ όμως που τα λέμε δεν ήταν και τόσο τέλειος.Κι αναφέρομαι σ'εκείνο το μεγάλο ΓΙΑΤΙ το οποίο έβγαινε απ΄το στόμα της Μαρίας ανα πεντάλεπτο''ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΖΗΤΗΣΕ ΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΜΟΥ??"Πολλοί θα βιαστούν να πουν πως ναι..απλά δε σε γουστάρει!Το θέμα είναι πως η φίλη μου ισχυρίζεται πως την φλέρταρε..κι όσο τρελή κι αν την λες,αυτό δε γίνεται να το φαντάστηκε..οπότε εδώ έχουμε δύο περιπτώσεις!!Η πρώτη είναι πως ο Μιχάλης δεν σκέφτηκε να ζητήσει τον αριθμό της ή πως το ξέχασε και ψάχνει κι αύτος απέγνωσμενα να την βρει!Η δεύτερη όμως περίπτωση είναι λίγο πιο απλή και πιο ρεαλιστική θα έλεγα..έχει άλλη,είναι δεσμευμένος,σε σχέση πώς το λένε?''ΚΙ ΑΝ ΕΙΧΕ ΚΟΠΕΛΑ ΘΑ ΕΔΕΙΧΝΕ ΤΕΤΟΙΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ??''με ρωτούσε η Μαρία και ευχόταν να της πω πως έχει δίκιο..είχε όμως??
*συνεχίζεται

Αληθινές ιστορίες..[μέρος πρώτο]

Η ώρα ήταν 5π.μ κι εγώ βρισκόμουν στην αγκαλιά του μορφέα, για την ακρίβεια έβλεπα και ωραίο όνειρο! Την απόλυτη ησυχία της νύχτας, διέκοψε ο Σάκης Ρουβάς. Όχι κορίτσια, δυστυχώς, δεν ήρθε ο Σάκης σπίτι μου. Αντί αυτού το τηλέφωνο μου χτυπούσε μανιωδώς (έχω ήχο κλήσης το παράφορα του Ρουβά βλέπετε..) Πιάνω το κινητό μου, λοιπόν, και στην οθόνη βλέπω το όνομα της αγαπημένης, και συγχρόνως μουρλής φίλης μου, Μαρίας. Αρχικά τρόμαξα (όταν χτυπάει το τηλέφωνο μέσα στην μαύρη νύχτα, κακά τα ψέματα, ο νους σου πάει στο κακό). Με το που σηκώνω, όμως, το τηλέφωνο, ακούω την Μαρία να φωνάζει με ενθουσιασμό.."ΕΡΩΤΕΥΤΗΚΑΑΑ..ΕΡΩΤΕΥΤΗΚΑΑΑΑ Σ ΛΕΩ".Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα και ζητάω συγνώμη απο την Μαρία ήταν "ΚΙ ΕΓΩ ΤΙ ΦΤΑΙΩ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ ΝΑ ΜΕ ΞΥΠΝΑΣ ΒΡΑΔΙΑΤΙΚΑ??ΔΕ ΠΕΡΙΜΕΝΕΣ ΝΑ ΞΗΜΕΡΩΣΕΙ ΠΡΩΤΑ??"μετά παλι σκέφτηκα ότι δεν είναι τόσο μουρλή ώστε να με ξυπνάει χωρίς λόγο, οπότε προσπάθησα να καταλάβω τι έχει γίνει. ΚΙ εκείνη συνέχισε να μιλάει ασταμάτητα.."ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΙΟΣ ΣΟΥ ΛΕΩ..ΕΡΩΤΕΥΤΗΚΑΑΑ" Ναι εδώ που τα λέμε, είχε πιεί και τα ποτάκια της, καλά κατάλαβες.."ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ? ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΚΙ ΕΓΩ?"κατάφερα να τη διακόψω.. "ΠΕΡΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΑΞΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ W. ΕΝΩ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΔΕΚΑ ΛΕΠΤΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΕΡΝΑΕΙ ΤΙΠΟΤΑ, ΞΑΦΝΙΚΑ ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ ΕΝΑ ΤΑΞΙ. ΣΗΚΩΝΩ ΤΟ ΧΕΡΙ ΜΟΥ, ΟΜΩΣ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΩΡΑ ΒΓΑΙΝΕΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΟΥ ΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΚΑΙ ΠΑΕΙ ΝΑ ΜΠΕΙ ΣΤΟ ΤΑΞΙ ΜΟΥ. ΚΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΕΤΟΙΜΗ ΝΑ ΤΟΝ ΒΡΙΣΩ ΓΥΡΝΑΕΙ, ΚΑΙ ΜΕΝΩ. ΜΕΛΑΧΡΙΝΟΣ, ΜΕ ΜΠΛΕ ΜΑΤΙΑ, ΚΑΙ ΑΞΥΡΙΣΤΟΣ. ΕΧΑΣΑ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΜΟΥ! ΜΟΥ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ ΝΑΙ ΜΟΙΡΑΣΤΟΥΜΕ ΤΟ ΤΑΞΙ, ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΔΕΧΟΜΑΙ. ΣΤΗΝ ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΣΑ ΝΑ ΜΗ ΦΤΑΣΩ ΠΟΤΕ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ. ΓΛΥΚΟΣ, ΑΣΤΕΙΟΣ, ΕΞΥΠΝΟΣ. ΟΤΑΝ ΕΦΤΑΣΑ ΤΕΛΙΚΑ ΕΚΕΙΝΟΣ ΑΡΝΗΘΗΚΕ ΝΑ ΤΟΥ ΔΩΣΩ ΛΕΦΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΤΑΞΙ, ΜΕ ΦΙΛΗΣΕ ΚΑΙ ΜΕ ΚΑΛΗΝΥΧΤΗΣΕ. ΩΧ!ΔΕ ΜΟΥ ΖΗΤΗΣΕ ΤΟ ΚΙΝΗΤΟ ΜΟΥ.. ΕΡΩΤΕΥΤΗΚΑΑΑΑ Σ ΛΕΩ!!¨

*συνεχίζεται...