"Αλλεργικός" στις σχέσεις

Μια νέα μόδα της εποχής? Ένα νέο κίνημα αντρών "αγανακτισμένων" με την ταμπέλα της σχέσης ή απλά μια εύκολη δικαιολογία? Ότι κι αν είναι, εμφανίζεται συχνά τον τελευταία καιρό στο προσκήνιο των συζητήσεων μεταξύ των δύο φύλων. Και εδώ αναρωτιέμαι τι φταίει και γιατί φτάσαμε μέχρι εδώ? Φταίνε οι γυναίκες? Που έγιναν καταπιεστικές, πήραν το ρόλο του κυνηγού και παραγκώνισαν τους άντρες? Ή μήπως οι άντρες? Έγιναν ξαφνικά υπερευαίσθητοι και τόσο φιλελεύθεροι που δεν αντέχουν την παραμικρή μορφή δέσμευσης?

Η ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΑΠΟΨΗ
Θυμάμαι πριν μερικούς μήνες την φίλη μου Μ. να με ρωτάει γεμάτη οργή και αγανάκτηση: "Μα γιατί να μη θέλει να κάνουμε σχέση? Κι αν δε θέλει σχέση, τότε τι? Θα είμαστε δυο καλά φιλαράκια που θα κάνουμε που και που σεξάκι για να ξεδίνουμε, και θα στέλνουμε κανα μηνυματάκι όταν βαριόμαστε ή όταν μας πιάνουν οι μοναξιές μας? Και στην τελική, πως λέγεται αυτό? Friends with bennefits? Fuck buddies? Καβάτζα? Πως??"

Κι έρχομαι εγώ σαν το καλό αγγελάκι που κάθεται στο δεξί της ώμο να την καθησυχάσω και να της πω πως υπάρχουν(?) πολλοί λόγοι που δε θέλει κάποιος να κάνει σχέση. 1) Από φόβο μην πληγωθεί ξανά (γιατί στο παρελθόν είχε μια πολύ κακή σχέση, που του άφησε δραματικές εμπειρίες και δε θέλει να περάσει τα ίδια). 2) Επειδή θέλει να περνάει όλο τον χρόνο με τους φίλους του. 3) Επειδή οι γονείς του είναι χωρισμένοι και έχει ψυχολογικά τραύματα. 4) Από ανασφάλεια μήπως τον παρατήσεις για κάποιον καλύτερο. 5) Επειδή είναι gay και δεν το ξέρεις. 5) Επειδή είστε αδέρφια και δεν το ξέρεις. 6) Επειδή έχει κάποια ανίατη ασθένεια και σε λίγους μήνες θα πεθάνει. 7) Επειδή.. (δε μου έρχεται κάτι άλλο).

Και έρχομαι ξανά σαν το κακό, κόκκινο διαβολάκι της υπόθεσης να αμφισβητήσω τις παραπάνω απόψεις, καθώς και τις δικαιολογίες του στυλ: "Δεν είμαι έτοιμος για σχέση", "Δεν είναι του στυλ μου αυτά" και άλλα τέτοια. Ας σταματήσουμε να προσπαθούμε να δικαιολογήσουμε τους άντρες που εμφανίζονται ως "αλλεργικοί στις σχέσεις". 1) Η δικαιολογία περί προβληματικών σχέσεων του παρελθόντος είναι τόσο πασέ, όσο κι οι διαφημίσεις του 11-8-80(Φτάνει πια!). 2) Πόσο χρόνο μπορεί να περάσει ένας άνθρωπος με τους φίλους του? Κι οι φίλοι του δεν έχουν κοπέλες? Και από πότε δεν συνδιάζονται η φίλη με την κοπέλα σου? 3) Αν ήταν τα παιδιά χωρισμένων γονιών να μην έκαναν σχέση, η μισή Ελλάδα θα ήταν single. Οι υπόλοιπες δικαιολογίες δεν σχολιάζονται καν. Και για να ξεκαθαρίσουμε την κατάσταση, υπάρχει αλλεργία στα ψάρια, στις μέλισσες, ακόμα και στη σοκολάτα. Στις σχέσεις ΔΕΝ υπάρχει.

Η ΑΝΤΡΙΚΗ ΑΠΟΨΗ
Γιατί οι γυναίκες έχουν την τάση να υπεραναλύουν τα πάντα? Ειδικά τα απλά πράγματα? Τι εννοεί ένας άντρας όταν λέει πως δεν κάνει σχέσεις και τέτοια? Πως απλώς δε σε γουστάρει αρκετά για να ξεκινήσει μαι σχέση. Κατά τ΄άλλα δε θα τον χάλαγε καθόλου να κάνει σεξ μαζί σου, αλλά όχι σχέση. Το γιατί δεν χρειάζεται να το (υπερ)αναλύσουμε. Μπορεί να φταις κι εσύ, μπορεί να μην σε θεωρεί κατάλληλη ή να μην του το βγάζεις. Κι ας καταρριφθεί επιτέλους ο μύθος που παρουσιάζει τους άντρες ως αναίσθητα τέρατα. Όταν οι άντρες ερωτεύονται κάνουν σχέση και τέλος. Ποιός δε θέλει λίγη συντροφικότητα, άλλωστε?

Τελικά τι έκανε η φίλη μου? Αποφάσισε πως δε μπορεί να συμβιβάζεται με λίγο σεξάκι, λίγα μηνυματάκια, λίγα τηλεφωνηματάκια και έβαλε πλώρη για άλλα λιμάνια. Τα λίγα στους λίγους, δε λένε? Όταν και αν, αγαπητή φίλη αναγνώστρια, συναντήσεις κάπου εκεί έξω τον "αλλεργικό στις σχέσεις" το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να φύγεις μακριά το συντομότερο δυνατό!!

Αφιερωμένο εξαιρετικά στην Μ. !! (Ευχαριστώ για την ιδέα αυτού του άρθρου!!)

Πως να τρελάνεις το αγόρι σου...!

Αυτό το άρθρο το είχαμε γράψει μαζί με την Χριστίνα, πριν πολύ πολύ καιρό, καθώς πίναμε τον καφέ μας, και παρατηρούσαμε τον κόσμο τριγύρω μας. Δε ξέρω γιατί, αλλά τα καλύτερα άρθρα τα έχουμε γράψει σε καφετέριες. Είναι σα να μας ρίχνουν μαγική ζάχαρη στον καφέ και μας έρχεται τρομερή έμπνευση. Δε θυμάμαι γιατί το άρθρο δε δημοσιεύτηκε τότε, αλλά όπως έψαχνα στο ντουλάπι μου για κάτι σημειώσεις το βρήκα, το διάβασα και αποφάσισα να το δημοσιεύσω. Το εν λόγο άρθρο είναι καθαρά χιουμοριστικό και μιλάει για μια μικρή, αλλά τυχερή κατηγορία ανθρώπων, που έχουν αυτό το μοναδικό και υπέροχο, θα έλεγα, χάρισμα. Ποιο είναι αυτό? Να βγαίνουν από πάνω όταν φταίνε, να το παίζουν θύματα όταν είναι θύτες, να παριστάνουν τους αστυνόμους όταν είναι οι κλέφτες.

ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΑΝ ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΣΟΥ:

• ΣΕ ΠΙΑΣΕΙ ΜΕ ΑΛΛΟΝ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ

Είσαι σπίτι σου με παράνομο πρόσωπο. Ξαφνικά ακούς την πόρτα να ξεκλειδώνει και το αγόρι σου να ορμάει μες στο σπίτι σαν μαινόμενος ταύρος σε αρένα. Έχει κοκκινίσει και φαίνεται ιδιαίτερα νευρικός (Μα γιατί?). Και πάνω που πάει να ανοίξει το στόμα του τον προλαβαίνεις εσύ: "Μα καλά μπαίνεις στο σπίτι μου χωρίς να χτυπήσεις καν? Ποιος νομίζεις ότι είσαι? Σε βάρκα μεγάλωσες? Έξω από το σπίτι μου! Ανάγωγε! Και να μην΄ξανάρθεις!"

• ΜΠΕΙ ΣΤΟ ΠΡΟΦΙΛ ΣΟΥ ΣΤΟ facebook ΚΑΙ ΒΡΕΙ ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ ΜΕ ΑΛΛΟΝ/ΑΛΛΟΥΣ

Μπαίνεις για μπάνιο και ξεχνάς το λάπτοπ ανοιχτό. Συγχρόνως έχεις ξεχάσει να αποσυνδεθείς από το facebook. Εκείνος το βλέπει και μπαίνει στον πειρασμό να τσεκάρει τα μηνυματά σου. Κι εκεί ανακαλύπτει πως δεν είσαι και τόσο καλό κορίτσι. Βγαίνεις από το μπάνιο και σε φωνάζει ρωτώντας σε ποιός είναι αυτός που αποκαλείς μωρό σου. Εσύ εκνευρισμένη λες: " Μα καλά μπαίνεις στο προφίλ μου χωρίς να ρωτήσεις? Προσωπικά δεδομένα σου λέει κάτι? Αυτό το πράγμα είναι μεγάλη κατινιά. Απλά ντροπή! Δεν το περίμενα αυτό από εσένα."

• ΒΛΕΠΕΙ ΠΕΡΙΕΡΓΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ "ΦΙΛΟ" ΣΟΥ

Είσαι στο κλαμπ με παρέα. Χορεύεις με έναν "φίλο" σου λίγο περισσότερο διαχυτικά από το επιτρεπτό όριο. Και τότε έρχεται ο καλός σου που ήθελε να σου κάνει έκπληξη και αντικρίζει αυτό το θέαμα. Σου ζητάει τον λόγο που χόρευες έτσι. Εσύ: " Μα αν είναι δυνατόν, ούτε φίλους δεν μπορούμε να έχουμε?? Εγώ έτσι χορεύω με τους φίλους μου κι αν σ αρέσει. Και στην τελική τι κάνεις εδώ? Με παρακολουθείς κι από πάνω??"

• ΛΑΒΕΙ ΜΗΝΥΜΑ ΠΟΥ ΠΗΓΑΙΝΕ ΣΕ ΑΛΛΟΝ ΠΑΡΑΛΗΠΤΗ

Το μήνυμα περιείχε λέξεις όπως "μωρό μου", "σε θέλω" και τέτοια καθώς και ένα "θα τα πούμε απόψε" ενώ του έχεις πει πως σήμερα θα βγεις με τα κορίτσια. Εσύ: "Στην Μαρία το έστελνα. Ναι, εγώ έτσι μιλάω με τις φίλες μου για πλάκα. Υπάρχει κάποιο πρόβλημα?"

• ΒΡΕΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ ΘΗΚΗ ΑΠΟ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΠΡΟΦΥΛΑΚΤΙΚΟ

Εσύ: "Μα δεν θυμάσαι? Μαζί το χρησιμοποιήσαμε χθες!"

Εκείνος: "Μα χθες δεν βρεθήκαμε!"

Εσύ: "Ε, προχθές!"

Εκείνος: "Μα δεν είναι καν η μάρκα μου."

Εσύ: "Απλά δε θυμάσαι καλά. Φίλα με τώρα!"

Καλώς όρισες στον κόσμο των stalker....!

Έχει τύχει οι φίλοι σας να σας παρομοιάζουν με το σύμβολο "φιλάκια" στο τέλος ενός γράμματος, το γνωστό και ως xxx, από τα πολλά "x" που έχετε φάει κατά καιρούς? Δεν πτοείστε στο άκουσμα εκφράσεων όπως "Δε σε θέλω πια", "Ξενέρωσα", "Τελειώσαμε", και άλλα συναφή, που βροντοφωνάζουν ότι κάποιος, και συγκεκριμένα αυτός πουθέλετε, δε σας θέλει πια? Το αγαπημένο σας τραγούδι όταν χωρίζετε είναι ΠΑΝΤΑ το "Μια αγάπη δε τελειώνει με ένα χωρισμό"? Είστε stalker! από εσάς, αγαπημένοι μου "κολλημένοι" εμπνεύστηκα για να γράψω αυτo το άρθρο...Ταυτιστείτε, λοιπόν, με τις διάφορες ιστορίες που μου έχουν διηγηθεί φίλοι, που έζησαν ή και που άκουσαν, οι οποίες αναφέρονται, σε διάφορα "κολλήματα" που τρώμε με το αντίθετο, ή και με το ίδιο γιατί όχι, φύλο κατά καιρούς.Θυμηθείτε παλιές σας "αγάπες", αλλά μη τους στείλετε μήνυμα, προς Θεού!

ΑΝΕΚΠΛΗΡΩΤΟΙ ΕΡΩΤΕΣ Νο1

Είστε μαζί γύρω στους έξι μήνες, στην αρχή δε σου πολυάρεσε κιόλας και επειδή αυτός/αυτή φερόταν σωστά στη σχέση σας γκρίνιαζες ότι σε έπριζε. επειδή εσύ είχες τα προβλήματά σου έβγαζες όλα σου τα κόμπλεξ σε αυτή τη σχέση, αλλά το έτερον σου ήμισυ σε ανεχόταν. Ως που μια ωραία πρωία πήρε το καπελάκι του/της και αποχώρησε από τη ζωή σου. Αρχικά πίστευες πως δε θα σε νοιάξει και πολύ, για τις δύο πρώτες ώρες του χωρισμού, αργότερα, όμως,συνειδητοποιείς ότι όχι απλά σε νοιάζει που σε χώρισε, αλλά σε καίει πολύ! Συνειδητοποιείς,

ξαφνικά πόσο σημαντικός/ή ήταν στη ζωή σου, πόσο άσχημα του/της φέρθηκες, μπορεί να έχεις και λίγες τύψεις, και τότε αρχίζει η κατηφόρα. Πίνεις, κλαις νυχθημερόν και παρακαλάς να γυρίσει πίσω. Είσαι ο γνωστός σε όλους καψούρης. Τον/την παίρνεις τηλέφωνο και ζητάς να βρεθείτε, λες ότι μετάνιωσες και όλα τα συναφή και τρως "x". Γίνεσαι ακόμα χειρότερα, ενώ ταυτόχρονα προσπαθείς να συνειδητοποιήσεις πως συνέβη αυτό σε εσένα, που δεν τον/την ήθελες. Και η απάντηση στο ερώτημα σου είναι απλή, "Όταν χάνεις κάτι, μόνο τότε το εκτιμάς", λέει ένα ρητό. Που σημαίνει ότι όταν έχεις κάτι δεδομένο και το χάσεις σε πονάει πάρα πολύ, δε σημαίνει απαραίτητα ότι θρηνείς τον έρωτα τη ζωή σου, απλά ο εγωισμός σου έχει πληγωθεί ανεπανόρθωτα Φυσικά το τελειωτικό χτύπημα θα έρθει όταν το "πρώην-έτερόν-σου-ήμισυ" επιλέξει άλλη αγκαλιά. Τότε θα κολλήσεις ακόμη περισσότερο, αλλά μην ανησυχείς τα "κολλήματα" τέτοιου τύπου έχουν την τάση να μας ταλαιπωρούν έντονα για κάποιο χρονικό διάστημα και έπειτα να μας αφήνουν στην ησυχία μας, για πάντα. Οπότε εάν ανήκεις σε αυτή την κατηγορία χαλάρωσε, εξοπλίσου με αλκοόλ, πάρε την παρέα σου και λιώστε την ελληνική δισκογραφία, όταν θα σου περάσει ο "πόνος" θα είσαι έτοιμος για νέες περιπέτειες και σαφώς εξοπλισμένος με ένα πολύ μεγάλο μουσικό ρεπερτόριο. Enjoy it!

ΑΝΕΚΠΛΗΡΩΤΟΙ ΕΡΩΤΕΣ Νο2.

Η σχέση σας τελείωσε άδοξα πριν καιρό, ο έρωτάς σας δυνατός και λίγο ταλαιπωρημένος, το πάθος έντονο. Δυσκολεύτηκες να τον/την ξεχάσεις, αλλά μετά από πολύ καιρό τα κατάφερες, ή έτσι νόμιζες, τώρα είσαι καλά και θέλεις να πας παρακάτω. Έχεις προχωρήσει τη ζωή σου με ένα νέο σύντροφο και τα πράγματα κυλάνε ομαλά, έχεις αρχίσει να ερωτεύεσαι και πάλι, είσαι χαρούμενος/η και έχεις μια ισορροπημένη σχέση. Αυτή την ανεμελιά, όμως, που θυμίζει μυθιστόρημα της Τζέιν Όστιν έρχεται να σου χαλάσει αυτός/αυτή που τόσο κόπο έκανες να ξεπεράσεις και πίστευες πως τα είχες καταφέρει. Μαθαίνει πιθα

νότατα για τη νέα σου σχέση από κάποιο κοινό γνωστό και ξαφνικά θυμάται πόσο σε αγαπάει και πόσο του/της λείπεις. Και τότε εσύ σα καλός stalker κολλάς και αρχίζεις και πάλι να θυμάσαι όλα αυτά που ζήσατε μαζί. Και εκεί που ακούς το τραγούδι του Τους "Μη ρωτάς πως περνάω" και πορώνεσαι με το στίχο "Τώρα που πάω απ' το καλό στο καλύτερο τώρα θα πάρεις απ' τα τρία το....(μπιπ) " αρχίζεις να τον/την σκέφτεσαι καθημερινά, να θέλεις να βρεθείτε και να νιώθεις τύψεις για το νέο σου ταίρι. Και ναι φίλε/φίλη έχεις κολλήσει με τον/την πρώην σου. Βασανίζεσαι, διότι βρίσκεσαι αντιμέτωπος/η με ένα πολύ μεγάλο δίλημμα, "Να δώσεις μια δεύτερη ευκαιρία στον/στην πρώην ή να συνεχίσεις την πολλά υποσχόμενη

νέα σου σχέση?" Η απάντηση στο ερώτημα σου ποικίλει, ανάλογα την περίπτωση, αλλά μια γενική παρατήρηση είναι πως ο "καλός" πρώην θυμήθηκε να επιστρέψει όταν έμαθε πως εσύ έχεις μία σχέση που πηγαίνει πολύ καλά, που σημαίνει πως δεν τον/την σκέφτεσαι πια. Τυχαίο? Δε νομίζω! Εάν σε ήθελε πραγματικά δε θα είχε επιστρέψει νωρίτερα? Και τέλος μία φίλη μου συνηθίζει να λέει το εξής, "Αν ο πρώην σου ήταν καλός δε θα ήταν πρώην." Τι σημαίνει αυτό? Πως για να έχεις αποφασίσει να βγάλεις κάποιον από τη ζωή σου, σημαίνει πως δε πρέπει να είναι σ' αυτή. Γι' αυτό αγαπητέ/η αναγνώστη/αναγνώστρια εάν ανήκεις σε αυτή την κατηγορία πριν πάρεις την οποιαδήποτε απόφαση θέσε στον εαυτό σου τα προηγούμενα ερωτήματα και καλή τύχη! Πιθανότατα όταν ο ενθουσιασμός εξαφανιστεί, θα καταλάβεις πως το να παραμείνεις, εάν το έκανες, στη νέα σου σχέση ήταν η καλύτερη επιλογή. Μερικές φορές, ευτυχώς ή δυστυχώς είναι όντως αργά για να διορθώσεις κάποια πράγματα.

ΑΝΕΚΠΛΗΡΩΤΟΙ ΕΡΩΤΕΣ Ν03

Τον/την γνώρισες πριν λίγο καιρό, βγαίνετε και σ' αρέσει πολύ. Φαίνεται πως ταιριάζετε πάρα πολύ. Περνάτε καλά μαζί, θέλετε τα ίδια πράγματα, εκτιμάτε ο ένας τον άλλον και όλα βαίνουν καλώς. Είστε ένα βήμα πριν αποφασίσετε να κάνετε σχέση ή είστε έστω στην αρχή της. Είσαι πολύ ενθουσιασμένος/η, που έχεις βρει σε έναν άνθρωπο που σου αρέσει πολύ όλα όσα ψάχνεις. Ανταπόκριση ίδιου βαθμού υπάρχει και από την άλλη πλευρά, οπότε έχεις αρχίσει να κάνεις όνειρα για το κοινό σας μέλλον, δεν εννοώ εκκλησίες και παιδιά, απλά σκέφτεσαι την πολύ όμορφη σχέση που θα έχετε. Και ξαφνικά, εκεί που φαντάζεσαι την καθημερινότητα σου μαζί του/της, αρχίζει να σε αποφεύγει. Ακυρώνει ραντεβού, δεν ανταποκρίνεται στις προσκλήσεις σου, κοινώς αρχίζει να εξαφανίζεται Και τότε αναρωτιέσαι "Τι συμβαίνει? Έκανα κάτι?" Μετά από λίγο καιρό, και ενώ τα ερωτήματα τέτοιου τύπου έχουν ζαλίσει την παρέα σου, σου

εξομολογείται πως τελικά δε θέλει να προχωρήσετε και πως η όποια σχέση σας τελειώνει εδώ. Και τότε είναι η στιγμήπου το ροζ συννεφάκι σου,στο οποίο κατοικούσες τον τελευταίο καιρό, διαλύεται! Η απογοήτευση μεγάλη, τα ερωτήματα πολλά, η αυτοπεποίθησή σου στα πατώματα. Εάν είσαι και λίγο του δράματος, υπαρξιακά ερωτήματα του τύπου " Πάλι λάθος έκανα, μα γιατί δε μπορώ να βρω αυτό που θέλω? Τι θα κάνω στη ζωή μου? Γιατί κανένας δε με θέλει? Έχω κάτι και τους διώχνω όλους/όλες?" αρχίζουν να κατακλύζουν τον εγκέφαλό σου. Και ενώ σιγά σιγά πέφτεις σεκατάθλιψη, τον/την σκέφτεσαι και αναπολείς πόσο ωραία περνούσατε μαζί, πόσο πολύ ταιριάζετε και άλλα τέτοια. Κοινώς κολλάς μαζί του/της, γιατί είχες βρει κάτι τόσο καλό που τελικά σε "άφησε". Ουσιαστικά το κόλλημα σου είναι απόρροια των ανασφαλειών σου, γιατί μέχρι στιγμής δεν έχεις βρει το τέλειο και πάνω που το βρήκες σε απογοήτευσε και αυτό. Συν του ότι σ' άρεσε πάρα πολύ. Συμβουλή πρώτη, μην ψάχνεις το τέλειο κατά πάσα πιθανότητα δε θα το βρεις, όχι γιατί είμαι πεσιμίστρια, αλλά γιατί κανείς δεν είναι τέλειος, ούτε εσύ ο ίδιος. Το μόνο που θα καταφέρεις θα είναι να απογοητεύεσαι συνεχώς. Δεν είπα ότι πρέπει να συμβιβαστείς με κάτι που δε θες, αλλά όπως λέει και ο σοφός λαός μας, "όποιος ζητάει τα πολλά χάνει και τα λίγα.". Γι' αυτό ξεκολλά και πήγαινε παρακάτω. Κατά πάσα πιθανότητα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα δε θα τον/την σκέφτεσαι πια, θα είναι μια απλή γνωριμία.

ΑΝΕΚΠΛΗΡΩΤΟΙ ΕΡΩΤΕΣ Νο4.

Τον/την βλέπεις στη δουλειά, στη σχολή, στο γυμναστήριο, ή γενικά κάπου που που πηγαίνεις συχνά. Αρχικά δεν τον/την είχες παρατηρήσει, αλλά ξαφνικά σου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση. Έχεις αρχίσει να τον/την βλέπεις με άλλο μάτι, μάτι ερωτικό. Από την πλευρά του/της δεν έχεις καταλάβει κάτι τέτοιο, αλλά δε σε πολυνοιάζει κιόλας θα κάνεις εσύ το πρώτο βήμα. Αρχίζεις να παίζεις μαζί του/της το παιχνίδι του φλερτ, στην αρχή πιο

διακριτικά, στη συνέχεια εντονότερα, αλλά δε βλέπεις ανταπόκριση. Δε τα παρατάς, όμως, και συνεχίζεις. Του/της προτείνεις να πάτε για καφέ, για ποτό, για φαγητό, αλλά αυτό

ς/αυτή τίποτα. Το δεύτερο "x" σου ανήκει δικαιωματικά Και τότε είναι που αρχίζεις να κολλάς. Λίγο το ότι δεν ανταποκρίθηκε αμέσως και αποτελεί μια πρόκληση, λίγο το ότι σε φτύνει, λίγο το ότι σου αρέσει πολύ, έγινε το κακό. Τώρα πια σου έχει γίνει εμμονή. Θες να τον/την κατακτήσεις οπωσδήποτε, έχεις πρήξει συγγενείς και φίλους, τον/την σκέφτεσαι 23 ώρες το 24ωρο, και αφού έχεις απηυδήσει πια από τα πολλά "x" είσαι χάλια. Αφού έχεις επιστρατεύσει όλα τα μέσα για την κατάκτησή του/της και δεν έχεις ανταπόκριση αποφασίζεις να σταματήσεις. Εσύ το αποφάσισες το μυαλό σου, όμως? Όπως, είπα και προηγουμένως σου έχει γίνει εμμονή και οι εμμονές φίλε/φίλη δεν φεύγουν εύκολα. Δεν είναι απαραίτητα έρωτας, αν και έχουν πολλά κοινά, και κατά πάσα πιθανότητα μετά από λίγο καιρό θα σου έχει περάσει. Το πρόβλημα είναι πως σε αυτή την περίπτωση η εμμονή σου θα μετατραπεί σε απωθημένο και το απωθημένο είναι πολύ άσχημο πράγμα. Μπορεί να σε βασανίζει ακόμη και για χρόνια, χωρίς να σημαίνει πως υπάρχει κάποιο συναίσθημα γι' αυτόν/αυτή. Συνήθως, βέβαια σε αυτές τις περιπτώσεις η μοίρα τα φέρνει έτσι, ώστε εσύ και το απωθημένο σου τελικά να κάνετε κάτι κάποια στιγμή, που κατά πάσα πιθανότητα δε θα το έχεις προκαλέσει εσύ. Μετά βέβαια όσο περίεργο και να φαίνεται υπάρχει μια τεράστια πιθανότητα όλη αυτή η φούσκα που είχες για εκείνον/εκείνη μέσα στο μυαλό σου να ξεφουσκώσει και να μην τον/την θες πια. Εάν πάλι δεν είσαι και τόσο τυχερός/η θα κολλήσεις περισσότερο και τότε πραγματικά ο Θεός να βάλει το χέρι του. Μην ανησυχείς πάντως, κατά πάσα πιθανότητα ανήκεις στην πρώτη κατηγορία, γιατί τα περισσότερα απωθημένα, μετά την "ικανοποίησή" τους παύουν να υπάρχουν.

ΑΝΕΚΠΛΗΡΩΤΟΙ ΕΡΩΤΕΣ Νο5

Συνάδελφοι, συμφοιτητές, απλοί γνωστοί. Πάρτι, μουσική, ποτό. Αρκετά για να καταλήξεις με

το εν λόγω άτομο σε μια περίεργη κατάσταση. Το άλλο πρωί, αν έχεις ξυπνήσει σπίτι μόνος/μόνη, αντιλαμβάνεσαι τι έχει συμβεί και αρχίζεις να σκέφτεσαι διάφορα..Τελικά αυτό που έγινε το προηγούμενο βράδυ καταλήγεις στο συμπέρασμα ότι σου άρεσε, ότι σου άρεσε πολύ..Ελπίζεις να δοθεί συνέχεια, αν και συνήθως κάτω από αυτές τις συνθήκες είναι δύσκολο να υπάρξει συνέχεια, και απλά περιμένεις να επικοινωνήσετε. Η αντίθετη πλευρά, όμως, δεν έχει την ίδια άποψη με σένα, συνεπώς δεν υπάρχει και η εξέλιξη που ήθελες. Και τότε κολλάς. Αγαπημένε μου stalker, που ανήκεις σε αυτή την κατηγορία την πάτησες, διότι το άτομο που επιθυμείς, καθώς φαίνεται δεν σε επιθυμεί ή έστω δεν επιθυμεί κάτι παραπάνω από σένα. Δυστυχώς για σένα, είσαι αναγκασμένος/η να τον/την βλέπεις είτε στον κοινό σας χώρο είτε στην κοινή

σας παρέα και τότε τα πράγματα είναι δύσκολα, διότι δύσκολα ξεχνάς κάποιον που σου αρέσει, ή που έχεις φάει κόλλημα, όταν το βλέπεις συχνά. Άλλη μία δυσκολία που αντιμετωπίζεις είναι πως δεν μπορείς να κόψεις την παρέα, τη δουλειά ή τη σχολή και τότε αναρωτιέσαι τι θα μπορούσες να κάνεις. Και η απάντηση είναι τίποτα άμεσο, μπορείς απλά να βγαίνεις και με άλλα άτομα, να γνωρίσεις κόσμο και να δοκιμάσεις την τύχη σου αλλού. Άλλωστε, όπως λέει και το τραγούδι, ο έρωτας με έρωτα περνάει. Και θα σου περάσει, αρκεί την επόμενη φορά που θα πιείς προσέξεις λίγο περισσότερο ποιός θα είναι δίπλα σου και φυσικά τι θα κάνεις. Θα σου πάρει χρόνο, μιας και οι συνθήκες είναι αντίξοες, αλλά θα τα καταφέρεις. Άλλωστε, μη ξεχνάς, πως όλα είναι μέσα στο μυαλό. Πόσο μάλλον ένα κόλλημα που δεν έχει συναισθηματικό, ελπίζουμε, υπόβαθρο. Οι πιθανότητες να εξελιχθεί σε απωθημένο είναι αρκετές, αλλά μην αγχώνεσαι, εφόσον η καρδιά σου είναι καθαρή, το μυαλό σαν πιο δυνατό όργανο θα κάνει γρήγορα τη δουλειά του και θα ξεμπερδέψεις, εάν το θέλεις κι εσύ βέβαια.

Αυτές ήταν μερικές περιπτώσεις, ανθρώπων που οδηγήθηκαν στο γνωστό "κόλλημα" και που κατάφεραν να "ξεκολλήσουν". Είναι πολύ πιθανό αγαπημένε μου αναγνώστη να έχεις βρεί κοινά, με αυτούς τους ανθρώπους μιας και όλα είναι βγαλμένα από τη ζωή, η οποία μας βασανίζει κατά καιρούς. Εαν είσαι τώρα κολλημένος, μην ανησυχείς, για όλους έχει ο Θεός! Θα τα καταφέρεις, αρκεί να υπάρχει θέληση (ισχυρή πάντα), μη ξεχνάς πως είσαι "τυχερός", γιατί το κόλλημα είναι θέμα μυαλού και αυτό μπορείς να το κουμαντάρεις, ενώ την καρδιά όχι. Τώρα, αν και αυτό το όργανο αντιμετώπιζει πρόβλημα σου ευχόμαστε ολόψυχα καλή ανάρωση!

Η ΓΥΝΑΙΚΑ- "ΚΟΤΑ" : περίπτωση 2

Γιατί κάθε φορά, που καταλήγω σε μια θεωρία, κάτι συμβαίνει και με κάνει να επαναπροσδιορίσω τις απόψεις μου? Γιατί κάθε φορά, που οδηγούμαι σε ένα συμπέρασμα και είμαι, πλέον, σίγουρη και αποφασισμένη, κάτι συμβαίνει και μου τα χαλάει όλα? Γι΄αυτό, άλλωστε, άργησα και τόσο να γράψω την δεύτερη περίπτωση της γυναίκας-"κότας". Περίμενα να σιγουρευτώ, προκειμένου το άρθρο να διαθέτει μια κάποια εγκυρότητα. Και σιγουρεύτηκα!

Το επόμενο μοντέλο της γυναίκας-"κότας" είναι εκείνο που θα πάει στο ραντεβού, στο πρώτο, στο δεύτερο, στο τρίτο και θα κάνει το μεγάλο βήμα για σχέση, σε αντίθεση με την περίπτωση 1. Το θέμα είναι πως αυτή η σχέση θα παραμείνει στο πρωταρχικό στάδιο και δε θα ωριμάσει ποτέ. Γιατί? Γιατί στην ιδανική περίπτωση που όλα θα πάνε καλά, κάτι θα βρει να της φταίει, κάτι δε θα της αρέσει πια, ίσως βαρεθεί ή ίσως πάλι, με τον τρόπο της κάνει τον άλλον να βαρεθεί. Να μου πεις και πόσο θα αντέξει και ο άλλος (βλέπε κελεπούρι), να περιμένει τη γυναίκα-"κότα" να ανοιχτεί και να δείξει τι αισθάνεται ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ?

Στην ιδανική, πάλι, περίπτωση που το κελεπούρι-ήρωας δε βαρεθεί να υπομένει τις δυσκολίες και δε δείξει τον δρόμο, τον αγύριστο, στην γυναίκα-"κότα", αλλά αποφασίσει να προσπαθήσει να την εντάξει στα δύσβατα μονοπάτια του έρωτα, τότε τα αποτελέσματα είναι απρόβλεπτα. Μπορεί ένα ωραίο πρωινό να ξυπνήσει δίπλα στον καλό της, και ενώ το πράγμα μεταξύ τους θα έχει προχωρήσει πολύ να νιώσει πνιγμένη. Να βαρεθεί να βλέπει το ίδιο χρώμα στις κουρτίνες του υπνοδωματίου του, ή θα αποφασίσει πως την καταπιέζει, ή πως δεν ταιριάζουν τελικά, ή πως θέλουν άλλα πράγματα, ή ... , ή ... , ή ....

Δικαιολογίες που την κάνουν να αισθάνεται ήσυχη με τον εαυτό της, ότι δηλαδή προσπάθησε, αλλά δε βρήκε αυτό που έψαχνε. Ένα κύριο χαρακτηριστικό της γυναίκας-"κότας" είναι η αποποίηση όλων των ευθυνών για την αποτυχία μιας σχέσης. Πάντα έφταιγε ο άλλος, είτε γιατί ήταν πολύ μαλάκας, που την παράτησε, είτε γιατί ήταν πολύ ξενέρωτος, είτε γιατί ήταν λίγος και δε την γέμιζε, είτε γιατί ήταν πολύς και την έπνιγε. Σα να λέμε, η ανασφάλεια σ' όλο της το μεγαλείο.

Ο δεύτερος τύπος γυναίκας-"κότας" έλκεται μεν από τους "αλήτες", αλλά θα προτιμήσει αρχικά την ασφάλεια, που θα της προσφέρει ένα κελεπούρι για μια ήρεμη σχέση. Μπορεί, ωστόσο, να διατηρεί και κάποιο απωθημένο με κάποιον πρώην, η κάποιον παλιό έρωτα που ξέρει ότι δε μπορεί να έχει. Βασικό χαρακτηριστικό της είναι κι αυτό, να κολλάει με τους λάθος ανθρώπους, καθώς έτσι μένει ήσυχη, ότι αφού δε μπορεί να τους έχει, δε μπορεί να κάνει και κάτι άλλο, απλά και μόνο για να απασχολεί το μυαλό της και να δικαιολογεί τον εαυτό της.

Συμπέρασμα? Η γυναίκα-"κότα" φοβάται πως θα πληγωθεί και γι΄αυτό προτιμά μια αμυντική στάση στον έρωτα και στις σχέσεις, Κάθε φορά που που πάει να σοβαρέψει μια σχέση, θα προτιμήσει να την χαλάσει όταν είναι νωρίς με χαζές δικαιολογίες, ψάχνοντας να βρει ελαττώματα και αφορμές για να μην πονέσει περισσότερο μετά. Ο εγωισμός και η γυναίκα-"κότα" πάνε πακέτο. Δύσκολο να μάθεις τι σκέφτεται, τι θέλει και κυρίως τι νιώθει. Το θέμα είναι πως μπορεί, όντως, αν παίζεις άμυνα να μην αφήσεις τον αντίπαλο να σκοράρει. Όμως από την άλλη, αν δε βγεις στην επίθεση, πως θα βάλεις γκολ?

Η ΓΥΝΑΙΚΑ-"ΚΟΤΑ" : περίπτωση 1

Ορισμός: Η γυναίκα-"κότα", παρότι είναι λιοντάρι στον επαγγελματικό τομέα, καθώς είναι πλήρως ανεξάρτητη και αυτόνομη, στα αισθηματικά της τα βρίσκει λίγο σκούρα. Η γυναίκα-"κότα" φοβάται να νιώσει, να δοθεί ολοκληρωτικά χωρίς να σκεφτεί λογικά, να αγαπήσει, να αγαπηθεί, να ρισκάρει για ένα δυνατό πάθος, που δε ξέρει που θα την οδηγήσει. Σα να λέμε, φοβάται να ζήσει.

Ένα αντιφατικό, ωστόσο, αλλά και κύριο χαρακτηριστικό της γυναίκας-"κότας", είναι πως θα την ακούσεις πολύ συχνά να παραπονιέται είτε ότι: 1.όλοι όσοι γνωρίζει είναι μαλάκες, προβληματικοί και ψυχάκιδες, συνεπώς δε μπορεί να ζήσει τον ανυπέρβλητο έρωτα, 2. είτε ότι αυτός που θέλει παθιασμένα , πιθανότατα κάποιος πρώην, απλά δε τη γουστάρει, συνεπώς δε μπορεί να ζήσει τον ανυπέρβλητο έρωτα.

Ο ανυπέρβλητος, ανεπανάληπτος και μοναδικός έρωτας είναι το όνειρο αυτού του τύπου γυναίκας. Ή απλά έτσι νομίζει πως είναι. Για παράδειγμα, έχω μια φίλη (ξέρεις εσύ!) που μου λέει καθημερινά, εδώ και μήνες, πως θέλει να βρει ένα καλό παιδί να νοικοκυρευτεί, να αγαπήσει, να ονειρευτεί κλπ. Αυτούς τους μήνες, λοιπόν, της έτυχε να γνωρίσει τουλάχιστον 5-6 "κελεπούρια", όπως αποκαλούμε, χαριτολογώντας, τους άντρες που συνδυάζουν εμφάνιση, μόρφωση και καλό χαρακτήρα. Είναι εκείνος που ξέρει να ακούει, να συζητά, να σε ολοκληρώνει και να σε καταλαβαίνει. Αυτός ο τύπος άντρα δεν είναι ένας ακόμα αστικός μύθος. Είναι, απλά, είδος υπό εξαφάνιση.

Τα "κελεπούρια" είναι συνήθως κατάλληλα για σχέση(ή ετσι εμφανίζουν τον εαυτό τους τουλάχιστον). Για την ακρίβεια, το φωνάζουν: "Είμαι καλό παιδί, κάνω για σχέση!". Είναι το είδος υπο εξαφάνιση, που λέγαμε. Οπότε, αν σου τύχει ένα τέτοιο στο διάβα σου και ψάχνεις για σοβαρή σχέση, όπως δηλώνεις συνεχώς , αρχικά κάνεις το σταυρό σου και στη συνέχεια πας για ψώνια και για κομμωτήριο(για να είσαι ακαταμάχητη και στο ραντεβού).

Η εν λόγω φίλη μου, αφότου έκανε το σταυρό της, πριν πάει για ψώνια και αφού είχε κλείσει ραντεβού στο κομμωτήριο, έπαιρνε τηλέφωνο το εκάστοτε κελεπούρι και με μια χαζή, συνήθως δικαιολογία, ακύρωνε το ραντεβού. Γιατί το έκανε αυτό θα μου πεις? Η ίδια υποστήριζε πως ξενέρωνε, είτε από ένα μήνυμα, που δεν είχε όσα θαυμαστικά ήθελε, είτε από ένα "φιλάκια" που της είπε και θεώρησε πως βιάζεται, κι άλλα τέτοια. Έλεγε πως της περνούσε ο ενθουσιασμός και πως τελικά δεν της άρεσε ο άλλος. Αποτέλεσμα? Στο τέλος κάθε μήνα να αναρωτιέται πως θα ήταν, αν είχε πάει σε εκείνο το ραντεβού με τον 'τάδε', που τελικά δεν θα μάθει ποτέ γιατί δεν πήγε, ούτε καν από περιέργεια. Γιατί? Γιατί φοβόταν και αμύνονταν μ΄αυτόν τον τρόπο. Και εδώ που τα λέμε, η μοναξιά συνεπάγεται με την ψυχική ηρεμία, κι αυτό μπορείς να το συνηθίσεις και να μην θες να το αλλάξεις, ή να φοβάσαι μη χάσεις αυτή τη σιγουριά, που σου δίνει η μοναξιά. 'Άλλωστε, επιβεβαίωση μπορείς να πάρεις κι απ΄το φλερτ.

Η γυναίκα-"κότα" έλκεται συνήθως από άντρες που δείχνουν δυναμικοί και μπορούν να τις χειριστούν. Αυτοί που είναι λίγο "αλήτες", που δεν μπορούν να τους έχουν δεδομένους, που διαθέτουν την γνωστή κι ανεπανάληπτη "γοητεία του μαλάκα" Τι είναι αυτό? Για να μην στα πολυλογώ, είναι σα να βλέπεις ένα πολύ ωραίο παιδί να σε φλερτάρει και να γράφει στο μέτωπο του, με μεγάλα γράμματα: "ΣΕ ΘΕΛΩ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΣΕΞ!", κι εσύ παρ΄όλο που τα βλέπεις όλα αυτά, τον θες για σχέση. Κι εκεί που φοβόσουν να βγεις ραντεβού με το κελεπούρι, ερωτεύεσαι αυτόν και ζητάς σχέσεις και έρωτες. Που πας στα χιόνια χωρίς αλυσίδες?? Ζητάς από ένα μουσουλμάνο να γίνει χριστιανός?? Είναι δυνατόν??

Τι φταίει για όλα αυτά? Τι οδήγησε ένα μεγάλο μερίδιο γυναικών σ΄αυτή την κατηγορία? 'Ισως, ένα σημαντικό ποσοστό ευθύνης να το έχουν οι άντρες. Τόσα ακούς, τόσα βλέπεις, άντε μετά να μπορέσεις να εμπιστευτείς το άλλο φύλο. Από την άλλη όμως η γυναίκα-"κότα" είναι σα να σαμποτάρει τον ίδιο της τον εαυτό, αφού επιλέγει πάντα το λάθος υποψήφιο θύμα. Και μετά θα παραπονεθεί πως έχει τον μαλακομαγνήτη. Λοιπόν, μαλακομαγνήτης δεν υπάρχει, για να τελειώνουμε μ΄αυτή την ιστορία. Υπάρχουν γυναίκες που έλκονται από τους λάθος άντρες. Ο μαλάκας με την γοητεία του, ελκύει μια γυναίκα, δε γίνεται το αντίθετο. Επομένως, ναι φταίνε κι οι γυναίκες σ΄ένα βαθμό. Μήπως, λοιπόν, ήρθε η ώρα καθίσεις μπροστά από τον καθρέφτη και να βγάλεις για λίγο τη μάσκα της ντίβας, που φοράς κάθε πρωί, και να κάνεις την αυτοκριτική σου?

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ....

Όταν ένας άντρας ερωτεύεται τη λάθος γυναίκα...(μέρος 2ο)

Η επόμενη μέρα ξημέρωσε και μας βρήκε να κοιμόμαστε αγκαλιασμένους στις ξαπλώστρες. Η αντίδραση της Ελένης δεν ήταν σε καμία περίπτωση αυτή που περίμενα. Ήταν σοκαρισμένη, μου είπε πως αυτό δεν έπρεπε να γίνει και με παρακάλεσε να την πάω σπίτι. Ήταν τρομοκρατημένη σα να είχε διαπράξει το μεγαλύτερο λάθος της ζωής της. Ήμουν πραγματικά απογοητευμένος, αλλά και πάλι δε το μετάνιωνα, ήταν μία από τις ομορφότερες νύχτες της ζωής μου.

Πέρασαν δυο μέρες και δεν είχα κανένα νέο από την Ελένη, όχι πως περίμενα να συμβεί το αντίθετο, αλλά έτρεφα μια κρυφή ελπίδα. Έτσι αποφάσισα να την πάρω τηλέφωνο, γιατί σκέφτηκα μήπως νόμιζε πως την είχα παρεξηγήσει. Δε το σήκωσε και έτσι αποφάσισα να της αφήσω μήνυμα στον τηλεφωνητή, λέγοντάς της πως αυτό που συνέβη μεταξύ μας το ήθελα καιρό, πως τη σκέφτομαι συνέχεια και πως δεν υπήρχε καμία περίπτωση να την παρεξηγήσω. Οι μέρες περνούσαν χωρίς να λάβω απάντηση από την Ελένη, οπότε το πήρα απόφαση, να μην ξαναασχοληθώ και να προσπαθήσω να την ξεχάσω. Και όμως, όπως λένε, τα καλύτερα συμβαίνουν εκεί που δε το περιμένεις! Μια βδομάδα μετά τη νύχτα στην παραλία, βρήκα ένα μήνυμα στον τηλεφωνητή από την Ελένη, που μου έλεγε πως ήθελε να βρεθούμε επειγόντως. Φυσικά, δεν άφησα άλλο χρόνο να χαθεί και την πήρα αμέσως τηλέφωνο. Κανονίσαμε να πάμε για καφέ την επόμενη μέρα. Στην αρχή, ήταν κάπως αγχωμένη, αλλά μου είπε κάτι, που πραγματικά, δε περίμενα να ακούσω από τα χείλη της. Μου εξομολογήθηκε, πως και αυτή με σκεφτόταν πολύ έντονα, αλλά προσπαθούσε να το καταπολεμήσει γιατί είχε σχέση, αλλά δε τα κατάφερε. Μου είπε, επίσης, πως δεν υπήρχε περίπτωση να το συνεχίσουμε όλο αυτό, γιατί ήταν μεγάλο λάθος και γιατί δε μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο στο Δημήτρη. Αμέσως μετά, μου ζήτησε να φύγουμε, και προσφέρθηκα να την πάω σπίτι. Φτάσαμε στο σπίτι της, κι ενώ είχα αποφασίσει να μη της πω τίποτα για αυτά που αισθανόμουν δεν άντεξα. Την έπιασα από το χέρι, και τη σταμάτησα, λέγοντάς της πως για μένα δεν ήταν τίποτα από όλα αυτά λάθος, πως ένιωθα ότι εκείνο το βράδυ και εκείνη με ήθελε όσο και εγώ, και πως το μόνο λάθος θα ήταν να δώσουμε ένα τέλος σε αυτό που μόλις άρχιζε. Δε θα περίμενα την απάντηση από τα χείλη της, αλλά από της αισθήσεις της. Τη φίλησα και παραδώθηκε στο φιλί μου χωρίς δεύτερη σκέψη. Πήγαμε σπίτι της και κάναμε παθιασμένο έρωτα όλο το βράδυ. Ήξερα πως η ιστορία μας δε θα τελείωνε εδώ...

Με την Ελένη περάσαμε μαζί δύο μήνες γεμάτους πάθος και έρωτα. Δε την είχα ξαναδεί ποτέ έτσι, είχε τόση όρεξη για ζωή, το πρόσωπό της έλαμπε και ήταν τόσο ευτυχισμένη! Όσο για μένα πετούσα στον ουρανό, δεν ήξερα αν όλο αυτό ήταν αλήθεια, ή αν ζούσα κάποιο όνειρο. Φοβόμουν μη ξυπνήσω απότομα και πληγωθώ. Την Ελένη δεν την πίεσα στιγμή να χωρίσει τον Δημήτρη, γιατί ήξερα πως θα ήταν δύσκολο, όμως δε μπορούσα να μη της το αναφέρω, γιατί με πλήγωνε να τη σκέφτομαι να τον φιλάει, να τον αγκαλιάζει, να κοιμάται μαζί του. Μέχρι που μια μέρα ήρθε και μου είπε πως χώρισε.

Δε μπορούσα να πιστέψω το μέγεθος της ευτυ

χίας που ένιωθα! Κανονίσαμε να πάμε διακοπές, στους Παξούς μακριά από όλους και από όλα για να ζήσουμε ελεύεθεροι τον έρωτά μας. Εκεί πέρασα το ομορφότερο καλοκαίρι της ζωής μου..! Με την Ελένη κάναμε ελεύθερο κάμπινγκ σε μια ερημική παραλία για δύο περίπου εβδομάδες. Όλη

μέρα ήμαστε στον ήλιο και στη θάλασσα χωρίς να μας νοιάζει τίποτα. Ήμουν μόνο εγώ, αυτή και ο έρωτάς μας, που έμοιαζε παραμυθένιος.! Ήμουν σίγουρος πως ήταν η γυναίκα της ζωής μου. Της ζήτησα να ζήσουμε μαζί όταν θα γυρνούσαμε στην Αθήνα, όμως αυτή δε μου απάντησε, δεν ήθελα να χαλάσω τις ξέγνοιαστες διακοπές μας και δεν έδωσα συνέχεια με γκρίνια και καβγάδες, άλλωστε ήξερα πως η Ελένη ήθελε το χρόνο της και πως όταν θα ήταν έτοιμη θα μου απαντούσε θετικά, δεν είχα πια καμία αμφιβολία για τον έρωτά της.

Δυστυχώς οι μέρες πέρασαν και οι διακοπές μας έλαβαν τέλος, φοβόμουν πως μαζί με τη μαγεία των διακοπών μας, ίσως με την επιστροφή στην Αθήνα χανόταν και η μαγεία του έρωτα μας. Δε ξέρω γιατί αλλά είχα αυτό τον περίεργο φόβο, αλλά καθησύχαζα τον εαυτό μου πιστεύοντας πως τίποτα δε θα χαλούσε αυτό που είχαμε με τόσο κόπο χτίσει με την Ελένη. Και όμως όπως και όλα τα ωραία έτσι και η σχέση μου τελείωσα άδοξα ένα πρωινό του Σεπτεμβρίου. Είχαμε κανονίσει να βρεθούμε για καφέ στον Άλιμο, αλλά εκείνη δε φάνηκε ποτέ..Ανησύχησα την πήρα τηλέφωνο, αλλά το είχε κλειστό, περίμενα δύο ώρες

και μετά πήγα σπίτι, όπου και βρήκα ένα σημείωμα που έλεγε πως η σχέση μας δε μπορούσε να συνεχιστεί γιατί δεν είχε μέλλον, εφόσον οι ζωές μας ήταν τελείως διαφορετικές και πως δεν είχαν τίποτα κοινό. Όταν διάβασα το σημείωμα νόμιζα πως μου έκαναν πλάκα. Όλος ο κόσμος μου γκρεμίστηκε μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Την πήρα αμέσως τηλέφωνο, αλλά φυσικά δε το σήκωσε και το κινητό παρέμενε κλειστό. Εκείνη τη μέρα εκτός από την καρδιά μου πληγώθηκε και

ο εγωισμός μου...Δε θα την ξαναέπαιρνα τηλέφωνο...Δεν άξιζα να με χωρίσει με ένα απλό σημείωμα!

Για αρκετά μέρες μπόρεσα να συγκρατηθώ και να μη της τηλεφωνήσω. Ήμουν κλεισμένος μες στο σπίτι και έπινα. Ήμουν χάλια. Ένα βράδυ δεν άντεξα, πήγα σπίτι της.Την περίμενα να γυρίσει, γιατί έλειπε. Περίμενα αρκετή ώρα, όταν είδα ένα μαύρο αμάξι να σταματά έξω από

το σπίτι της. Ήταν η Ελένη, αλλά δεν ήταν μόνη της. Ήταν μαζί με το Δημήτρη. Εκείνη τη στιγμή η καρδιά μου έσπασε σε χίλια κομμάτια. έφυγα δεν άντεξα να δω τη συνέχεια. Γυρνούσα μέσα στην πόλη μόνος μου με ένα μπουκάλι κρασί στο χέρι, χαμένος, άγνωστος μεταξύ αγνώστων, σε μια πόλη απρόσωπη τόσο κοσμική, αλλά και τόσο μόνη. Ήμουν τόσο κενός όσο κι αυτή. Το πρωί με βρήκε σε ένα παγκάκι στην πλατεία συντάγματος. Βρωμούσα αλκοόλ και είχα τρομερό πονοκέφαλο, αποφάσισα να πάω σπίτι να ξεκουραστώ και μετά να πάω να της μιλήσω. Το έκανα. την περίμενα ξανά έξω από το σπίτι της. Όταν με είδε παραξενεύτηκε και τρόμαξε. Εκείνη τη στιγμή τη μισούσα. Της είπα πως ήξερα για το Δημήτρη, πως δε πίστευα πως μπόρεσε να μου το κάνει εμένα αυτό, πως δε μπορούσε να με προδώσει, να ΜΑΣ προδώσει..! Και εκείνη με κατεβασμένο βλέμμα μου είπε ότι με το Δημήτρη ήταν και πάλι μαζί και ότι επρόκειτο να παντρευτούν. Μου είπε πως εμένα αγαπούσε, αλλά ότι δε θα μπορούσαμε ποτέ να είμαστε μαζί ευτυχισμένοι. .Δε μίλησα... Δεν είχα τι να πω. Ήμουν άδειος...

Εκείνη τη μέρα ήμουν χάλια δε μπορούσα να πιστέψω αυτό που συνέβη. Δε μπορούσε να μου το κάνει αυτό η Ελένη μου. Αφού με ήθελε το ήξερα πως με ήθελε, το ένιωθα στο σώμα της, στα φιλιά της.

Από εκείνη τη μέρα πέρασε καιρός. Δε την ξαναενόχλησα από τότε. Ζούσα μόνος μου τον αβάσταχτο πόνο. Παραιτήθηκα από τη δουλειά μου, κλείστηκα στο σπίτι και έπινα. Έπινα. Πήγαινα στο σπίτι της και την έβλεπα από μακριά να ζει μια ζωή στην οποία δεν

ήμουν ούτε καν κομπάρσος...ήμουν απλώς ένας άβουλος θεατής....ήμουν απλά ένας ηττημένος...Δύο μήνες αργότερα έμαθα από την Κατερίνα πως παντρεύεται...Τη μέρα του γάμου πέθανα....μαράθηκε η ψυχή μου, η καρδιά μου, το είναι μου...Αποφάσισα να πάω. Δε μπορούσα να αφήσω τη μοναδική γυναίκα που αγάπησα να μοιραστεί τη ζωή της με κάποιον άλλον. και έτσι απλά πήρα το αμάξι μου και ξεκίνησα. Ήμουν έτοιμος για όλα..!

Όμως, δυστυχώς για τον φίλο μας τον Γιάννη η ζωή είχε άλλα σχέδια, σχέδια τα οποία δε μπορεί να μας διηγηθεί, γιατί δεν είναι πια ανάμεσά μας. Στη διαδρομή για την εκκλησία συμμετείχε σε μια συμπλοκή, που είχε σαν αποτέλεσμα το θάνατό του. Ο Γιάννης δε μπόσεσε ποτέ να διεκδικήσει την αγαπημένη του Ελένη, η οποία δε παντρεύτηκε. Έφυγε τελευταία στιγμή πριν το γάμο για να βρει άντρα με τον οποίο ένιωσε ελεύθερη, ένιωσε άνθρωπος, ένιωσε γυναίκα. Και δυστυχώς δεν πρόλαβε! Και από τότε έχουν περάσει τρία χρόνια....

Αφιερωμένο στη μνήμη του Γιάννη, όπως μου τα διηγήθηκε ο φίλος του Κ....

Όταν ένας άντρας ερωτεύεται τη λάθος γυναίκα...

Πιστεύετε στους έρωτες δίχως λογική? Στους έρωτες που δεν οδηγούν πουθενά? Που ξέρεις πως ό,τι και να κάνεις όσο και να προσπαθήσεις δε θα τα καταφέρεις....?Έρωτες μεγάλοι μοναδικοί, ανεπανάληπτοι.. αν δεν έχετε πιστέψει ποτέ σε έναν τέτοιο έρωτα μοιάζε τε με την Ελένη που έλεγε πως αυτοί οι έρωτες συμβαίνουν μόνο στα μυθιστορήματα και στις σαπουνόπερες, γιατί πίστευε πως σε ένα μεγάλο βαθμό ελέγχουμε την καρδιά μας, η ζωή, όμως, είναι αυτή που γράφει πάντα τα πιο όμορφα και ανεπανάληπτα

σενάρια...

Η Ελένη ήταν μια απλή καθημερινή κοπέλα, που είχε σα πλάνο ζωής να τελειώσει τη σχολή στα τέσσερα χρόνια, να κάνει μεταπτυχιακό στην Αγγλία, να βρει μία πολύ καλή δουλειά και φυσικά γύρω στα τριάντα να βρει τον τέλειο σύζυγο, όχι που θα τον είχε ερωτευτεί απαραίτητα,

αλλά που θα της εξασφάλιζε μια καλή ζωή. Ήταν αυτό που λέμε ξενέρωτη.!Θυμάμαι όταν πηγαίναμε για

καφέ μετά το μάθημα και μας μιλούσε γι' αυτά της λέγαμε "Καλά πεθαμένη γεννήθηκες?" Και όμως η Ελένη τελείωσε τη σχολή στα

τέσσερα χρόνια έκανε μεταπτυχιακό στην Αγγλία και βρήκε μια πολύ καλή δουλειά στην Ελλάδα. Είχε εκπληρώσει,λοιπόν, ένα πολύ μεγάλο μέρος του πλάνου ζωής της και έμενε να βρει τον" Mr Perfect" για να τον παντρευτεί.

Με την Ελένη δεν κάναμε ποτέ κολλητή παρέα, δε ταιριάζαμε, εγώ ήμουν πιο αυθόρμητος, πιο ενθουσιώδης, ίσως και πιο ανώριμος. Ήμαστε, όμως, στην ίδια παρέα και αφού γύρισε στην Ελλάδα η

κοινή μας φίλη, Κατερίνα, κανόνισε μια συνάντηση παλαιών συμφοιτητών, γιατί μπορεί να μη τελειώσαμε στα τέσσερα χρόνια, αλλά κάποια στιγμή τελειώσαμε, σε ένα από τα παραδοσιακά τσιπουράδικα, που είχαμε κάνει πλούσια την εποχή των φοιτητικών μας χρόνων. Και η συνάντηση κανονίστηκε. Δέκα φίλοι από το παρελθόν, όχι και τόσο μακρινό, θα συναντιόντουσαν, για να θυμηθούν τα παλιά. Όταν την είδα έμεινα έκπληκτος. Η Ελένη δεν ήταν πια μια συνηθισμένη και αδιάφορη κοπέλα, αλλά μια όμορφη και αισθησιακή γυναίκα γεμάτη σιγουριά και αυτοπεποίθηση. Παρόλα αυτά παρέμενε κολλημένη στο μονόχνοτο πλάνο ζωής της, αναζητώντας τον τέλειο σύζυγο. Όλο το βράδυ δε κατάφερα να πάρω τα μάτια μου από πάνω της, είχε τόσα πολλά να μας πει, ήταν τόσο εκθαμβωτική. Την επόμενη μέρα δε μπορούσα να σταματήσω να

τη σκέφτομαι, η μορφή της είχε εγκλωβιστεί στο μυαλό μου, και δε μπορούσα να την αποχωριστώ. Και όμως ήμουν σίγουρος πως η Ελένη δε θα με πρόσεχε ποτέ. Δεν ανταποκρινόμουν στα στάνταρς της. Είχα τελειώσει τη σχολή στα επτά χρόνια, δούλευα ως βοηθός λογιστή στο λογιστικό γραφείο της γειτονιάς μου, ήμουν τριάντα χρονών έπαιρνα το βασικό μισθό και ζούσα ακόμη με τους γονείς μου. Σίγουρα η Ελένη δε θα δεχόταν να βγει ποτέ μαζί μου.

Οι μέρες περνούσαν και η μορφή της δεν έλεγε να εγκαταλείψει τη σκέψη μου, έτσι αποφάσισα να την

πάρω τηλέφωνο και να της πω να βγούμε. Και όπως ήταν αναμενόμενο δε μπορούσε να βρεθούμε, γιατί είχε κάποιο σημαντικό ραντεβού, μου είπε βέβαια πως θα με πάρει αυτή τηλέφωνο όταν θα μπορούσε, πράγμα που, φυσικά δεν έγινε ποτέ. Μετά από κάποιες μέρες σταμάτησα να τη σκέφτομαι, δεν ήταν άλλωστε και κανένας μεγάλος έρωτας, απλά είχα ενθουσιαστεί.

Λίγους μήνες αργότερα, στο οικονομικό επιμελητήριο είχαμε εκλογές και εκεί έμελλε να την ξαναδώ. Όταν την είδα κάτι ξύπνησε μέσα μου, ένιωσα σαν έφηβος που ερωτευόταν για πρώτη φορά, αυτό το συναίσθημα δε το είχα ξανανιώσει για καμία γυναίκα ως τώρα. Με πλησίασε και με χαιρέτησε, μου ζήτησε συγνώμη που δεν είχε επικοινωνήσει τόσο καιρό μαζί μου, μου είπε πως είχε ένα επαγγελματικό ταξίδι και έλειπε καιρό από την Ελλάδα. Μου ζήτησε να βγούμε, φυσικά δε μπορούσα να πιστέψω πως κάτι θα μπορούσε να γίνει μεταξύ μας, παρόλα αυτά ήθελα τόσο πολύ να βρεθώ μόνος μαζί της και ας μέναμε στο φιλικό.

Όσο περνούσαν οι μέρες για το ραντεβού μας η αγωνία μου κορυφωνόταν. Και η μέρα του ραντεβού μας έφτασε.

Κανονίσαμε να πάμε σε ένα μπαράκι στην παραλιακή, μιας και πλησίαζε το καλοκαίρι. Όμως εκείνο το βράδυ, που τόσο περίμενα, η Ελένη δεν είχε έρθει μόνη της. Είχε έρθει μαζί με το φίλο της, το Δημήτρη. Πραγματικά τη στιγμή που μου τον σύστησε σα το σύντροφό της θα τη θυμάμαι για όλη μου τη ζωή. Τα πόδια μου κόπηκαν, έχασα τη γη, κάθε ελπίδα που έτρεφα για να είμαι μαζί της μόλις είχε γκρεμιστεί. Ο Δημήτρης ήταν ο άντρας που έψαχνε η Ελένη όλη της τη ζωή. Σαράντα χρονών, διευθυντής στην πολυεθνική που δούλευε η ίδια, με δικό του σπίτι φυσικα και με μισθό πολύ ανώτερο του βασικού. Προσπαθούσα να φανώ ευδιάθετος, πράγμα που με δυσκολία

κατάφερα...Λίγη ώρα αργότερα ο Δημήτρης έπρεπε να φύγει και έτσι έμεινα μόνος με την Ελένη. Ένιωσα κάπως καλύτερα που θα μπορούσα να περάσω λίγες ώρες μόνος μαζί της, αν και η απογοήτευσή μου δε μπορούσε να μείνει κρυφή. Εκείνη το αντιλήφθηκε αμέσως και προσπάθησε να μου φτιάξει το κέφι. Περνούσαμε τόσο καλά. Γελούσαμε και το ένα ποτό έφερνε το άλλο. Θυμηθήκαμε τα φοιτητικά ανέμελα χρόνια και φυσικά μια τέτοια βραδιά δε θα μπορούσε να τελειώσει έτσι. Γύρω στις τρεις αποφασίσαμε να φύγουμε από το μαγαζί, να πάρουμε ένα μπουκάλι κρασί και να το πιούμε στην παραλία. Δε ξέρω αν έφταιγε το ποτό, αλλά ένιωθα μια ακαταμάχητη έλξη και από τις δύο μεριές. Ήταν τόσο όμορφη, το κρασί την έκανε να μοιάζει παιδί, την έκανε αυθόρμητη, αστεία, την έκανε μια άλλη Ελένη, αυτή που εγώ εκείνο το βράδυ ερωτεύτηκα... Κάποια στιγμή εκεί που δε το περίμενα γύρισε και με φίλησε. Δε μπορούσα να αντισταθώ...Εκείνο το βράδυ γίναμε ένα...εκεί δίπλα στη θάλασσα, δίπλα στην τρέλα της πόλης...Δε με ενδιέφερε αν θα ήταν μόνο για μια βραδιά, με ενδιέφερε που έστω και τώρα την έκανα δικιά μου....

(Όπως μου τα διηγήθηκε ο φίλος μου ο Κ.)

......................................... ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ....................................

Μεταξύ καρδιάς και λογικής...

ΚΑΤΙ ΣΑΝ ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Έρχεται κάποια στιγμή στην ζωή κάθε ανθρώπου, που έρχεται αντιμέτωπος με ένα τεράστιο δίλημμα: να ακολουθήσει την φωνή της καρδιάς ή της λογικής? Ευαίσθητη ή λογική? Συναίσθημα ή μυαλό? Ασυνείδητο ή συνειδητό? Και μπαίνουμε στα δύσβατα μονοπάτια της ψυχολογίας. Όπως είπε ο γνωστός και πολυαγαπημένος σε όλους μας, Φρόυντ, το μυαλό των ανθρώπων έχει δύο μέρη: το συνειδητό, που υπάρχουν οι σκέψεις και οι επιθυμίες, και το ασυνείδητο, που υπάρχουν οι ελεύθεροι συνειρμοί, οι σκοτεινές σκέψεις και κρυφές επιθυμίες. Ας πούμε δηλαδή ότι στην περίπτωση μας το συνειδητό είναι η λογική και το ασυνείδητο η καρδιά. Και πολλές φορές αυτά τα δύο μπορούν να έρθουν σε τεράστια σύγκρουση. Κι όταν λέμε τεράστια, εννοούμε ότι τα αποτελέσματα της μπορεί να είναι καταστροφικά. 

MΠΑΙΝΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΖΟΥΜΙ

Η ιστορία πάει ως εξής. Αγόρι αγαπάει κορίτσι, που ερωτεύεται άλλο αγόρι, που αγαπάει άλλο κορίτσι. Απλά, καθημερινά πράγματα σα να λέμε. Η πρωταγωνίστρια μας, αυτή τη φορά, είναι η Σ. . Η Σ., λοιπόν, ήταν αρραβωνιασμένη εδώ και δύο χρόνια με τον Χ. και ήταν αυτό που λέμε "ευτυχισμένη". Ζήλευες την σχέση της, κυρίως γιατί παρά τα πολλά χρόνια που μετρούσε, υπήρχε ακόμα αυτός ο έρωτας, αυτή η σπίθα που λέμε, που διώχνει την μιζέρια και την ρουτίνα των μακροχρόνιων σχέσεων. Η Σ. δούλευε εδώ και αρκετό καιρό σε μια τράπεζα. Η δουλεία της δεν της άρεσε και πολύ. Αλλά κάλυπτε, και με το παραπάνω, τις ανάγκες της. Η ζωή της, ωστόσο, είχε τα πάντα, έναν αφοσιωμένο σύντροφο, μια πολύ καλή δουλειά και πολλούς φίλους, αυτό που πολλοί ονομάζουν 'τελειότητα'.

Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΕΙΝΑΙ ΒΑΡΕΤΟΣ
'Η απλά, ο παράδεισος δεν φτιάχτηκε για εμάς. Η τελειότητα, άλλωστε, είναι βαρετή. Γι΄αυτό και κάτι πρέπει να γίνει και να στην χαλάσει.  Την τελειότητα της Σ. χάλασε ο Αχιλλέας. Ο Αχιλλέας ήρθε στη δουλειά της ως βοηθός ταμία. Η Σ. ήταν η ταμίας. Απο εκείνη την μέρα κάτι άλλαξε στην καθημερινότητα της. Χαιρόταν να πηγαίνει στην δουλειά, βαριόταν στο σπίτι, και κυρίως βαριόταν τον Χ., άρχισε να προσέχει περισσότερο την εμφάνιση της, και πήγαινε κάθε μέρα κομμωτήριο. Μετά από πέντε μήνες, η Σ. έβλεπε επι κάθε βράδυ, σχεδόν, τον Αχιλλέα στα όνειρα της. Τα Σαββατοκύριακα αρνιόταν να διακόψει τον ύπνο της, καθώς ήξερε ότι δε θα πάει στην δουλειά και δε θα δει εκείνον. Οπότε προτιμούσε τον ψεύτικο κόσμο των ονείρων, από τον πραγματικό, γιατί εκεί μπορούσε να τον έχει δικό της και μόνο δικό της, χωρίς κανέναν περιορισμό και κανένα εμπόδιο, χωρίς κανέναν Χ. και καμιά απαγόρευση.

Η ΠΤΩΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ
Η Σ. είχε πλέον καταλάβει πως ο Αχιλλέας της είχε γίνει εμμονή. Αλλά εμμονή με την καλή έννοια. Σαν τους έρωτες του δημοτικού, που γράφεις το όνομα του στα τετράδια σου και ονειρεύεσαι τον γάμο σας. Η Σ. έψαχνε απεγνωσμένα αφορμή να βρεθούνε. Και η τέλεια αφορμή ήρθε. Είχε γενέθλια και θα έβγαζε φίλους και συναδέλφους για ποτό. Κι εκεί που πετάει στα σύννεφα, που έχει σχεδιάσει την βραδιά κατα γράμμα, παραμερίζοντας τον Χ. σε μια γωνία του μαγαζιού, προσγειώνεται απότομα στην γη όταν ο Αχιλλέας την ρωτάει: "Μπορώ να φέρω και την κοπέλα μου μαζί?" .Την ΠΟΙΑ? Ο κόσμος γκρεμίζεται, η τράπεζα καταρρέει, o δρόμος ανοίγει σε δύο κομμάτια. Μα είναι δυνατόν? Αφού κι εκείνος την φλέρταρε. Αφού τόσους μήνες δεν είχε δει 'ύποπτες κινήσεις΄. Και που να ήξερε πως όλο το πάρτυ το είχε κανονίσει με απώτερο σκοπό να μείνει, έστω και για δέκα λεπτά, μόνη μαζί του.

ΑΛΛΑΓΗ ΠΛΕΥΣΗΣ
Η Σ. αφού δε μπορεί να ακυρώσει την έξοδο για τα γενέθλια της, αποφασίζει να ακυρώσει τον Χ. Μια μέρα πριν τα γενέθλια της, κι ενώ εκείνος της έχει ήδη αγοράσει το δώρο της, του λέει να χωρίσουν γιατί δεν είναι πλέον ερωτευμένη μαζί του. Την μέρα των γενεθλίων της, κι ενώ για πολύ καλή της τύχη ο Αχιλλέας έρχεται μόνος του, του αποκαλύπτει τα συναισθήματα, που έχει για εκείνον και που τα κρύβει τόσο καιρό.Ο Αχιλλέας, τότε, της λέει πως και σε εκείνον αρέσει αλλά δε θα μπορούσε να χωρίσει την κοπέλα του έτσι ξαφνικά. Και εδώ εμφανίζεται το μεγάλο δίλημμα της υπόθεσης. Η λογική προστάζει να μείνει με την κοπέλα του, που την αγαπάει. Η καρδιά του, όμως, χτυπάει τόσο δυνατά κάθε φορά που βλέπει την Σ., που τον κάνει να θέλει να τα παρατήσει όλα και να ζήσει μαζί της τον ανιδιοτελή έρωτα.

ΔΙΛΗΜΜΑ
Όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με τέτοια διλήμματα, το μόνο που σου μένει να κάνεις είναι να κάτσεις και να σκεφτείς τι θες πραγματικά να κάνεις. Η μακροχρόνια σχέση του προσφέρει αγάπη, σιγουριά και ασφάλεια. Η Σ. του προσέφερε ένα νέο έρωτα που δε ήξερε που θα τον οδηγήσει. Νέα συναισθήματα και νέες συγκινήσεις. Το 'πρέπει' του έλεγε να μείνει στην σχέση του, το 'θέλω' όμως του έλεγε να κάνει το μεγάλο βήμα και να ξεκινήσει μια νέα σχέση με την Σ. , όσες συνέπειες και αλλαγές κι αν έφερνε αυτό στην ζωή του. Και τι έκανε τελικά? Αυτό που θα έκανε κάθε άντρας στην θέση του φαντάζομαι. Ξεκίνησε να βγαίνει με την Σ. , χωρίς ακόμα να έχει χωρίσει. ¨Ηθελε να χωρίσει και να είναι μαζί της. Αλλά δεν ήθελε να στενοχωρήσει την κοπέλα του. Και δεν έβρισκε το θάρρος να πάρει μια απόφαση. Και εκεί ήταν που είχε δύο σχέσεις, μια επίσημη και μια παράνομη.

ΤΟ (ΑΔΟΞΟ) ΤΕΛΟΣ
Η κατάσταση μεταξύ τους είχε αρχίσει να γίνεται πολυ δύσκολη. Η Σ. είχε γίνει εθελοντικά μέρος ενός ερωτικού τριγώνου. Η ζήλια και η απόγνωση ήταν πλέον στοιχεία της καθημερινότητας τους. Η σχέση τους οδηγούσε στην παράνοια. Ο Αχιλλέας προσπαθούσε να κρύψει την παράνομη σχέση του και η Σ. δεν άντεχε πλέον να τον μοιράζεται. Του το είχε πει πολλές φορές, πως δεν μπορούσε άλλο αυτή την κατάσταση και κάθε φορά άκουγε την ίδια απάντηση, πως περίμενε την κατάλληλη στιγμή για να χωρίσει. Μετά από οχτώ μήνες η Σ. κατάλαβε πως άξιζε κάτι περισσότερο από μια αρρωστημένη σχέση. Καλύτερα ελεύθερη, παρά να είσαι δεύτερη. Ζήτησε και μετάθεση σε άλλο κατάστημα για να μη τον βλέπει  άλλαξε και τηλέφωνο για να μην μπορεί να επικοινωνεί μαζί της. Εκείνος, βέβαια, πήγαινε σπίτι της, χτυπούσε τα κουδούνια, την περίμενε να γυρίσει, της έστελνε λουλούδια λέγοντας της πως είχε χωρίσει και πως ήθελε να είναι μαζί. Η Σ. όμως είχε πάρει την απόφασή της. Άλλωστε, αν ήθελε πραγματικά να ήταν μαζί της δε θα περίμενε να φτάσουν μέχρι εδώ για να το καταλάβει. Έτσι δεν είναι?