Η πρώτη μου χυλόπιτα

Ξυπνάς ασυνήθιστα πρωί και αρπάζεις το κινητό σου. Τίποτα. Ούτε μια κλήση από αυτόν που περιμένεις. Αποφασίζεις να κοιμηθείς ξανά. Αλλά δε μπορείς. Σε βασανίζουν οι σκέψεις. Δε θα σου τηλεφωνήσει; Δε θα σου τηλεφωνήσει! Παρ΄το απόφαση! Αλλά γιατί; Τι έκανες λάθος; Δε του άρεσες; Ναι, δε του άρεσες! Αλλά γιατί; Αφού τα είπες όλα σωστά. Κι έδειχνε κατενθουσιασμένος. Όχι, αυτό είναι γεγονός. Είπε πως δεν είχε συναντήσει άλλη σαν εσένα. Κι εσύ τότε έκανες όνειρα. Τόσα όνειρα για το μέλλον. Και πόσα σχέδια. Σχέδια για μια καινούργια ζωή. Που ταιριάζει περισσότερο σε όσα ονειρεύτηκες. Και στην ηλικία σου. Ναι, και στην ηλικία σου ταίριαζε περισσότερο. Αλλά εκεί το τηλέφωνο δε χτυπάει. Και τα όνειρα σβήνουν. Και οι ελπίδες χάνονται.

Και τότε σηκώνεσαι από το κρεβάτι. Τι απογοήτευση κι αυτή που αισθάνεσαι. Και μια φωνή στο κεφάλι σου να φωνάζει: "ΤΙ ΕΚΑΝΑ ΛΑΘΟΣ;" Αλλά, μάλλον, δε θα μάθεις ποτέ. Και δεν έχεις όρεξη να κάνεις τίποτα. Μόνο να φας ένα οικογενειακό παγωτό, να γυρίσεις πίσω στο κρεβάτι σου, να κουκουλωθείς και να δεις σειρές μέχρι να ξανακοιμηθείς. Μήπως έτσι σταματήσει κι αυτή η φωνή να αναρωτιέται. Και μήπως σταματήσεις να σκέφτεσαι. Κατάθλιψη είναι αυτό; Θεέ μου!

Φίλοι και γνωστοί σου λένε να μην απογοητεύεσαι, τόσοι άλλοι υπάρχουν. Σου λένε πως δεν ήρθε το τέλος του κόσμου. Αλήθεια; Και γιατί αυτό ακριβώς αισθάνεσαι; Σα να σταμάτησε η γη να γυρνάει. Σα να μην έχει νόημα η ζωή. Σαν όλα να γίνονται μάταια. Γίνεσαι πολύ μελό. Σταμάτα! Μα όχι, δε γίνεσαι. Αφού ήταν η δουλεία των ονείρων σου. Ήσουν φτιαγμένη για αυτή τη θέση. Είχες όλα τα προσόντα. Και η συνέντευξη πήγε τόσο καλά. Ή τουλάχιστον έτσι νόμιζες, Κι αυτό το "Θα σας καλέσουμε" γιατί φαινόταν τόσο αληθινό; Μήπως είπες κάτι που δεν έπρεπε; Μήπως εκείνο το αστείο που είπες για το κτίριο; Ναι, να δεις που αυτό θα είναι. Γιατί να το πεις; Γιατί; Ίσως σου στοίχισε τον επάγγελμα των ονείρων σου. Και σου λένε όλοι: "Καλά περίμενες να βρεις δουλειά με την πρώτη;" Λοιπόν, ναι, περίμενα!

Και σκέφτεσαι πως η επαγγελματική απόρριψη μοιάζει με την ερωτική. Και γελάς. Τι ασήμαντη που φαίνεται τώρα μια ερωτική χυλόπιτα. Σχεδόν αστεία. Ενώ η επαγγελματική σε πονάει τόσο. Από την άλλη, αν το καλοσκεφτείς, η συνέντευξη μοιάζει τόσο με το πρώτο ραντεβού. Άλλωστε, και στα δύο  κάνεις μπάνιο, φοράς τα καλά σου και πουλάς όσο καλύτερα μπορείς τον εαυτό σου. Και ο συνομιλητής σου αποφασίζει αν θα σου δώσει τη θέση, στην καρδιά του ή στη δουλειά του, αντίστοιχα. Και αν δε στη δώσει περνάς μια μικρή, ή μεγάλη κατάθλιψη. Και συγχρόνως, μπαίνεις στη διαδικασία να αμφισβητήσεις τις ικανότητες σου. Και να κλάψεις.

Και μιλώντας για αυτή την κατάθλιψη επιστρέφεις στο κρεβάτι με το παγωτό αγκαλιά και συνεχίζεις να στέλνεις βιογραφικά. Και να ελπίζεις. Και απλά να περιμένεις πάνω από το τηλέφωνο. Και να περιμένεις... Και να περιμένεις...

Η επιστροφή του άσωτου πρώην...

Κι εκεί που όλα κυλάνε κανονικά στη ζωή σου, έχεις βρει τους παλιούς ρυθμούς σου και η τάξη έχει αποτακασταθεί στην καθημερινότητα σου, συνέβη αυτό που να μη γίνει ευχόσουν. Η επιστροφή του άσωτου πρώην σου. Γιατί βλέπεις, η ζωή δεν είναι σαν το facebook, που όταν θες να διαγράψεις κάποιον πατάς, απλά, ένα κουμπί και τέλος, σα να μην υπήρξε ποτέ. Σ΄αυτό που αποκαλούμε 'real life' τα πράγματα είναι κάπως περίπλοκα, κι όταν αποφασίσεις επιτέλους να πατήσεις το delete, να ξεπεράσεις τον πρώην σου και να πας παρακάτω, συνήθως κάτι γίνεται και σ΄εμποδίζει. Και τι είναι αυτό το κάτι; Ο άσωτος πρώην σου αποφασίζει να εμφανιστεί μετά από μακροχρόνια και δακρύβρεχτη απουσία, θέλοντας να φέρει τα πάνω-κάτω στη ζωή σου (ξανά!). Το θέμα είναι αρχικά σε τι φάση θα είναι η ζωή σου στην εν λόγω στιγμή, πως θα αποφασίσει ο πρώην σου να σε προσεγγίζει, καθώς και πως θα αντιμετωπίσεις εσύ την κατάσταση.

Με τον άσωτο πρώην, συνήθως, έχει προηγηθεί μια μη ιδανική σχέση, ένας επεισοδιακός-κινηματογραφικός χωρισμός (αν όχι πολλοί) , και μετά από τις δεκάδες επανασυνδέσεις και τα ατέλειωτα πακέτα τσιγάρων έρχεται η στιγμή που παίρνεις, τελικά, απόφαση πως δεν σου ταιριάζει άλλο πια το μελόδραμα και πως είναι καιρός να πας παρακάτω. Όχι φίλη μου, ο κακός πρώην δε θα σ΄αφήσει τόσο εύκολα να ξεμπερδέψεις. Εκεί που είσαι καλά στη ζωή σου, καλά με τον εαυτό σου, πανέτοιμη για νέες γνωριμίες και για μια νέα αρχή και έχεις κόψει κάθε επαφή με αυτόν τον άνθρωπο, εκείνος εμφανίζεται και αποφασίζει να σου κάνει ερωτική εξομολόγηση, παρακαλώντας σε γονατιστός να γυρίσεις πίσω γιατί έχει αλλάξει, κατάλαβε πόσο σ΄αγαπάει και πως δε μπορεί να ζήσει άλλο πια μακριά σου. Το γιατί εμφανίστηκε τώρα, δε θα το μάθουμε ποτέ. Συνήθως, το πρόβλημα με τον άσωτο πρώην, είναι πως ούτε εσύ η ίδια δε θα αναρωτηθείς ποτέ γιατί. Αντιθέτως, παρ΄όλο που οι αναμνήσεις σου από την σχέση σας δεν είναι κι οι καλύτερες, έχετε τεράστιο παρελθόν και μεγάλη προϊστορία, που θα σε κάνει, θέλοντας και μη, να μπεις σε σκέψεις. Ο άσωτος πρώην θα επιμείνει μέχρι να κερδίσει αυτό που θέλει, εσένα δηλαδή. Ίσως γίνει πιεστικός, ίσως παρακαλέσει, ίσως σε κάνει να τον λυπηθείς, ίσως σου στείλει τριαντάφυλλα, όπως και να έχει δε θα σε αφήσει εύκολα στην ησυχία σου.

Το θέμα σ΄αυτήν την περίπτωση είναι πως θα το χειριστείς εσύ, γιατί αυτός έχει ανοίξει τα χαρτιά του, έχει ξεκαθαρίσει απόλυτα την θέση του και ρίχνει το μπαλάκι σε εσένα. Όλα εξαρτώνται από ΕΣΕΝΑ.  Έλα πες αλήθεια! Πάντα δε περίμενες αυτή τη στιγμή; Ίσως και να την ονειρευόσουν κάθε βράδυ. Όμως το  πρόβλημα είναι πως δεν είχες σκεφτεί ποτέ πως θα αντιμετώπιζες μια τέτοια κατάσταση, καθώς σου φαινόταν τόσο ουτοπική. Τι μπορείς να κάνεις λοιπόν; Και τι θα έκανε και το 99% των γυναικών αν βρισκόταν στη θέση σου; Αρχικά θα αρνιόταν κατηγορηματικά κάθε επαφή με το συγκεκριμένο άτομο. Θα έκλεινε τηλέφωνα, θα απέφευγε κάθε συνάντηση μαζί του και ίσως και να μεταμφιεζόταν, προκειμένου να τον αποφύγει. Αυτή είναι η περίοδος της 'άρνησης'. Διαρκεί από δύο μέρες εώς ένα μήνα. Μετά την περίοδο της 'άρνησης', ακολουθεί η περίοδος 'κατάφασης', τότε δηλαδή που θα σηκώσεις το τηλέφωνο και θα πεις το μεγάλο ΝΑΙ για τη συνάντηση με τον άσωτο πρώην, πιστεύοντας πως έχει πραγματικά αλλάξει. Ακολουθεί φυσικά η περίοδος 'επανασύνδεσης-μεγάλου έρωτα', και μετά, για να είμαι ειλικρινής δε ξέρω τι ακριβώς ακολουθεί. Το ΄χάος υποθέτω.

Το υπόλοιπο 1% που θα βρισκόταν στη θέση σου, θα επέλεγε να ακολουθήσει τον δύσκολο και κακοτράχαλο δρόμο της εκδίκησης, κάτι που δε θα σου πρότεινα να κάνεις. Όπως και να 'χει, σ΄αυτήν την περίπτωση, κάνεις τον άλλον να πιστέψει πως είστε ξανά μαζί και όλα είναι καλά, έχοντας περάσει δηλαδή στο στάδιο της 'επανασύνδεσης', κι εκεί που κάνετε όνειρα μαζί, σχεδιάζετε το μέλλον σαν ερωτευμένο ζευγάρι, εσύ εξαφανίζεσαι έτσι ξαφνικά, δίχως λόγο κι αφορμή, αφήνοντας εκείνον να σε αναζητά, χωρίς να ξέρει γιατί εξαφανίστηκες. Κι όταν σε βρει, γιατί θα σε βρει εσύ θα του πεις μια φθηνή δικαιολογία. Και το πιθανότερο όλων, είναι πως θα τον πάρεις εσύ ξανά τηλέφωνο κάποια νύχτα μοναξιάς, θα του ζητήσεις να βρεθείτε και το άλλο πρωί θα έχεις γίνει και πάλι καπνός.


Κι εδώ είναι που καταστρέφεις ολοκληρωτικά το κάρμα σου, αλλά και πληγώνεις τον ίδιο σου τον εαυτό καθώς οι πράξεις σου θα έχουν συνέπειες, καθώς έχεις μπει σε μια πολύ ψυχοφθόρα κατάσταση. "Η εκδίκηση είναι καρπός γλυκός πριν τον κόψεις, και πικρός αφού τον γευτείς", όπως είπε και ο Φέχνερ. Και ας πάρουμε το ενδεχόμενο ο συγκεκριμένος πρώην να σου έκανε μαύρη τη ζωή, να σε ταλαιπώρησε, να σου δημιούργησε ψυχολογικά προβλήματα και να ήταν η χειρότερη σχέση της ζωής σου. Όπως και να 'χει, δε νομίζω πως σε ανάγκασε κανείς να τα τραβήξεις όλα αυτά. Τα 'θελες και τα 'παθες, σωστά; Επομένως, έχεις κι εσύ μεγάλο μερίδιο ευθύνης για την αποτυχία αυτής της σχέσης, αρά δεν έχεις δικαίωμα να εκδικηθείς. Αν δε τον θες, αν έχεις κακιές αναμνήσεις, αν τον μισείς, πρέπει απλά να ξεκαθαρίζεις την θέση σου, γιατί όσο κακός και να ήταν ο πρώην σου, σε κανέναν άνθρωπο δεν αξίζει η κοροϊδία.

Η επιστροφή του  άσωτου πρώην θα φέρει τα πάνω κάτω στη ζωή σου, αναμφισβήτητα, και το σημαντικό είναι πως θα χειριστείς εσύ αυτήν την κατάσταση. Το θέμα είναι πως, πρέπει να σκεφτείς αν έχεις να κερδίσεις κάτι από αυτήν την επιστροφή σου στο παρελθόν και να εξετάσεις τα βαθύτερα αίτια που οδηγούν τις πράξεις σου. Γιατί, όπως λέει κι η Βαμβουνάκη, "Οι παλιές αγάπες πεθαίνουν, πεθαίνουν και πάνε στον παράδεισο. Και μένουν στον παράδεισο. Αλλιώς δε θα ήταν παλιές αγάπες."  Ή δε θα λέγονταν πρώην, αν άξιζαν έστω και λίγο να λέγονται νυν.

Έρωτας με την πρώτη ματιά....

...ή αλλιώς κεραυνοβόλος, "coup de foudre" που λενε και οι Γάλλοι.Τι ρομαντικό!Βλέπεις κάποιον και χωρίς δεύτερη(ή και πρωτη εδω που τα λέμε σκέψη) παραδίνεσαι στο έντονο και ανεξήγητο συναίσθημα της στιγμής.Πρόκειται για ένα φαινομενο που μπορεί να παρουσιαστεί σε όλους, πάντα και πάντου.

Ο έρωτας με την πρωτη ματιά συμβαίνει στο μετρό, το λεωφορείο, στo σινεμά κτλ.Ίσως ακομα πιο εύκολα συμβαίνει το βράδυ που τα συναισθήματα δεν ντρέπονται να φανερωθούν και συχνά καθοδηγούνται απο τις μαγικές ιδιότητες του αλκοόλ.Απο την άλλη πόσοι απο μας δεν έχουμε συνδεσει αναπόσπαστα στο μυάλο μας τον κεραυνοβόλο έρωτα με το καλοκαίρι.Πρόκειται αδιαπραγμάτευτα για την πιο ερωτική  εποχή του έτους.Ο ήλιος, η θάλασσα, οι χαλαροί ρυθμοί και η διάθεση μας να ζήσουμε διαφορετικά πράγματα απο αυτά που περιλαμβάνει η ρουτίνα μας, μας κάνουν ανησυχητικά επιρρεπείς.


Βλέπεις λοίπον κάποιον και σύμφωνα με τον "κανονισμό" του κεραυνοβόλου έρωτα πλημμυρίζεσαι απο την εικόνα του, τα χαρακτηριστικά του, τον ήχο της φωνής του, τη μυρωδιά του...Αλλωστε ειναι τα μόνα πράγματα που γνωρίζεις, προς το παρόν, για τον άλλον.Σκέφτεσαι την επόμενη κινησή σου για να παει όλο αυτό το συναίσθημα ενα βήμα πιο πέρα.Συνδέεις άθελα σου, στιγμιαία τη ζωή σου με τη δική του.'Ολο αυτό ακούγεται παραμυθένιο άρα κατα συνέπεια παράλογο.Είμαστε άνθρωποι με μυαλό, πνευματική υπόσταση, ενδιαφέροντα και προτιμήσεις.Δεν μπορεί να μας "αγγiζει" καποιος μόνο και μόνο με την παρουσία του στο χώρο.Κι ομως η επιστήμη παραδέχεται οτι μας αρκούν μόλις 30 δευτερόλεπτα για να ερωτευτούμε και να αποφασισουμε στιγμιαια οτι ίσως το άτομο που βρίσκεται απεναντι μας αποτελεί εναν ιδανικό ερωτικό σύντροφο.Πολλοι άνθρωποι είχαν την τυχη να σηκώσουν το βλέμμα τους και να βρεθούν απέναντι απο το πιο έντονο συναίσθημα που παρουσιάζεται στο ανθρώπινο είδος.Ακούγεται βεβαια εξιδανικευμένο...

  Υπάρχει ωστόσο και η μερίδα των  σκεπτικιστών, δύσπιστων, εγκεφαλικων και απαισιοδοξων που δεν παραδεχονται οτι μπορεις να παραδοθείς ολοκληρωτικά στη σκέψη καποιου που απλά εχεις δει για μια και μόνο φορά.Ισως γι' αυτους υπάρχει κάποια αμοιβαία ή μονόπλευρη έλξη που ομως δεν επιβεβαιώνει την ύπαρξη ερωτα.Η έλξη λοιπόν ειναι κατι θεμιτό.Κάτι ποιο επίγειο και πιο φυσικό να υπάρχει απο τη στιγμή που ειναι γνωστο πως ανάμεσα στους ανθρώπους υπάρχει ανταλλαγή δυνάμεων.Είναι λογικο να γοητευτείς απο την εμφάνιση κάποιου.Ομως μέχρι εκεί..Θες να τον ξαναδείς γιατί εχει "κάτι".Αν ομως δεν τα καταφέρεις το πιθανότερο ειναι να τον ξεχάσεις σύντομα.Αυτή ειναι μια ορθολογική εξήγηση.Συνεπώς για καποιους ο κεραυνοβολος έρωτας είναι μια παγίδα.Νομίζεις οτι συμβαινει ενώ στην πραγματικότητα προκειται για εναν υπερβολικα έντονο και παροδικό ενθουσιασμό.Μπορεί και να είναι ετσι...

      Ο έρωτας αυτός όμως(ή ο ενθουσιασμος για άλλους) δεν σου συμβαινει κάθε μέρα.Μπορεί να συμβεί παντού αλλά όχι συνέχεια και οχι με τον οποιονδήποτε.Θα σου συμβεί με τον "Κάποιον" και θα είσαι και για εκείνον "Κάποια".Το πιθανοτερο έιναι να σου συμβεί όταν μέσα σου θα υπάρχουν τα περιθώρια να μετουσιωθεί αυτο το συναίσθημα της στιγμής κατι δυνατο, σταθερό που θα παει μπροστά.Ολοι οσοι πιστευουν οτι αυτό το ειδος έρωτα είναι πλασματικό δεν εχουν άδικο.Αλλα ποιος έρωτας δεν είναι πλασματικος;Ισα ισα που προκειται για ενα συναισθημα το οποιο εξ' ορισμου ειναι φτιαγμενο για να συνεπαίρνει και να ξεφεύγει απο τη λογική.

   Και για να τελειώνουμε χωρίς υπεραναλυσεις....ο έρωτας με την πρώτη ματιά μπορεί να είναι μύθος μπορεί και πραγματικότητα.Ακόμα και οι πιο δύσπιστοι ομως πρεπει να παραδεχτούν οτι όσο πιστευουμε οτι ζούμε αυτο το συναίσθημα εκείνο θα συνεχισει να υπάρχει έστω και πλασματικά!

Τελικά απλώς... ΣΕ ΓΟΥΣΤΑΡΕΙ!!

Δε ξέρω αν θυμάστε ένα άρθρο, που έγραψα πριν περίπου ένα χρόνο, με τίτλο "Απλώς δε σε γουστάρει!" ( Διαβάστε το ξανά εδώ!), αλλά γενικά μιλούσε για ένα αποτυχημένο λαβ στόρυ, για έναν έρωτα χωρίς ανταπόκριση, για μια γνωριμία χωρίς κανένα μέλλον. Δε σας το κρύβω, αλλά διαβάζοντας το ξανά, ακόμα κι εγώ το βρίσκω αρκετά μισαλλόδοξο. Αντιμετωπίζει, μάλιστα, την ιστορία της Αλίκης και του Θανάση με απλή και στεγνή λογική, χωρίς να τους δίνεται η παραμικρή ελπίδα για ένα χαρούμενο χάπι εντ. Να σας τονίσω πως η ιστορία είναι αληθινή, εξ' ου και τόσο απρόβλεπτη. Μάλλον, ορισμένες φορές δεν πρέπει να βγάζουμε βιαστικά συμπεράσματα, αλλά πρέπει να δίνουμε σε κάθε ιστορία τον χρόνο της. Και γι΄αυτό ακριβώς τον λόγο, θεωρώ υποχρέωση μου να γράψω αυτό το άρθρο, βάζοντας τα πράγματα στην θέση τους.

Ας σταματήσω, όμως, να γενικολογώ και ας αφήσω τα γεγονότα να μιλήσουν από μόνα τους. Πριν από περίπου ένα χρόνο, λοιπόν, η Αλίκη παρέμενε κολλημένη με τον Θανάση, ακόμα κι αν εκείνος της συμπεριφερόταν σαν μια απλή γνωστή, σαν φίλη στις καλέ μέρες. Κι εκεί που οι φίλες της, της έλεγαν να σταματήσει να ασχολείται μαζί του, εκείνη αγνοώντας τις συμβουλές τους, συνέχιζε να βγαίνει μαζί του, να τον παίρνει τηλέφωνα, και πάνω απ' όλα να τον θέλει κολασμένα. Οι φίλες της, λίγο πολύ, τάσσονταν υπέρ της άποψης του "Απλώς, δε σε γουστάρει" και σε παιδεύει άδικα. Και ο καιρός περνούσε και η κατάσταση δεν άλλαζε. Η Αλίκη είχε σταματήσει να μιλάει γι' αυτόν, και απλά όλοι ήξεραν, πως όταν είχε κλειστό το κινητό της ήταν μαζί του.

Κάποια μέρα, λοιπόν, εκεί που έπιναν όλες μαζί τον καφέ τους, αμέριμνα, και συζητούσαν για άσχετα θέματα, καθώς το θέμα "Θανάσης" ήταν απαγορευμένο, τους το ξεστόμισε. "Τελικά με γουστάρει, μου το είπε." Επικράτησε σιωπή στο τραπέζι και όλα τα βλέμματα καρφώθηκαν πάνω της. Ο Θανάσης την προηγούμενη μέρα είχε κάνει αυτό που δεν προβλέψαμε ποτέ. Της είπε πως την θέλει, πως θέλει να είναι μαζί, πως την βλέπει σοβαρά. Έκανε το μεγάλο βήμα. Μπορεί να άργησε, αλλά το έκανε. Μάλιστα της είπε πως περίμενε να τελειώσει τις υποχρεώσεις της με την σχολή, έτσι ώστε να μην υπάρχει κανένα πρόβλημα, καθώς ήταν αναπληρωτής καθηγητής στην σχολή της και ιδιαίτερα τυπικός με αυτά τα ζητήματα.

Δε ξέρω τι συνέβη ακριβώς από την πλευρά του Θανάση. Αν δηλαδή ήθελε το χρόνο του, ή αν δε του άρεσε αρχικά και στη συνέχεια αφού τη γνώρισε, του έγινε απαραίτητη και την αγάπησε, αλλά ξέρω πως περνάνε πολύ όμορφα μαζί και πως ο ένας συμπληρώνει τον άλλον. Ίσως να βοήθησε και η επιμονή της Αλίκης, αλλά παράλληλα και η υπομονή της. Ότι ήθελε κάτι πολύ, και πάλεψε για να το κατακτήσει. Ότι δεν άκουσε τον περίγυρο της, που της έλεγε να κάνει πίσω, αλλά συνέχισε. Και ναι, τελικά ΑΠΛΩΣ ΣΕ ΓΟΥΣΤΑΡΕΙ, και ναι τελικά υπάρχουν και χάπι εντ, και ναι τελικά έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα

Καλοκαιρινοί έρωτες το φθινόπωρο... DO or DON'T?

  Κι είναι που φυσάει αυτό το αεράκι από το απόγευμα, που όσο ζεστό κι αν είναι, έχει γεύση χειμώνα.  Και υπάρχει κι αυτή η μυρωδιά βροχής στην ατμόσφαιρα, που ομολογεί ότι κάπου εδώ κοντά βρέχει. Η μυρωδιά του βρεγμένου χώματος στο τέλος του καλοκαιριού παραπέμπει στο φθινόπωρο, μια τόσο άχαρη εποχή, όπως και η πρώτη φθινοπωρινή βροχή σηματοδοτεί το τέλος ενός καλοκαιρινού έρωτα, ένα τόσο άσχημο συναίσθημα. Ή μήπως ένας καλοκαιρινός έρωτας μπορεί να συνεχιστεί και το φθινόπωρο;

Και μιλάω για καλοκαιρινό έρωτα, και όχι για μια βραδιά με μια μεθυσμένη τουρίστρια στον Λαγανά. Μιλάω για κανονικό λαβ στόρι, με φλερτ, αθώες ματιές, μια «τυχαία» γνωριμία, ρομαντικές βόλτες στο ηλιοβασίλεμα και δακρύβρεχτο αποχωρισμό. Είναι το summer love που όλοι ονειρευτήκαμε στην εφηβεία μας, αλλά λίγοι από εμάς το πραγματοποίησαν κι όλας, γιατί κακά τα ψέματα οι περισσότεροι στις διακοπές επιλέγουν το εύκολο σεξ, κι όχι αυτόν τον παραμυθένιο, καλοκαιρινό έρωτα.

Να που όμως, η ιστορία ενός φίλου με έκανε να πιστέψω ξανά σ΄αυτό το θεσμό. Και η εν λόγω ιστορία τα είχε όλα. Συγκεκριμένα, ο Κώστας είχε πάει για λίγες μέρες στο νησί, για να επισκεφτεί τη θεία και τα ξαδέρφια του. Από την πρώτη στιγμή που πήγαν με τους συγγενείς του σε μια ταβέρνα στη Χώρα, παρατήρησε εκείνη. Μια γλυκιά και ευγενική σερβιτόρα, την Μαριλένα. Από εκείνη τη μέρα, έπειθε κάθε μέρα τη θεία του να πηγαίνουν σ΄αυτή την ταβέρνα για να τη βλέπει. Απλά, να τη βλέπει. Μια μέρα βρήκε το θάρρος να της μιλήσει και να της ζητήσει να πάνε για ποτό. Εκείνη δέχτηκε, και μάλιστα έδειξε ιδιαίτερα χαρούμενη από αυτή του την κίνηση. Την ίδια μέρα κι όλας την περίμενε να σχολάσει και πήγανε σ ένα ήσυχο μπαράκι. Συζητούσαν με τις ώρες και ήταν σα να γνωρίζονταν χρόνια. Το ξημέρωμα τους βρήκε αγκαλιάσμένους, να χαζεύουν την ανατολή του ήλιου στην ακρογιαλιά. Και να μη σας τα πολυλογώ, οι λίγες μέρες διακοπών του Κώστα έγιναν βδομάδες,οι εβδομάδες μήνας και ο Κώστας σήμερα είναι ακόμα στο νησί.

Το μόνο πρόβλημα που υπάρχει στη σχέση  τους είναι πως η Μαριλένα μένει στην Βέροια και ο Κώστας στην Αθήνα. Πως μπορεί, λοιπόν, ένας καλοκαιρινός έρωτας να επιζήσει τον χειμώνα και μάλιστα με τέτοια απόσταση ανάμεσα του; Μήπως δε μπορεί να αντέξει τα προβλήματα της καθημερινότητας; Μήπως κάτι ξέρει η Σοφία Αρβανίτη που δε θέλει να της μιλάμε για καλοκαίρια; Από την άλλη, αν δηλαδή δούμε το ποτήρι μισογεμάτο, όταν υπάρχει θέληση όλα γίνονται. Και στον καλοκαιρινό έρωτα, που θα μετατραπεί σε σχέση από απόσταση τον Σεπτέμβριο, απαραίτητο συστατικό επιτυχίας είναι η εμπιστοσύνη. Αλλά θα μου πεις, τον έχεις γνωρίσει αρκετά τον άλλον ώστε να τον εμπιστευτείς; Εδώ απλά ρισκάρεις λοιπόν. Και στην τελική, τι έχεις να χάσεις; Και δεν καταλαβαίνω αυτόυς τους ανθρώπους που είναι κατά των σχέσεων από απόσταση, είδικά τη σήμερον ημέρα, που με την τεχνολογία που διαθέτουμε μπορούμε να μιλάμε και να βλέπουμε τον άλλον ανα πάσα στιγμή, ακόμα κι αν βρίσκεται στην Αυστραλία. Επίσης, απαραίτητες είναι και οι συχνές επισκέψεις, κάθε Σαββατοκύριακο στον/στην αγαπημένη σου.

Λαμβάνοντας υπόψιν όλα αυτά, λέμε ναι στους καλοκαιρινούς έρωτες, που δε τελειώνουν σε ένα λιμάνι με τον έναν να κουνάει το μαντήλι και τον άλλον να κλαίει στο κατάστρωμα, αλλά συνεχίζονται στην Αθήνα με το ίδιο πάθος και τον ίδιο ενθουσιασμό που είχαν στο νησί, ακόμα κι αν αντιμετωπίζουν δυσκολίες (βλέπε απόσταση, κλπ)

Πως να τρελάνεις το αγόρι σου...!

Αυτό το άρθρο το είχαμε γράψει μαζί με την Χριστίνα, πριν πολύ πολύ καιρό, καθώς πίναμε τον καφέ μας, και παρατηρούσαμε τον κόσμο τριγύρω μας. Δε ξέρω γιατί, αλλά τα καλύτερα άρθρα τα έχουμε γράψει σε καφετέριες. Είναι σα να μας ρίχνουν μαγική ζάχαρη στον καφέ και μας έρχεται τρομερή έμπνευση. Δε θυμάμαι γιατί το άρθρο δε δημοσιεύτηκε τότε, αλλά όπως έψαχνα στο ντουλάπι μου για κάτι σημειώσεις το βρήκα, το διάβασα και αποφάσισα να το δημοσιεύσω. Το εν λόγο άρθρο είναι καθαρά χιουμοριστικό και μιλάει για μια μικρή, αλλά τυχερή κατηγορία ανθρώπων, που έχουν αυτό το μοναδικό και υπέροχο, θα έλεγα, χάρισμα. Ποιο είναι αυτό? Να βγαίνουν από πάνω όταν φταίνε, να το παίζουν θύματα όταν είναι θύτες, να παριστάνουν τους αστυνόμους όταν είναι οι κλέφτες.

ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΑΝ ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΣΟΥ:

• ΣΕ ΠΙΑΣΕΙ ΜΕ ΑΛΛΟΝ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ

Είσαι σπίτι σου με παράνομο πρόσωπο. Ξαφνικά ακούς την πόρτα να ξεκλειδώνει και το αγόρι σου να ορμάει μες στο σπίτι σαν μαινόμενος ταύρος σε αρένα. Έχει κοκκινίσει και φαίνεται ιδιαίτερα νευρικός (Μα γιατί?). Και πάνω που πάει να ανοίξει το στόμα του τον προλαβαίνεις εσύ: "Μα καλά μπαίνεις στο σπίτι μου χωρίς να χτυπήσεις καν? Ποιος νομίζεις ότι είσαι? Σε βάρκα μεγάλωσες? Έξω από το σπίτι μου! Ανάγωγε! Και να μην΄ξανάρθεις!"

• ΜΠΕΙ ΣΤΟ ΠΡΟΦΙΛ ΣΟΥ ΣΤΟ facebook ΚΑΙ ΒΡΕΙ ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ ΜΕ ΑΛΛΟΝ/ΑΛΛΟΥΣ

Μπαίνεις για μπάνιο και ξεχνάς το λάπτοπ ανοιχτό. Συγχρόνως έχεις ξεχάσει να αποσυνδεθείς από το facebook. Εκείνος το βλέπει και μπαίνει στον πειρασμό να τσεκάρει τα μηνυματά σου. Κι εκεί ανακαλύπτει πως δεν είσαι και τόσο καλό κορίτσι. Βγαίνεις από το μπάνιο και σε φωνάζει ρωτώντας σε ποιός είναι αυτός που αποκαλείς μωρό σου. Εσύ εκνευρισμένη λες: " Μα καλά μπαίνεις στο προφίλ μου χωρίς να ρωτήσεις? Προσωπικά δεδομένα σου λέει κάτι? Αυτό το πράγμα είναι μεγάλη κατινιά. Απλά ντροπή! Δεν το περίμενα αυτό από εσένα."

• ΒΛΕΠΕΙ ΠΕΡΙΕΡΓΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ "ΦΙΛΟ" ΣΟΥ

Είσαι στο κλαμπ με παρέα. Χορεύεις με έναν "φίλο" σου λίγο περισσότερο διαχυτικά από το επιτρεπτό όριο. Και τότε έρχεται ο καλός σου που ήθελε να σου κάνει έκπληξη και αντικρίζει αυτό το θέαμα. Σου ζητάει τον λόγο που χόρευες έτσι. Εσύ: " Μα αν είναι δυνατόν, ούτε φίλους δεν μπορούμε να έχουμε?? Εγώ έτσι χορεύω με τους φίλους μου κι αν σ αρέσει. Και στην τελική τι κάνεις εδώ? Με παρακολουθείς κι από πάνω??"

• ΛΑΒΕΙ ΜΗΝΥΜΑ ΠΟΥ ΠΗΓΑΙΝΕ ΣΕ ΑΛΛΟΝ ΠΑΡΑΛΗΠΤΗ

Το μήνυμα περιείχε λέξεις όπως "μωρό μου", "σε θέλω" και τέτοια καθώς και ένα "θα τα πούμε απόψε" ενώ του έχεις πει πως σήμερα θα βγεις με τα κορίτσια. Εσύ: "Στην Μαρία το έστελνα. Ναι, εγώ έτσι μιλάω με τις φίλες μου για πλάκα. Υπάρχει κάποιο πρόβλημα?"

• ΒΡΕΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ ΘΗΚΗ ΑΠΟ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΠΡΟΦΥΛΑΚΤΙΚΟ

Εσύ: "Μα δεν θυμάσαι? Μαζί το χρησιμοποιήσαμε χθες!"

Εκείνος: "Μα χθες δεν βρεθήκαμε!"

Εσύ: "Ε, προχθές!"

Εκείνος: "Μα δεν είναι καν η μάρκα μου."

Εσύ: "Απλά δε θυμάσαι καλά. Φίλα με τώρα!"

Όταν ένας άντρας ερωτεύεται τη λάθος γυναίκα...(μέρος 2ο)

Η επόμενη μέρα ξημέρωσε και μας βρήκε να κοιμόμαστε αγκαλιασμένους στις ξαπλώστρες. Η αντίδραση της Ελένης δεν ήταν σε καμία περίπτωση αυτή που περίμενα. Ήταν σοκαρισμένη, μου είπε πως αυτό δεν έπρεπε να γίνει και με παρακάλεσε να την πάω σπίτι. Ήταν τρομοκρατημένη σα να είχε διαπράξει το μεγαλύτερο λάθος της ζωής της. Ήμουν πραγματικά απογοητευμένος, αλλά και πάλι δε το μετάνιωνα, ήταν μία από τις ομορφότερες νύχτες της ζωής μου.

Πέρασαν δυο μέρες και δεν είχα κανένα νέο από την Ελένη, όχι πως περίμενα να συμβεί το αντίθετο, αλλά έτρεφα μια κρυφή ελπίδα. Έτσι αποφάσισα να την πάρω τηλέφωνο, γιατί σκέφτηκα μήπως νόμιζε πως την είχα παρεξηγήσει. Δε το σήκωσε και έτσι αποφάσισα να της αφήσω μήνυμα στον τηλεφωνητή, λέγοντάς της πως αυτό που συνέβη μεταξύ μας το ήθελα καιρό, πως τη σκέφτομαι συνέχεια και πως δεν υπήρχε καμία περίπτωση να την παρεξηγήσω. Οι μέρες περνούσαν χωρίς να λάβω απάντηση από την Ελένη, οπότε το πήρα απόφαση, να μην ξαναασχοληθώ και να προσπαθήσω να την ξεχάσω. Και όμως, όπως λένε, τα καλύτερα συμβαίνουν εκεί που δε το περιμένεις! Μια βδομάδα μετά τη νύχτα στην παραλία, βρήκα ένα μήνυμα στον τηλεφωνητή από την Ελένη, που μου έλεγε πως ήθελε να βρεθούμε επειγόντως. Φυσικά, δεν άφησα άλλο χρόνο να χαθεί και την πήρα αμέσως τηλέφωνο. Κανονίσαμε να πάμε για καφέ την επόμενη μέρα. Στην αρχή, ήταν κάπως αγχωμένη, αλλά μου είπε κάτι, που πραγματικά, δε περίμενα να ακούσω από τα χείλη της. Μου εξομολογήθηκε, πως και αυτή με σκεφτόταν πολύ έντονα, αλλά προσπαθούσε να το καταπολεμήσει γιατί είχε σχέση, αλλά δε τα κατάφερε. Μου είπε, επίσης, πως δεν υπήρχε περίπτωση να το συνεχίσουμε όλο αυτό, γιατί ήταν μεγάλο λάθος και γιατί δε μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο στο Δημήτρη. Αμέσως μετά, μου ζήτησε να φύγουμε, και προσφέρθηκα να την πάω σπίτι. Φτάσαμε στο σπίτι της, κι ενώ είχα αποφασίσει να μη της πω τίποτα για αυτά που αισθανόμουν δεν άντεξα. Την έπιασα από το χέρι, και τη σταμάτησα, λέγοντάς της πως για μένα δεν ήταν τίποτα από όλα αυτά λάθος, πως ένιωθα ότι εκείνο το βράδυ και εκείνη με ήθελε όσο και εγώ, και πως το μόνο λάθος θα ήταν να δώσουμε ένα τέλος σε αυτό που μόλις άρχιζε. Δε θα περίμενα την απάντηση από τα χείλη της, αλλά από της αισθήσεις της. Τη φίλησα και παραδώθηκε στο φιλί μου χωρίς δεύτερη σκέψη. Πήγαμε σπίτι της και κάναμε παθιασμένο έρωτα όλο το βράδυ. Ήξερα πως η ιστορία μας δε θα τελείωνε εδώ...

Με την Ελένη περάσαμε μαζί δύο μήνες γεμάτους πάθος και έρωτα. Δε την είχα ξαναδεί ποτέ έτσι, είχε τόση όρεξη για ζωή, το πρόσωπό της έλαμπε και ήταν τόσο ευτυχισμένη! Όσο για μένα πετούσα στον ουρανό, δεν ήξερα αν όλο αυτό ήταν αλήθεια, ή αν ζούσα κάποιο όνειρο. Φοβόμουν μη ξυπνήσω απότομα και πληγωθώ. Την Ελένη δεν την πίεσα στιγμή να χωρίσει τον Δημήτρη, γιατί ήξερα πως θα ήταν δύσκολο, όμως δε μπορούσα να μη της το αναφέρω, γιατί με πλήγωνε να τη σκέφτομαι να τον φιλάει, να τον αγκαλιάζει, να κοιμάται μαζί του. Μέχρι που μια μέρα ήρθε και μου είπε πως χώρισε.

Δε μπορούσα να πιστέψω το μέγεθος της ευτυ

χίας που ένιωθα! Κανονίσαμε να πάμε διακοπές, στους Παξούς μακριά από όλους και από όλα για να ζήσουμε ελεύεθεροι τον έρωτά μας. Εκεί πέρασα το ομορφότερο καλοκαίρι της ζωής μου..! Με την Ελένη κάναμε ελεύθερο κάμπινγκ σε μια ερημική παραλία για δύο περίπου εβδομάδες. Όλη

μέρα ήμαστε στον ήλιο και στη θάλασσα χωρίς να μας νοιάζει τίποτα. Ήμουν μόνο εγώ, αυτή και ο έρωτάς μας, που έμοιαζε παραμυθένιος.! Ήμουν σίγουρος πως ήταν η γυναίκα της ζωής μου. Της ζήτησα να ζήσουμε μαζί όταν θα γυρνούσαμε στην Αθήνα, όμως αυτή δε μου απάντησε, δεν ήθελα να χαλάσω τις ξέγνοιαστες διακοπές μας και δεν έδωσα συνέχεια με γκρίνια και καβγάδες, άλλωστε ήξερα πως η Ελένη ήθελε το χρόνο της και πως όταν θα ήταν έτοιμη θα μου απαντούσε θετικά, δεν είχα πια καμία αμφιβολία για τον έρωτά της.

Δυστυχώς οι μέρες πέρασαν και οι διακοπές μας έλαβαν τέλος, φοβόμουν πως μαζί με τη μαγεία των διακοπών μας, ίσως με την επιστροφή στην Αθήνα χανόταν και η μαγεία του έρωτα μας. Δε ξέρω γιατί αλλά είχα αυτό τον περίεργο φόβο, αλλά καθησύχαζα τον εαυτό μου πιστεύοντας πως τίποτα δε θα χαλούσε αυτό που είχαμε με τόσο κόπο χτίσει με την Ελένη. Και όμως όπως και όλα τα ωραία έτσι και η σχέση μου τελείωσα άδοξα ένα πρωινό του Σεπτεμβρίου. Είχαμε κανονίσει να βρεθούμε για καφέ στον Άλιμο, αλλά εκείνη δε φάνηκε ποτέ..Ανησύχησα την πήρα τηλέφωνο, αλλά το είχε κλειστό, περίμενα δύο ώρες

και μετά πήγα σπίτι, όπου και βρήκα ένα σημείωμα που έλεγε πως η σχέση μας δε μπορούσε να συνεχιστεί γιατί δεν είχε μέλλον, εφόσον οι ζωές μας ήταν τελείως διαφορετικές και πως δεν είχαν τίποτα κοινό. Όταν διάβασα το σημείωμα νόμιζα πως μου έκαναν πλάκα. Όλος ο κόσμος μου γκρεμίστηκε μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Την πήρα αμέσως τηλέφωνο, αλλά φυσικά δε το σήκωσε και το κινητό παρέμενε κλειστό. Εκείνη τη μέρα εκτός από την καρδιά μου πληγώθηκε και

ο εγωισμός μου...Δε θα την ξαναέπαιρνα τηλέφωνο...Δεν άξιζα να με χωρίσει με ένα απλό σημείωμα!

Για αρκετά μέρες μπόρεσα να συγκρατηθώ και να μη της τηλεφωνήσω. Ήμουν κλεισμένος μες στο σπίτι και έπινα. Ήμουν χάλια. Ένα βράδυ δεν άντεξα, πήγα σπίτι της.Την περίμενα να γυρίσει, γιατί έλειπε. Περίμενα αρκετή ώρα, όταν είδα ένα μαύρο αμάξι να σταματά έξω από

το σπίτι της. Ήταν η Ελένη, αλλά δεν ήταν μόνη της. Ήταν μαζί με το Δημήτρη. Εκείνη τη στιγμή η καρδιά μου έσπασε σε χίλια κομμάτια. έφυγα δεν άντεξα να δω τη συνέχεια. Γυρνούσα μέσα στην πόλη μόνος μου με ένα μπουκάλι κρασί στο χέρι, χαμένος, άγνωστος μεταξύ αγνώστων, σε μια πόλη απρόσωπη τόσο κοσμική, αλλά και τόσο μόνη. Ήμουν τόσο κενός όσο κι αυτή. Το πρωί με βρήκε σε ένα παγκάκι στην πλατεία συντάγματος. Βρωμούσα αλκοόλ και είχα τρομερό πονοκέφαλο, αποφάσισα να πάω σπίτι να ξεκουραστώ και μετά να πάω να της μιλήσω. Το έκανα. την περίμενα ξανά έξω από το σπίτι της. Όταν με είδε παραξενεύτηκε και τρόμαξε. Εκείνη τη στιγμή τη μισούσα. Της είπα πως ήξερα για το Δημήτρη, πως δε πίστευα πως μπόρεσε να μου το κάνει εμένα αυτό, πως δε μπορούσε να με προδώσει, να ΜΑΣ προδώσει..! Και εκείνη με κατεβασμένο βλέμμα μου είπε ότι με το Δημήτρη ήταν και πάλι μαζί και ότι επρόκειτο να παντρευτούν. Μου είπε πως εμένα αγαπούσε, αλλά ότι δε θα μπορούσαμε ποτέ να είμαστε μαζί ευτυχισμένοι. .Δε μίλησα... Δεν είχα τι να πω. Ήμουν άδειος...

Εκείνη τη μέρα ήμουν χάλια δε μπορούσα να πιστέψω αυτό που συνέβη. Δε μπορούσε να μου το κάνει αυτό η Ελένη μου. Αφού με ήθελε το ήξερα πως με ήθελε, το ένιωθα στο σώμα της, στα φιλιά της.

Από εκείνη τη μέρα πέρασε καιρός. Δε την ξαναενόχλησα από τότε. Ζούσα μόνος μου τον αβάσταχτο πόνο. Παραιτήθηκα από τη δουλειά μου, κλείστηκα στο σπίτι και έπινα. Έπινα. Πήγαινα στο σπίτι της και την έβλεπα από μακριά να ζει μια ζωή στην οποία δεν

ήμουν ούτε καν κομπάρσος...ήμουν απλώς ένας άβουλος θεατής....ήμουν απλά ένας ηττημένος...Δύο μήνες αργότερα έμαθα από την Κατερίνα πως παντρεύεται...Τη μέρα του γάμου πέθανα....μαράθηκε η ψυχή μου, η καρδιά μου, το είναι μου...Αποφάσισα να πάω. Δε μπορούσα να αφήσω τη μοναδική γυναίκα που αγάπησα να μοιραστεί τη ζωή της με κάποιον άλλον. και έτσι απλά πήρα το αμάξι μου και ξεκίνησα. Ήμουν έτοιμος για όλα..!

Όμως, δυστυχώς για τον φίλο μας τον Γιάννη η ζωή είχε άλλα σχέδια, σχέδια τα οποία δε μπορεί να μας διηγηθεί, γιατί δεν είναι πια ανάμεσά μας. Στη διαδρομή για την εκκλησία συμμετείχε σε μια συμπλοκή, που είχε σαν αποτέλεσμα το θάνατό του. Ο Γιάννης δε μπόσεσε ποτέ να διεκδικήσει την αγαπημένη του Ελένη, η οποία δε παντρεύτηκε. Έφυγε τελευταία στιγμή πριν το γάμο για να βρει άντρα με τον οποίο ένιωσε ελεύθερη, ένιωσε άνθρωπος, ένιωσε γυναίκα. Και δυστυχώς δεν πρόλαβε! Και από τότε έχουν περάσει τρία χρόνια....

Αφιερωμένο στη μνήμη του Γιάννη, όπως μου τα διηγήθηκε ο φίλος του Κ....

Όταν ένας άντρας ερωτεύεται τη λάθος γυναίκα...

Πιστεύετε στους έρωτες δίχως λογική? Στους έρωτες που δεν οδηγούν πουθενά? Που ξέρεις πως ό,τι και να κάνεις όσο και να προσπαθήσεις δε θα τα καταφέρεις....?Έρωτες μεγάλοι μοναδικοί, ανεπανάληπτοι.. αν δεν έχετε πιστέψει ποτέ σε έναν τέτοιο έρωτα μοιάζε τε με την Ελένη που έλεγε πως αυτοί οι έρωτες συμβαίνουν μόνο στα μυθιστορήματα και στις σαπουνόπερες, γιατί πίστευε πως σε ένα μεγάλο βαθμό ελέγχουμε την καρδιά μας, η ζωή, όμως, είναι αυτή που γράφει πάντα τα πιο όμορφα και ανεπανάληπτα

σενάρια...

Η Ελένη ήταν μια απλή καθημερινή κοπέλα, που είχε σα πλάνο ζωής να τελειώσει τη σχολή στα τέσσερα χρόνια, να κάνει μεταπτυχιακό στην Αγγλία, να βρει μία πολύ καλή δουλειά και φυσικά γύρω στα τριάντα να βρει τον τέλειο σύζυγο, όχι που θα τον είχε ερωτευτεί απαραίτητα,

αλλά που θα της εξασφάλιζε μια καλή ζωή. Ήταν αυτό που λέμε ξενέρωτη.!Θυμάμαι όταν πηγαίναμε για

καφέ μετά το μάθημα και μας μιλούσε γι' αυτά της λέγαμε "Καλά πεθαμένη γεννήθηκες?" Και όμως η Ελένη τελείωσε τη σχολή στα

τέσσερα χρόνια έκανε μεταπτυχιακό στην Αγγλία και βρήκε μια πολύ καλή δουλειά στην Ελλάδα. Είχε εκπληρώσει,λοιπόν, ένα πολύ μεγάλο μέρος του πλάνου ζωής της και έμενε να βρει τον" Mr Perfect" για να τον παντρευτεί.

Με την Ελένη δεν κάναμε ποτέ κολλητή παρέα, δε ταιριάζαμε, εγώ ήμουν πιο αυθόρμητος, πιο ενθουσιώδης, ίσως και πιο ανώριμος. Ήμαστε, όμως, στην ίδια παρέα και αφού γύρισε στην Ελλάδα η

κοινή μας φίλη, Κατερίνα, κανόνισε μια συνάντηση παλαιών συμφοιτητών, γιατί μπορεί να μη τελειώσαμε στα τέσσερα χρόνια, αλλά κάποια στιγμή τελειώσαμε, σε ένα από τα παραδοσιακά τσιπουράδικα, που είχαμε κάνει πλούσια την εποχή των φοιτητικών μας χρόνων. Και η συνάντηση κανονίστηκε. Δέκα φίλοι από το παρελθόν, όχι και τόσο μακρινό, θα συναντιόντουσαν, για να θυμηθούν τα παλιά. Όταν την είδα έμεινα έκπληκτος. Η Ελένη δεν ήταν πια μια συνηθισμένη και αδιάφορη κοπέλα, αλλά μια όμορφη και αισθησιακή γυναίκα γεμάτη σιγουριά και αυτοπεποίθηση. Παρόλα αυτά παρέμενε κολλημένη στο μονόχνοτο πλάνο ζωής της, αναζητώντας τον τέλειο σύζυγο. Όλο το βράδυ δε κατάφερα να πάρω τα μάτια μου από πάνω της, είχε τόσα πολλά να μας πει, ήταν τόσο εκθαμβωτική. Την επόμενη μέρα δε μπορούσα να σταματήσω να

τη σκέφτομαι, η μορφή της είχε εγκλωβιστεί στο μυαλό μου, και δε μπορούσα να την αποχωριστώ. Και όμως ήμουν σίγουρος πως η Ελένη δε θα με πρόσεχε ποτέ. Δεν ανταποκρινόμουν στα στάνταρς της. Είχα τελειώσει τη σχολή στα επτά χρόνια, δούλευα ως βοηθός λογιστή στο λογιστικό γραφείο της γειτονιάς μου, ήμουν τριάντα χρονών έπαιρνα το βασικό μισθό και ζούσα ακόμη με τους γονείς μου. Σίγουρα η Ελένη δε θα δεχόταν να βγει ποτέ μαζί μου.

Οι μέρες περνούσαν και η μορφή της δεν έλεγε να εγκαταλείψει τη σκέψη μου, έτσι αποφάσισα να την

πάρω τηλέφωνο και να της πω να βγούμε. Και όπως ήταν αναμενόμενο δε μπορούσε να βρεθούμε, γιατί είχε κάποιο σημαντικό ραντεβού, μου είπε βέβαια πως θα με πάρει αυτή τηλέφωνο όταν θα μπορούσε, πράγμα που, φυσικά δεν έγινε ποτέ. Μετά από κάποιες μέρες σταμάτησα να τη σκέφτομαι, δεν ήταν άλλωστε και κανένας μεγάλος έρωτας, απλά είχα ενθουσιαστεί.

Λίγους μήνες αργότερα, στο οικονομικό επιμελητήριο είχαμε εκλογές και εκεί έμελλε να την ξαναδώ. Όταν την είδα κάτι ξύπνησε μέσα μου, ένιωσα σαν έφηβος που ερωτευόταν για πρώτη φορά, αυτό το συναίσθημα δε το είχα ξανανιώσει για καμία γυναίκα ως τώρα. Με πλησίασε και με χαιρέτησε, μου ζήτησε συγνώμη που δεν είχε επικοινωνήσει τόσο καιρό μαζί μου, μου είπε πως είχε ένα επαγγελματικό ταξίδι και έλειπε καιρό από την Ελλάδα. Μου ζήτησε να βγούμε, φυσικά δε μπορούσα να πιστέψω πως κάτι θα μπορούσε να γίνει μεταξύ μας, παρόλα αυτά ήθελα τόσο πολύ να βρεθώ μόνος μαζί της και ας μέναμε στο φιλικό.

Όσο περνούσαν οι μέρες για το ραντεβού μας η αγωνία μου κορυφωνόταν. Και η μέρα του ραντεβού μας έφτασε.

Κανονίσαμε να πάμε σε ένα μπαράκι στην παραλιακή, μιας και πλησίαζε το καλοκαίρι. Όμως εκείνο το βράδυ, που τόσο περίμενα, η Ελένη δεν είχε έρθει μόνη της. Είχε έρθει μαζί με το φίλο της, το Δημήτρη. Πραγματικά τη στιγμή που μου τον σύστησε σα το σύντροφό της θα τη θυμάμαι για όλη μου τη ζωή. Τα πόδια μου κόπηκαν, έχασα τη γη, κάθε ελπίδα που έτρεφα για να είμαι μαζί της μόλις είχε γκρεμιστεί. Ο Δημήτρης ήταν ο άντρας που έψαχνε η Ελένη όλη της τη ζωή. Σαράντα χρονών, διευθυντής στην πολυεθνική που δούλευε η ίδια, με δικό του σπίτι φυσικα και με μισθό πολύ ανώτερο του βασικού. Προσπαθούσα να φανώ ευδιάθετος, πράγμα που με δυσκολία

κατάφερα...Λίγη ώρα αργότερα ο Δημήτρης έπρεπε να φύγει και έτσι έμεινα μόνος με την Ελένη. Ένιωσα κάπως καλύτερα που θα μπορούσα να περάσω λίγες ώρες μόνος μαζί της, αν και η απογοήτευσή μου δε μπορούσε να μείνει κρυφή. Εκείνη το αντιλήφθηκε αμέσως και προσπάθησε να μου φτιάξει το κέφι. Περνούσαμε τόσο καλά. Γελούσαμε και το ένα ποτό έφερνε το άλλο. Θυμηθήκαμε τα φοιτητικά ανέμελα χρόνια και φυσικά μια τέτοια βραδιά δε θα μπορούσε να τελειώσει έτσι. Γύρω στις τρεις αποφασίσαμε να φύγουμε από το μαγαζί, να πάρουμε ένα μπουκάλι κρασί και να το πιούμε στην παραλία. Δε ξέρω αν έφταιγε το ποτό, αλλά ένιωθα μια ακαταμάχητη έλξη και από τις δύο μεριές. Ήταν τόσο όμορφη, το κρασί την έκανε να μοιάζει παιδί, την έκανε αυθόρμητη, αστεία, την έκανε μια άλλη Ελένη, αυτή που εγώ εκείνο το βράδυ ερωτεύτηκα... Κάποια στιγμή εκεί που δε το περίμενα γύρισε και με φίλησε. Δε μπορούσα να αντισταθώ...Εκείνο το βράδυ γίναμε ένα...εκεί δίπλα στη θάλασσα, δίπλα στην τρέλα της πόλης...Δε με ενδιέφερε αν θα ήταν μόνο για μια βραδιά, με ενδιέφερε που έστω και τώρα την έκανα δικιά μου....

(Όπως μου τα διηγήθηκε ο φίλος μου ο Κ.)

......................................... ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ....................................

Μεταξύ καρδιάς και λογικής...

ΚΑΤΙ ΣΑΝ ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Έρχεται κάποια στιγμή στην ζωή κάθε ανθρώπου, που έρχεται αντιμέτωπος με ένα τεράστιο δίλημμα: να ακολουθήσει την φωνή της καρδιάς ή της λογικής? Ευαίσθητη ή λογική? Συναίσθημα ή μυαλό? Ασυνείδητο ή συνειδητό? Και μπαίνουμε στα δύσβατα μονοπάτια της ψυχολογίας. Όπως είπε ο γνωστός και πολυαγαπημένος σε όλους μας, Φρόυντ, το μυαλό των ανθρώπων έχει δύο μέρη: το συνειδητό, που υπάρχουν οι σκέψεις και οι επιθυμίες, και το ασυνείδητο, που υπάρχουν οι ελεύθεροι συνειρμοί, οι σκοτεινές σκέψεις και κρυφές επιθυμίες. Ας πούμε δηλαδή ότι στην περίπτωση μας το συνειδητό είναι η λογική και το ασυνείδητο η καρδιά. Και πολλές φορές αυτά τα δύο μπορούν να έρθουν σε τεράστια σύγκρουση. Κι όταν λέμε τεράστια, εννοούμε ότι τα αποτελέσματα της μπορεί να είναι καταστροφικά. 

MΠΑΙΝΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΖΟΥΜΙ

Η ιστορία πάει ως εξής. Αγόρι αγαπάει κορίτσι, που ερωτεύεται άλλο αγόρι, που αγαπάει άλλο κορίτσι. Απλά, καθημερινά πράγματα σα να λέμε. Η πρωταγωνίστρια μας, αυτή τη φορά, είναι η Σ. . Η Σ., λοιπόν, ήταν αρραβωνιασμένη εδώ και δύο χρόνια με τον Χ. και ήταν αυτό που λέμε "ευτυχισμένη". Ζήλευες την σχέση της, κυρίως γιατί παρά τα πολλά χρόνια που μετρούσε, υπήρχε ακόμα αυτός ο έρωτας, αυτή η σπίθα που λέμε, που διώχνει την μιζέρια και την ρουτίνα των μακροχρόνιων σχέσεων. Η Σ. δούλευε εδώ και αρκετό καιρό σε μια τράπεζα. Η δουλεία της δεν της άρεσε και πολύ. Αλλά κάλυπτε, και με το παραπάνω, τις ανάγκες της. Η ζωή της, ωστόσο, είχε τα πάντα, έναν αφοσιωμένο σύντροφο, μια πολύ καλή δουλειά και πολλούς φίλους, αυτό που πολλοί ονομάζουν 'τελειότητα'.

Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΕΙΝΑΙ ΒΑΡΕΤΟΣ
'Η απλά, ο παράδεισος δεν φτιάχτηκε για εμάς. Η τελειότητα, άλλωστε, είναι βαρετή. Γι΄αυτό και κάτι πρέπει να γίνει και να στην χαλάσει.  Την τελειότητα της Σ. χάλασε ο Αχιλλέας. Ο Αχιλλέας ήρθε στη δουλειά της ως βοηθός ταμία. Η Σ. ήταν η ταμίας. Απο εκείνη την μέρα κάτι άλλαξε στην καθημερινότητα της. Χαιρόταν να πηγαίνει στην δουλειά, βαριόταν στο σπίτι, και κυρίως βαριόταν τον Χ., άρχισε να προσέχει περισσότερο την εμφάνιση της, και πήγαινε κάθε μέρα κομμωτήριο. Μετά από πέντε μήνες, η Σ. έβλεπε επι κάθε βράδυ, σχεδόν, τον Αχιλλέα στα όνειρα της. Τα Σαββατοκύριακα αρνιόταν να διακόψει τον ύπνο της, καθώς ήξερε ότι δε θα πάει στην δουλειά και δε θα δει εκείνον. Οπότε προτιμούσε τον ψεύτικο κόσμο των ονείρων, από τον πραγματικό, γιατί εκεί μπορούσε να τον έχει δικό της και μόνο δικό της, χωρίς κανέναν περιορισμό και κανένα εμπόδιο, χωρίς κανέναν Χ. και καμιά απαγόρευση.

Η ΠΤΩΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ
Η Σ. είχε πλέον καταλάβει πως ο Αχιλλέας της είχε γίνει εμμονή. Αλλά εμμονή με την καλή έννοια. Σαν τους έρωτες του δημοτικού, που γράφεις το όνομα του στα τετράδια σου και ονειρεύεσαι τον γάμο σας. Η Σ. έψαχνε απεγνωσμένα αφορμή να βρεθούνε. Και η τέλεια αφορμή ήρθε. Είχε γενέθλια και θα έβγαζε φίλους και συναδέλφους για ποτό. Κι εκεί που πετάει στα σύννεφα, που έχει σχεδιάσει την βραδιά κατα γράμμα, παραμερίζοντας τον Χ. σε μια γωνία του μαγαζιού, προσγειώνεται απότομα στην γη όταν ο Αχιλλέας την ρωτάει: "Μπορώ να φέρω και την κοπέλα μου μαζί?" .Την ΠΟΙΑ? Ο κόσμος γκρεμίζεται, η τράπεζα καταρρέει, o δρόμος ανοίγει σε δύο κομμάτια. Μα είναι δυνατόν? Αφού κι εκείνος την φλέρταρε. Αφού τόσους μήνες δεν είχε δει 'ύποπτες κινήσεις΄. Και που να ήξερε πως όλο το πάρτυ το είχε κανονίσει με απώτερο σκοπό να μείνει, έστω και για δέκα λεπτά, μόνη μαζί του.

ΑΛΛΑΓΗ ΠΛΕΥΣΗΣ
Η Σ. αφού δε μπορεί να ακυρώσει την έξοδο για τα γενέθλια της, αποφασίζει να ακυρώσει τον Χ. Μια μέρα πριν τα γενέθλια της, κι ενώ εκείνος της έχει ήδη αγοράσει το δώρο της, του λέει να χωρίσουν γιατί δεν είναι πλέον ερωτευμένη μαζί του. Την μέρα των γενεθλίων της, κι ενώ για πολύ καλή της τύχη ο Αχιλλέας έρχεται μόνος του, του αποκαλύπτει τα συναισθήματα, που έχει για εκείνον και που τα κρύβει τόσο καιρό.Ο Αχιλλέας, τότε, της λέει πως και σε εκείνον αρέσει αλλά δε θα μπορούσε να χωρίσει την κοπέλα του έτσι ξαφνικά. Και εδώ εμφανίζεται το μεγάλο δίλημμα της υπόθεσης. Η λογική προστάζει να μείνει με την κοπέλα του, που την αγαπάει. Η καρδιά του, όμως, χτυπάει τόσο δυνατά κάθε φορά που βλέπει την Σ., που τον κάνει να θέλει να τα παρατήσει όλα και να ζήσει μαζί της τον ανιδιοτελή έρωτα.

ΔΙΛΗΜΜΑ
Όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με τέτοια διλήμματα, το μόνο που σου μένει να κάνεις είναι να κάτσεις και να σκεφτείς τι θες πραγματικά να κάνεις. Η μακροχρόνια σχέση του προσφέρει αγάπη, σιγουριά και ασφάλεια. Η Σ. του προσέφερε ένα νέο έρωτα που δε ήξερε που θα τον οδηγήσει. Νέα συναισθήματα και νέες συγκινήσεις. Το 'πρέπει' του έλεγε να μείνει στην σχέση του, το 'θέλω' όμως του έλεγε να κάνει το μεγάλο βήμα και να ξεκινήσει μια νέα σχέση με την Σ. , όσες συνέπειες και αλλαγές κι αν έφερνε αυτό στην ζωή του. Και τι έκανε τελικά? Αυτό που θα έκανε κάθε άντρας στην θέση του φαντάζομαι. Ξεκίνησε να βγαίνει με την Σ. , χωρίς ακόμα να έχει χωρίσει. ¨Ηθελε να χωρίσει και να είναι μαζί της. Αλλά δεν ήθελε να στενοχωρήσει την κοπέλα του. Και δεν έβρισκε το θάρρος να πάρει μια απόφαση. Και εκεί ήταν που είχε δύο σχέσεις, μια επίσημη και μια παράνομη.

ΤΟ (ΑΔΟΞΟ) ΤΕΛΟΣ
Η κατάσταση μεταξύ τους είχε αρχίσει να γίνεται πολυ δύσκολη. Η Σ. είχε γίνει εθελοντικά μέρος ενός ερωτικού τριγώνου. Η ζήλια και η απόγνωση ήταν πλέον στοιχεία της καθημερινότητας τους. Η σχέση τους οδηγούσε στην παράνοια. Ο Αχιλλέας προσπαθούσε να κρύψει την παράνομη σχέση του και η Σ. δεν άντεχε πλέον να τον μοιράζεται. Του το είχε πει πολλές φορές, πως δεν μπορούσε άλλο αυτή την κατάσταση και κάθε φορά άκουγε την ίδια απάντηση, πως περίμενε την κατάλληλη στιγμή για να χωρίσει. Μετά από οχτώ μήνες η Σ. κατάλαβε πως άξιζε κάτι περισσότερο από μια αρρωστημένη σχέση. Καλύτερα ελεύθερη, παρά να είσαι δεύτερη. Ζήτησε και μετάθεση σε άλλο κατάστημα για να μη τον βλέπει  άλλαξε και τηλέφωνο για να μην μπορεί να επικοινωνεί μαζί της. Εκείνος, βέβαια, πήγαινε σπίτι της, χτυπούσε τα κουδούνια, την περίμενε να γυρίσει, της έστελνε λουλούδια λέγοντας της πως είχε χωρίσει και πως ήθελε να είναι μαζί. Η Σ. όμως είχε πάρει την απόφασή της. Άλλωστε, αν ήθελε πραγματικά να ήταν μαζί της δε θα περίμενε να φτάσουν μέχρι εδώ για να το καταλάβει. Έτσι δεν είναι?

ΕΡΩΤΕΥΤΗΚΑ. . . .

" Έρωτας είναι θαρρώ..ότι νοιώθω, αγγίζω και ζώ, ένα αθώο φιλί, ένα βλέμμα που στάζει ζωή!" Τώρα πώς από την Κοκκίνου στον τίτλο, πήγα στον Πάριο, είναι κάτι που δεν εξηγείται εύκολα. Ωστόσο, αγαπητοί μου αναγνώστες, φαντάζομαι πως καταλάβατε για τι θέμα θα σας μιλήσω σήμερα. Ελπίζω να ταυτίζεστε πολλοί με το άρθρο μου, γιατί αν δεν ερωτευτούμε την άνοιξη, πότε θα ερωτευτούμε?? Όχι πείτε μου, υπάρχει καταλληλότερη εποχή?? Επομένως, το θέμα: "έρωτας" είναι πιο επίκαιρο από ποτέ.

ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ...

Δε ξέρω γιατί, αλλά την άνοιξη θα παρατηρήσεις δυο ομάδες ανθρώπων , που δεν έβλεπες τόσο συχνά τον χειμώνα. Η πρώτη κατηγορία είναι οι μαμάδες με τα μωράκια τους, που τα βγάζουν βόλτα για να λιαστούν, με το που φτιάξει ο καιρός. Η δεύτερη κατηγορία είναι τα ερωτευμένα ζευγαράκια, τα οποία με το που το ημερολόγιο δείξει 1 Μαΐου ξεχύνονται στους δρόμους, ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια, βγαίνουν σαν τα σαλιγκάρια μετά την βροχή. Νομίζεις πως είναι τυχαίο πως το μόνο που θυμάται η Ευριδίκη, είναι που μύριζε άνοιξη το πρώτο τους φιλί?? Θα έχεις παρατηρήσει κι από τον εαυτό σου, φαντάζομαι, πως την άνοιξη έχεις εντονότερη διάθεση να ερωτευτείς, έχεις την ανάγκη να νιώσεις το ενδιαφέρον κάποιου και να μοιραστείς πράγματα μαζί του. Αν είσαι τυχερός θα το βρεις, κι αν είσαι ακόμα πιο τυχερός θα κρατήσει.
ΤΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ...
Αν έχεις όλα τα παρακάτω συμπτώματα, τότε καλώς τα δέχτηκες! Ανήκεις στην κατηγορία των βαριά ερωτευμένων. Νιώθεις πεταλούδες στο στομάχι σου? Ζαλάδες? Πεινάς όλη την ώρα? Δεν είναι τίποτα!! Μάλλον είσαι έγκυος!! Αν πάλι, απλά σε πιάνει ταχυκαρδία, όταν σκέφτεσαι εκείνον/εκείνη, θες να τον/την βλέπεις συνέχεια, σου έχει κοπεί η όρεξη, νομίζεις πως έχεις βρει τον λόγο να πεις πως αξίζει στον κόσμο να ζεις και έχεις αποκτήσει τα χαρακτηριστικά των διδύμων(συνεχής αλλαγές διάθεσης, δίχως λόγο κι αφορμή!), τότε ναι! ερωτεύτηκες!(και μπράβο σου!!)
ΚΙ ΑΝ...?
Ο έρωτας συνεπάγεται με τον φόβο και τις αμφιβολίες για τον άλλον. Ίσως και γι΄αυτό, όσο κι αν θες να αφεθείς, φοβάσαι μήπως πληγωθείς(ξανά ενδεχομένως). Και τότε σε πιάνουν οι αμφιβολίες, γίνεσαι καχύποπτος και δυσκολεύεσαι να εκφραστείς ελεύθερα. Κουράγιο φίλε μου! Όλα μπορεί να ξεπεραστούν, αρκεί να έχεις εσύ την διάθεση να αφεθείς, και ο άλλος να σε βοηθήσει, και φυσικά να αξίζει να το κάνεις!!
ΠΕΤΑΩ ΨΗΛΑ..
Παρά τις κακές σκέψεις, λοιπόν, που ίσως να σε βασανίζουν, θα σου πρότεινα να κλείσεις τα μάτια σου να το απολαύσεις. Να πετάξεις ψηλά και να ζήσεις την κάθε στιγμή, χωρίς να υπεραναλύεις το αύριο!!
Θα΄θελα, τέλος, να αφιερώσω αυτό το άρθρο στον Παναγιώτη!!(που κερδίζει επάξια αυτήν την αφιέρωση, καθώς μου πρότεινε να γράψω αυτό το άρθρο, πάνω στην στιγμή που είχα στερέψει από ιδέες!!Ευχαριστώ!!)

Η ΠΡΩΤΗ ΣΟΥ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΤΙΝΗ....

Όχι δεν αναφέρομαι στο σλόγκαν της γνωστής σε όλους μας σοκολάτας...! Μιλάω για την πρώτη φορά που καρδιοχτύπησες, που ο φτερωτός θεός χτύπησε με τα βέλη του και τη δική σου, δύστυχη, καρδιά..! Όπως είναι φυσιολογικό, στην πρώτη σου αγάπη, που είχε ανταπόκριση ,και δεν έφαγες χι, και κατ' επέκταση, στην πρώτη σου σχέση δεν είχες καμία εμπειρία πάνω στο θέμα.Αυτό είχε αποτέλεσμα να κάνεις όλα τα λάθη μαζεμένα. Έτσι, λοιπόν, σου λύνεται και η απορία γιατί χαρακτηρίζω αυτή την καρδιά ως δύστυχη... Σκοπός αυτού του άρθρου είναι να αναφέρω τι έμαθες, τι έπαθες(και δε θα ξαναπάθεις), τι έκανες (και δε θα ξανακάνεις)....

Τα θύματα του κατεργάρη θεού είναι για σήμερα, και μόνο για εσάς ο Γ. και η Ε. Όταν γνωρίστηκαν ήταν γύρω στα δεκαεπτά, ή δεκαοχτώ χρονών. Ερωτεύτηκαν παράφορα, και ναι πίστεψαν πως βρήκαν τον απόλυτο έρωτα, την απόλυτη αγάπη και γενικά όλα τα απόλυτα μαζί. Και ναι, ίσως και να τα βρήκαν, αλλά δυστυχώς για αυτούς, και για καθένα από μας, δεν είχαν γεννηθεί γνωρίζοντας από σχέσεις. Όλα, λοιπόν, κυλούσαν ρόδινα και ευτυχισμένα. Πέρασε και ο πρώτος χρόνος, έδωσαν ονόματα στα παιδιά που σίγουρα θα έκαναν μαζί, είπαν μετά από πόσα χρόνια θα ζήσουν μαζί, ανταλλάξανε βέρες, και γενικά έζησαν τον έρωτά τους, σα να ήταν ο ένας και ο μοναδικός.
Και ξαφνικά αρχίζουν τα πρώτα σύννεφα. Η Ε.πηγαίνει πρώτη φορά διακοπές μόνη της, και ο Γ. ζηλεύει με αποτέλεσμα να τσακώνονται συνέχεια. Ο Γ. πηγμένος πια από τη σχέση του αρχίζει να τη γράφει. Αυτή στενοχωριέται, πίνει, καπνίζει και γίνεται χάλια. Ώσπου, καποια στιγμή, στο διάβα του Γ., θα βρεθεί κάτι καινούριο, μια νέα κοπέλα. Και τότε αυτός, σα νέος πάνω στα ντουζένια του, δυσκολέευται να παραμείνει πιστός. Επειδή, όμως, τίποτα δε μένει κρυφό η Ε. το μαθαίνει, και τότε ο κόσμος της καταρρεύει. Καταρρέει, γιατί ο άνθρωπος που του άνοιξε διάπλατα την καρδιά της, την πρόδωσε. Και τότε χωρίζουν. Αυτός μετανιωμένος και πληγωμένος, που είναι πια χωρίς την αγαπημένη του, θα της ζητήσει συγνώμη. Θα προσπαθήσει με κάθε τρόπο να την ξανακερδίσει. Θα γίνει ρομαντικός, θα της πει πόσο την αγαπάει και πόσο ανώριμος ήταν τότε, θα πιει,θα γίνει χάλια, θα την πάρει τηλέφωνο και θα επιστρατεύσει όλες εκείνες τις τεχνικές, που κάνουν μια ερωτευμένη γυναίκα να ξεχάσει. Αυτή τον συγχωρεί, του δίνει αυτή τη δεύτερη ευκαιρία.
Όμως επειδή σαν άνθρωποι έχουμε αυτό το ελάττωμα, που θα μας βασανίζει στους αιώνες, τον εγωισμό, θα αντιδράσει, θα ξεσπάσει, θα γίνει ανασφαλής, θα πληγώσει και θα πληγωθεί... Φυσικά, είτε ο Γ. έιτε η Ε. θα κάνουν κι άλλα λάθη στην πορεία της σχέσης τους, που δε θα τολμήσουν να επαναλάβουν σε άλλες σχέσεις. Θα κάνουν όμως και πράγματα γλυκά, ρομαντικά και όμορφα που δε θα βρουν ξανά. Δυστυχώς, αυτή η πρώτη σχέση είναι η πιο όμορφη, και συνάμα η πιο άσχημη και ταλαιπωρημένη. Είναι αυτή, όμως, που πάντα θα θυμάσαι, σα μια γλυκιά ανάμνηση, ό,τι κι αν έχει γίνει. Πάντα θα τον/την αγαπάς, και πάντα θα χαμογελάς όταν τον/την σκέφτεσαι. Και που ξέρεις, αν όντως ήταν η πραγματική αγάπη, μπορεί και να είστε για πάντα μαζί. Έτσι, απλά όπως στα παραμύθια. Γιατί εσύ κι εκείνος/η θα ξέρετε πάντα ο ένας για τον άλλον πράγματα, που ίσως ποτέ κανείς δε θα ενδιαγερθεί να μάθει για σας. Θα ξέρει πάντα εκείνο τον ανέμελο όμορφο και ρομαντικό εαυτό σας, αυτόν που μαζί με την ενηλικίωσή σας ξεθώριασε. Γιατί μεγαλώνοντας, ίσως να χάνουμε τελικά αυτή την καθαρότητα, αυτή την ανεμελιά, αυτή την αθωότητα, που η πρώτη μας αγάπη βρήκε για να ανθίσει, και αυτό ίσως να την κάνει μοναδική....